Ο Ολυμπιονίκης Δημήτρης Μούγιος μιλάει στον "Greek Rowers"

Ο "Greek Rowers", μετά τον Βασίλη Πολύμερο, εξασφάλισε και σας παρουσιάζει μια συνέντευξη από τον έτερο Ολυμπιονίκη του Πεκίνου το 2008, Δημήτρη Μούγιο. Εκτός απ' το ασημένιο μετάλλιο στους Ολυμπιακούς έχει κατακτήσει ένα ασημένιο σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, (2007 Μόναχο, Γερμανία), δύο χρυσά σε Ευρωπαϊκούς αγώνες, (2008 Αθήνα, 2009 Μπρεστ, Λευκορωσία), ένα ασημένιο επίσης σε Ευρωπαϊκό, (2007 Πόζναν, Πολωνία) και ένα χάλκινο σε Παγκόσμιο Κύπελλο, (2006 Λουκέρνη, Ελβετία).

Μιλώντας μαζί του μας είπε για την πρόθεσή του να επιστρέψει τουλάχιστον στο Ελληνικό πρωτάθλημα από του χρόνου, ενώ αφήνει ανοικτή την επιστροφή του και στην Εθνική. Λέει πως, «όλοι εμείς οι αθλητές που κάνουμε πρωταθλητισμό είμαστε  μαζόχες» και πολλά άλλα.

Σκοπεύω να επιστρέψω σύντομα.   

Greek Rowers: Θα ξεκινήσω με την ερώτηση αν είσαι ενεργό μέλος της εθνικής ομάδας ή αποσύρθηκες;

Δημήτρης Μούγιος: Δεν είμαι αυτή την περίοδο στην εθνική ομάδα από επιλογή μου. Δεν συμμετείχα καν στις δοκιμασίες για την εθνική φέτος. Γυμνάζομαι όμως και σκοπεύω να επιστρέψω σύντομα. Περιμένω απλά να αλλάξουν κάποιες καταστάσεις που δεν με εκφράζουν.

GR: Είσαι μόλις 29 χρονών. Ποιος είναι ο λόγος που σε οδήγησε σ’ αυτήν την απόφαση;

ΔΜ: Κάποια περιστατικά στο παρελθόν με έχουν απογοητεύσει, ιδιαίτερα πέρσι. Νιώθω ότι αδικήθηκα.  Στο Παγκόσμιο Κύπελλο στην Λουκέρνη, παρόλο που κατάκτησα την 4^η θέση στο μονό σκιφ και ήμουν ο γρηγορότερος από τα ελαφρά βάρη στην Ελλάδα, ο εθνικός εκλέκτορας με ανάγκασε να αγωνιστώ ξανά μετά από 2 εβδομάδες  σε προκρίσεις, ενώ βάση κανονισμού είχα ήδη κατοχυρώσει τη θέση μου. Ήταν κάτι που έγινε για πρώτη (και τελευταία μάλλον) φορά. Φυσικά αρνήθηκα και ζήτησα ακρόαση από το Δ.Σ της ΕΚΟΦΝΣ, χωρίς όμως να βρεθεί λύση. Σε μια εφημερίδα γράφτηκε ότι κλήθηκα σε απολογία. Θα ήθελα να τονίσω ότι κάτι τέτοιο ποτέ δεν έγινε. Ήμουν και θα παραμείνω μέσα στους κανόνες.

GR: Πότε θα σε δούμε και πάλι πίσω;

ΔΜ:  Πιστεύω του χρόνου θα αγωνιστώ στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα. Για την εθνική ομάδα δεν ξέρω. Αν αλλάξουν οι τωρινές συνθήκες…. Είναι κάτι που ακόμα με ενδιαφέρει. 

GR: Πέρα απ’ όλα αυτά, είσαι ικανοποιημένος από την ενασχόλησή σου με το άθλημα;

ΔΜ:  Σίγουρα είμαι ευχαριστημένος. Έχω κατακτήσει μετάλλια σχεδόν σε κάθε διοργάνωση που έχει να κάνει με την κωπηλασία. Μπορεί να μην έχω κερδίσει αρκετά χρήματα, αλλά έχω κερδίσει ανεκτίμητα πράγματα, όπως οι δεσμοί φιλίας που έχω με άτομα από την Ελλάδα και από το εξωτερικό και η πειθαρχεία. Επίσης έχω μάθει να επιμένω στην σκληρή δουλειά.

GR: Αλήθεια, πως ξεκίνησες την κωπηλασία;

ΔΜ:  Ξεκίνησα εντελώς τυχαία. Είμαι από τον Πόρο και ένα καλοκαίρι, ο τότε πρόεδρος του Ναυτικού ομίλου Πόρου κύριος Ζάρανης,  μου πρότεινε να ξεκινήσω καγιάκ σε ένα καλοκαιρινό καμπ που έκανε ο όμιλος. Πήγα έμαθα καγιάκ το καλοκαίρι και τον χειμώνα ο προπονητής της κωπηλασίας με ζήτησε να πάω να δοκιμάσω και κωπηλασία. Από τότε κόλλησα με το άθλημα.

Ο αείμνηστος Πέτρος Λίτσας μου έδωσε τρομερές βάσεις.

GR: Η συνέχεια ήταν όπως την φανταστήκατε στο ξεκίνημά σας;

ΔΜ:  Στην αρχή δεν είχα την παραμικρή υποψία ότι θα μπορέσω να κατακτήσω Ολυμπιακό μετάλλιο ή γενικά οποιοδήποτε μετάλλιο. Δεν με ενδιέφερε η επιτυχία, αλλά να διασκεδάζω την κάθε στιγμή και την κάθε προπόνηση ξεχωριστά.

Νομίζω ήμουν τυχερός γιατί πρώτος μου προπονητής ήταν ο αείμνηστος Πέτρος Λίτσας, ένας από τους καλύτερους προπονητές κωπηλασίας  στην Ελλάδα. Μου έδωσε τρομερές βάσεις.

GR: Από τα δύο χρυσά και ένα ασημένιο σε Ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, το ασημένιο στους Ολυμπιακούς και στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα, ποιο είναι αυτό που δεν αλλάζεις με τίποτα; Από συναισθηματικής άποψης.

ΔΜ:  Σίγουρα το μετάλλιο σε Ολυμπιακούς αγώνες είναι κατά πολύ ανώτερο από όλα τα υπόλοιπα. Όμως αυτό που μου έχει μείνει περισσότερο στην μνήμη μου είναι το χρυσό στο Ευρωπαϊκό στην Λευκορωσία. Ήμουν στην καλύτερη μου κατάσταση και απόλαυσα την κούρσα περισσότερο από ποτέ!

Η συμμετοχή σε Ολυμπιακούς Αγώνες είναι ευλογία.

GR: Η καλύτερη στιγμή της καριέρας σου;

ΔΜ:  Το Ασημένιο μετάλλιο στους Ολυμπιακούς του Πεκίνο. Η ατμόσφαιρα που υπάρχει στους Ολυμπιακούς Αγώνες είναι απίστευτη. Είναι ευλογία για τον κάθε αθλητή να μπορεί να συμμετέχει σε τέτοιους αγώνες. Τα πάντα είναι δομημένα έτσι ώστε ο αθλητής να νιώθει πάρα πολύ καλά.

GR: Η χειρότερη;

ΔΜ:  Πέρσι στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα που ενώ ήμουν πολύ γρήγορος δεν κατάφερα να προκριθώ στον τελικό από ατυχία. Πιστεύω ότι θα κέρδιζα μετάλλιο.

GR: Συμμετείχες σε πολλούς αγώνες, σε όλα τα επίπεδα. Υπάρχει κάποιος που θυμάσαι πιο έντονα;

ΔΜ:  Όλους τους αγώνες τους θυμάμαι με ξεχωριστή χαρά. Ακόμα και αυτούς πριν το 2001 χρονιά που αποσύρθηκα για πρώτη φορά.

GR: Γιατί αποσύρθηκες τότε;

Δ. Μ.: Είχα κορεστεί. Επανήλθα στην εθνική ομάδα και πάλι το 2005, την χρονιά που ήρθε και ο Postiglione στην Ελλάδα.

Ο πρωταθλητισμός έχει 1000 στιγμές πίκρας για κάθε μια ευτυχίας.

GR: Η ζωή των αθλητών σε υψηλό επίπεδο είναι δύσκολη. Κοινόβια, σκληρές προπονήσεις. Αξίζει τον κόπο;

ΔΜ:  Όπως βλέπεις πολλοί νέοι ασχολούνται με τον πρωταθλητισμό. Δεν νομίζω ότι θα το έκαναν αν δεν άξιζε. Αν και τα προνόμια από την πολιτεία έχουν συρρικνωθεί απ’ το 2008 και μετά, η φλόγα που έχουν μέσα τους οι πρωταθλητές δεν πρόκειται να σβήσει. Έχω την εντύπωση πως όλοι εμείς οι αθλητές που κάνουμε πρωταθλητισμό είμαστε  «μαζόχες». Απολαμβάνουμε όλοι μας τις θυσίες, την κούραση και το άγχος. Όταν όμως καταφέρνουμε τους στόχους μας δικαιωνόμαστε και νιώθουμε υπέροχα!

Ο πρωταθλητισμός έχει 1000 στιγμές πίκρας για κάθε μια ευτυχίας, αλλά αξίζει τον κόπο!

GR: Πως βλέπεις τη σημερινή κατάσταση στην Ελληνική κωπηλασία και γενικότερα στον Ελληνικό αθλητισμό;

ΔΜ:  Τα πράγματα είναι δύσκολα γενικά. Ο αθλητισμός στην Ελλάδα δυστυχώς είναι κρατικοδίαιτος και βλέπω αθλήματα που έχουν σοβαρό πρόβλημα επιβίωσης. Η χώρα είναι σε κρίση και αυτό έχει επηρεάσει και την κωπηλασία. Πάντως μέχρι το 2012, στην κωπηλασία βλέπω ανοδική πορεία. Τουλάχιστον για την Ολυμπιακή ομάδα. Εκεί υπάρχουν δυνατότητες από 1 έως 3 μετάλλια.

Σωστό πάντως θα ήταν η πολιτεία  και η ομοσπονδία να δουν τι θα κάνουν την επόμενη μέρα  των Ολυμπιακών αγώνων του Λονδίνου. Οι περισσότεροι κωπηλάτες που απαρτίζουν αυτή την στιγμή την εθνική ομάδα, την έχουν ορίσει ως ημερομηνία λήξης.

GR: Στον Πόρο υπάρχει ενδιαφέρον από τα νέα παιδιά για το άθλημα;

ΔΜ:  Όχι και τόσο. Η κωπηλασία στον Πόρο έχει ζήσει και καλύτερες μέρες.

Ο θρίαμβος έρχεται μετά από πολλές, μικρές, καθημερινές επιτυχίες.

GR: Τι θα συμβούλευες τους νέους;

ΔΜ:  Να κάνουν οτιδήποτε τους κάνει χαρούμενους. Επίσης να σκέφτονται βραχυπρόθεσμους και εφικτούς στόχους για να καταφέρουν σιγά σιγά κάτι μεγάλο. Στον πρωταθλητισμό ο θρίαμβος έρχεται μετά από πολλές, μικρές, καθημερινές επιτυχίες.

GR: Αυτόν τον καιρό με τι ασχολείσαι;

ΔΜ:  Γυμνάζομαι αρκετά με σκοπό να διατηρήσω την καλή μου φυσική κατάσταση. Επίσης προσπαθώ να ταξιδεύω και να βλέπω φίλους.

GR: Είναι στις προθέσεις σου να ασχοληθείς στο μέλλον από κάποια άλλη θέση με την κωπηλασία;

ΔΜ:  Όταν πραγματικά σταματήσω τον πρωταθλητισμό θα ήθελα να ασχοληθώ με το αθλητικό management. Ξέρω ότι αυτό στην Ελλάδα είναι σε πρωτόγονο επίπεδο, αλλά δεν απογοητεύομαι. Θα ήθελα κυρίως να βοηθάω αθλητές να γίνουν πρωταθλητές. Όχι όμως από την προπονητική πλευρά, αλλά από την οργανωτική. Σπουδάζω γι’ αυτό, στο πανεπιστήμιο Πελοποννήσου, στο τμήμα οργάνωσης και διαχείρισης αθλητισμού.

GR: Σ’ ευχαριστώ για την κουβέντα. Εύχομαι να επιστρέψεις γρήγορα στην ενεργό δράση και στις επιτυχίες.

ΔΜ: Κι εγώ σ’ ευχαριστώ.