By sportsfeed
Ονομάζεται Τζιμ Φλαντ, είναι Βρετανός και ασχολείται επαγγελματικά με την προπονητική της κωπηλασίας. Όραμά του; Να κάνει το αγώνισμα που αγαπά εύκολα προσβάσιμο σε ανθρώπους που δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να το επιχειρήσουν. Ακόμη κι αν ζουν στις σαβάνες της Αφρικής.
του Νίκου Κούδα
Η κωπηλασία παραδοσιακά θεωρείται το αγώνισμα της ελίτ αυτού του κόσμου. Οι Βρετανοί, όπως ο Φλαντ, το ξέρουν καλύτερα από τον καθένα, αφού η γηραιά αλβιώνα φιλοξενεί την ιστορικότερη κωπηλατική ρεγκάτα στον πλανήτη, ανάμεσα στα πανεπιστήμια του Κέιμπριτζ και της Οξφόρδης. Παρά τις καταβολές του, ωστόσο, ο 72χρονος προπονητής δεν είναι από εκείνους που πιστεύει σε προνόμια και αποκλειστικότητες. Αντιθέτως, έχει βαλθεί να εξαπλώσει το αγώνισμα που υπηρετεί σε κάθε άκρη της Γης, δουλεύοντας ακούραστα στην πίσω αυλή του σπιτιού του, κατασκευάζοντας οικονομικό κωπηλατικό εξοπλισμό για όλους – ανεξαρτήτως βαλαντίου.
Το έναυσμα
Όλα ξεκίνησαν το 2009, όταν ο Φλαντ προσκλήθηκε από τη διεθνή κωπηλατική ομοσπονδία (FISA), για να οργανώσει μία σειρά μαθημάτων στην Ουγκάντα. «Κατά την πρώτη μου επίσκεψη αντιλήφθηκα αμέσως ότι υπήρχε τεράστιος ενθουσιασμός και κρατική υποστήριξη για την ανάπτυξη της κωπηλασίας, καθώς και μία μεγάλη δεξαμενή ταλαντούχων αθλητών», αναπολεί ο Φλαντ και συνεχίζει «Από εκείνη την πρώτη μου επίσκεψη έχω επιστρέψει στην Ουγκάντα άλλες τέσσερις φορές, ενώ έκανα κάτι αντίστοιχο και στην Κένυα. Ένα από τα βασικά προβλήματα που περιορίζουν την ανάπτυξη της κωπηλασίας ήταν και παραμένει το κόστος του εξοπλισμού, το οποίο δεν είναι μεγάλο απλά για την αγορά, αλλά και για τη μεταφορά του».
Η λύση
Η ιδέα δεν άργησε να σχηματιστεί στο μυαλό του Φλαντ, ο οποίος εκτός από προπονητής τυχαίνει να είναι και πτυχιούχος μηχανικός, έχοντας αναμιχθεί στο παρελθόν με διαφορα πρότζεκτ που περιλάμβαναν τον σχεδιασμό ιατρικού εξοπλισμού και αντλιών νερού σε αφρικανικές χώρες. Το πάντρεμα των δύο ιδιοτήτων ήταν κάτι αναπόφευκτο και πολύ σύντομα ο Βρετανός έβαλε σε λειτουργία το φιλόδοξο πλάνο του: εξοπλισμός με βάση την κατάλληλη τεχνολογία, με άλλα λόγια σχέδια που θα ταίριαζαν στα προσόντα, τα υλικά και την τεχνογνωσία της εκάστοτε κοινότητας. «Η επιλογή των υλικών μου τελούσε σε απόλυτη εξάρτηση από το τι ήταν διαθέσιμο στην κάθε χώρα». Όπως είχε πει και ο αγαπημένος του οικονομολόγος Δρ. Ερνστ Φρίντριχ Σουμάχερ, ο εμπνευστής της ιδέας περί κατάλληλης τεχνολογίας, «Κάθε έξυπνος ανόητος μπορεί να φτιάξει τα πράγματα πιο μεγάλα, πιο πολύπλοκα και πιο βίαια. Χρειάζεται όμως μία πινελιά ιδιοφυίας -και πολυ κουράγιο- για να κινηθείς προς την αντίθετη κατεύθυνση.»
Το σχέδιο «OpenBoat»
Η πνευματική σύλληψη του Φλαντ μετενσαρκώθηκε στο πρότζεκτ «OpenBoat» (ανοιχτή βάρκα), το πρωτότυπο του οποίου χρειάστηκε έναν μήνα και τρεις διαφορετικές εκδοχές για να κατασκευαστεί. Μάλιστα το σχέδιο βρίσκεται σε διαδικασία διαρκούς έρευνας και αναπροσαρμογή, με τον Φλαντ να είναι ανοιχτός σε νέες προτάσεις, βελτιώσεις, ακόμη και διαφορετικά μοντέλα της δικής του ιδέας. «Το βλέπω ως μία προέκταση της προπονητικής μου δραστηριότητας. Το σκέφτομαι διαρκώς, ακόμη και όταν πηγαίνω για ύπνο ή ταξιδεύοντας με το τρένο!», αποκαλύπτει με πνεύμα αλτρουισμού ο πρωτοπόρος προπονητής. Όσον αφορά τη μηχανική του πνευματικού του τέκνου, ο Φλαντ εξηγεί ότι το πρώτο βήμα περιλαμβάνει την προσαρμογή των σκαφών που ήδη υπάρχουν, με την προσθήκη των κατάλληλων κυλιόμενων πάγκων και των σκαρμών στερέωσης για τα κουπιά. Το δεύτερο βήμα είναι η χρήση ελαφρύτερων και ταχύτερων OpenBoats και στο τέλος το πέρασμα σε αγωνιστικές βάρκες. Η χρήση OpenErgos (ανοιχτών εργομετρικών), με ποδήλατα-υπολογιστές βοηθούν επίσης στην εκμάθηση της σωστής τεχνικής και την απόκτηση καλής φυσικής κατάστασης.
Ο αντίκτυπος και το μέλλον
Ήδη πολλές χώρες έχουν εκφράσει το ενδιαφέρον τους για το εξαιρετικής σύλληψης πρότζεκτ του Φλαντ, με τον ίδιο να δηλώνει ότι λαμβάνει κατά μέσο όρο ένα αίτημα την εβδομάδα τα τρία τελευταία χρόνια για να παράσχει οδηγίες σε ενδιαφερόμενους από όλο τον κόσμο. Παρά την εξάπλωση της ιδέας του, όμως, ο ίδιος διατυπώνει έναν προβληματισμό. ‘Όπως λέει, κάποιες φορές μπορεί να υπάρξει κάποια μικρή αντίσταση, καθώς ορισμένοι αθλητές στις αφρικανικές χώρες επιθυμούν να χρησιμοποιήσουν τις τελευταίες τεχνολογίες, αντί για τις «φτωχότερες» εναλλακτικές λύσεις. Πώς μπορεί να λυθεί το πρόβλημα; Σύμφωνα με τον Βρετανό, αυτό θα γίνει αν οι ευρωπαϊκές χώρες χρησιμοποιήσουν κι εκείνες τα OpenErgos, δίνοντας μία αίσθηση ότι πρόκειται για κάτι «κουλ» να κάνεις. Άλλωστε ο ίδιος θεωρεί ότι ο εξοπλισμός του δεν είναι κατάλληλος μόνο για αναπτυσσόμενες χώρες, αλλά για κάθε χώρα που ασχολείται ήδη με το αγώνισμα και επιθυμεί να το αναπτύξει περαιτέρω.
Καθώς ο ήλιος δύει πάνω από την αχανή τροπική λίμνη Βικτόρια, ο Φλαντ οραματίζεται την ημέρα που η αφρικανική ήπειρος θα ανταγωνίζεταιι στα ίσια με τα περίφημα πληρώματα της ιδιαίτερης πατρίδας του. Ίσως αυτή η μέρα να μην είναι και τόσο μακριά…
Ονομάζεται Τζιμ Φλαντ, είναι Βρετανός και ασχολείται επαγγελματικά με την προπονητική της κωπηλασίας. Όραμά του; Να κάνει το αγώνισμα που αγαπά εύκολα προσβάσιμο σε ανθρώπους που δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να το επιχειρήσουν. Ακόμη κι αν ζουν στις σαβάνες της Αφρικής.
του Νίκου Κούδα
Η κωπηλασία παραδοσιακά θεωρείται το αγώνισμα της ελίτ αυτού του κόσμου. Οι Βρετανοί, όπως ο Φλαντ, το ξέρουν καλύτερα από τον καθένα, αφού η γηραιά αλβιώνα φιλοξενεί την ιστορικότερη κωπηλατική ρεγκάτα στον πλανήτη, ανάμεσα στα πανεπιστήμια του Κέιμπριτζ και της Οξφόρδης. Παρά τις καταβολές του, ωστόσο, ο 72χρονος προπονητής δεν είναι από εκείνους που πιστεύει σε προνόμια και αποκλειστικότητες. Αντιθέτως, έχει βαλθεί να εξαπλώσει το αγώνισμα που υπηρετεί σε κάθε άκρη της Γης, δουλεύοντας ακούραστα στην πίσω αυλή του σπιτιού του, κατασκευάζοντας οικονομικό κωπηλατικό εξοπλισμό για όλους – ανεξαρτήτως βαλαντίου.
Το έναυσμα
Όλα ξεκίνησαν το 2009, όταν ο Φλαντ προσκλήθηκε από τη διεθνή κωπηλατική ομοσπονδία (FISA), για να οργανώσει μία σειρά μαθημάτων στην Ουγκάντα. «Κατά την πρώτη μου επίσκεψη αντιλήφθηκα αμέσως ότι υπήρχε τεράστιος ενθουσιασμός και κρατική υποστήριξη για την ανάπτυξη της κωπηλασίας, καθώς και μία μεγάλη δεξαμενή ταλαντούχων αθλητών», αναπολεί ο Φλαντ και συνεχίζει «Από εκείνη την πρώτη μου επίσκεψη έχω επιστρέψει στην Ουγκάντα άλλες τέσσερις φορές, ενώ έκανα κάτι αντίστοιχο και στην Κένυα. Ένα από τα βασικά προβλήματα που περιορίζουν την ανάπτυξη της κωπηλασίας ήταν και παραμένει το κόστος του εξοπλισμού, το οποίο δεν είναι μεγάλο απλά για την αγορά, αλλά και για τη μεταφορά του».
Η λύση
Η ιδέα δεν άργησε να σχηματιστεί στο μυαλό του Φλαντ, ο οποίος εκτός από προπονητής τυχαίνει να είναι και πτυχιούχος μηχανικός, έχοντας αναμιχθεί στο παρελθόν με διαφορα πρότζεκτ που περιλάμβαναν τον σχεδιασμό ιατρικού εξοπλισμού και αντλιών νερού σε αφρικανικές χώρες. Το πάντρεμα των δύο ιδιοτήτων ήταν κάτι αναπόφευκτο και πολύ σύντομα ο Βρετανός έβαλε σε λειτουργία το φιλόδοξο πλάνο του: εξοπλισμός με βάση την κατάλληλη τεχνολογία, με άλλα λόγια σχέδια που θα ταίριαζαν στα προσόντα, τα υλικά και την τεχνογνωσία της εκάστοτε κοινότητας. «Η επιλογή των υλικών μου τελούσε σε απόλυτη εξάρτηση από το τι ήταν διαθέσιμο στην κάθε χώρα». Όπως είχε πει και ο αγαπημένος του οικονομολόγος Δρ. Ερνστ Φρίντριχ Σουμάχερ, ο εμπνευστής της ιδέας περί κατάλληλης τεχνολογίας, «Κάθε έξυπνος ανόητος μπορεί να φτιάξει τα πράγματα πιο μεγάλα, πιο πολύπλοκα και πιο βίαια. Χρειάζεται όμως μία πινελιά ιδιοφυίας -και πολυ κουράγιο- για να κινηθείς προς την αντίθετη κατεύθυνση.»
Το σχέδιο «OpenBoat»
Η πνευματική σύλληψη του Φλαντ μετενσαρκώθηκε στο πρότζεκτ «OpenBoat» (ανοιχτή βάρκα), το πρωτότυπο του οποίου χρειάστηκε έναν μήνα και τρεις διαφορετικές εκδοχές για να κατασκευαστεί. Μάλιστα το σχέδιο βρίσκεται σε διαδικασία διαρκούς έρευνας και αναπροσαρμογή, με τον Φλαντ να είναι ανοιχτός σε νέες προτάσεις, βελτιώσεις, ακόμη και διαφορετικά μοντέλα της δικής του ιδέας. «Το βλέπω ως μία προέκταση της προπονητικής μου δραστηριότητας. Το σκέφτομαι διαρκώς, ακόμη και όταν πηγαίνω για ύπνο ή ταξιδεύοντας με το τρένο!», αποκαλύπτει με πνεύμα αλτρουισμού ο πρωτοπόρος προπονητής. Όσον αφορά τη μηχανική του πνευματικού του τέκνου, ο Φλαντ εξηγεί ότι το πρώτο βήμα περιλαμβάνει την προσαρμογή των σκαφών που ήδη υπάρχουν, με την προσθήκη των κατάλληλων κυλιόμενων πάγκων και των σκαρμών στερέωσης για τα κουπιά. Το δεύτερο βήμα είναι η χρήση ελαφρύτερων και ταχύτερων OpenBoats και στο τέλος το πέρασμα σε αγωνιστικές βάρκες. Η χρήση OpenErgos (ανοιχτών εργομετρικών), με ποδήλατα-υπολογιστές βοηθούν επίσης στην εκμάθηση της σωστής τεχνικής και την απόκτηση καλής φυσικής κατάστασης.
Ο αντίκτυπος και το μέλλον
Ήδη πολλές χώρες έχουν εκφράσει το ενδιαφέρον τους για το εξαιρετικής σύλληψης πρότζεκτ του Φλαντ, με τον ίδιο να δηλώνει ότι λαμβάνει κατά μέσο όρο ένα αίτημα την εβδομάδα τα τρία τελευταία χρόνια για να παράσχει οδηγίες σε ενδιαφερόμενους από όλο τον κόσμο. Παρά την εξάπλωση της ιδέας του, όμως, ο ίδιος διατυπώνει έναν προβληματισμό. ‘Όπως λέει, κάποιες φορές μπορεί να υπάρξει κάποια μικρή αντίσταση, καθώς ορισμένοι αθλητές στις αφρικανικές χώρες επιθυμούν να χρησιμοποιήσουν τις τελευταίες τεχνολογίες, αντί για τις «φτωχότερες» εναλλακτικές λύσεις. Πώς μπορεί να λυθεί το πρόβλημα; Σύμφωνα με τον Βρετανό, αυτό θα γίνει αν οι ευρωπαϊκές χώρες χρησιμοποιήσουν κι εκείνες τα OpenErgos, δίνοντας μία αίσθηση ότι πρόκειται για κάτι «κουλ» να κάνεις. Άλλωστε ο ίδιος θεωρεί ότι ο εξοπλισμός του δεν είναι κατάλληλος μόνο για αναπτυσσόμενες χώρες, αλλά για κάθε χώρα που ασχολείται ήδη με το αγώνισμα και επιθυμεί να το αναπτύξει περαιτέρω.
Καθώς ο ήλιος δύει πάνω από την αχανή τροπική λίμνη Βικτόρια, ο Φλαντ οραματίζεται την ημέρα που η αφρικανική ήπειρος θα ανταγωνίζεταιι στα ίσια με τα περίφημα πληρώματα της ιδιαίτερης πατρίδας του. Ίσως αυτή η μέρα να μην είναι και τόσο μακριά…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου