ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΩΝΤΑΣ
ΤΟΝ ΚΟΣΜΑ
Αγαπημένε μας Κοσμά,
Πολύ δύσκολο να
συνειδητοποιήσουμε την θλιβερή πραγματικότητα ότι θα στερηθούμε την φυσική σου
παρουσία.
Δυσαναπλήρωτα
φτωχότερη σήμερα η Οικογένεια της κωπηλασίας αλλά και η κοινωνία της Καστοριάς. Ακούραστος αγωνιστής στο κουπί, με
ενθουσιασμό και επιμονή, αστείρευτος αγωνιστής και στη Ζωή μέχρι τέλους, με
καρτερικότητα, υπομονή, χαμόγελο, χωρίς διαμαρτυρία.
Αλάθητος τεχνίτης στο
αγωνιστικό κουπί, μα τεχνίτης και στο κουπί της Ζωής, στην Οικογένεια, στη
συντροφικότητα. Πάντα με ροζιασμένα χέρια στη βάρκα των αγώνων, στη βάρκα της
ελπίδας προς το άγνωστο αύριο.
Είμαστε όλοι εδώ,
φίλοι, συναθλητές, συγγενείς, να μοιραστούμε μέσα από τις τόσες θύμησες την
αγάπη σου, την υπομονή σου, τα πειράγματά σου. Να θαυμάσουμε τα δώρα σου, τις
εμπειρίες της ζωής μαζί σου, το πάθος σου και την λατρεία για την οικογένειά
σου, την τιμιότητά σου. Να μοιραστούμε συναισθήματα, να ενώσουμε την προσευχή
μας.
Να μας συγχωρέσεις
για το δάκρυ μας, για το θυμό του αναπάντητου γιατί.
Θα λάμπει η ψυχούλα
σου εκεί στ’ ανώτερα και ιερότερα μονοπάτια της ύπαρξής μας που βαδίζεις από
σήμερα.
Καθρέφτης σου η λίμνη
μας που αλωνίσαμε παρέα, να μας θυμίζει την εικόνα σου, το αγωνιστικό πνεύμα
σου, την ήρεμη και φιλότιμη καρδιά σου.
Ευχόμαστε τούτα τα
φτωχά λόγια, η ταπεινή μας παρουσία, η δράση μας και η θαλπωρή της αγκαλιάς της
Παναγίας μας Μητέρας να αποτελούν βάλσαμο και παρηγοριά, στην Οικογένειά σου,
στους συγγενείς, και σ’ όλους μας.
Ώρα καλή
Τα Παρασπουρτζούκια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου