«Η κορυφή της Ευρώπης της ανήκει»

Η Κατερίνα Νικολαϊδου μιλάει στο woop.gr για τις επιτυχίες της στην κωπηλασία τα τελευταία χρόνια

Η Ελληνίδα αθλήτρια της κωπηλασίας, Κατερίνα Νικολαϊδου, επιβεβαιώνει τον τίτλο της κορυφαίας κι ανεβαίνει στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου για δεύτερο συνεχόμενο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα.

Η Κατερίνα Νικολαΐδου γεννήθηκε στην Κατερίνη το 1992. Κι ενώ στην αρχή της ζωής της είχε αποφασίσει να ασχοληθεί με την κολύμβηση, η επιρροή του πατέρα της, -ευτυχώς- την έκανε να το ..γυρίσει στην κωπηλασία. Το αποτέλεσμα; Χάλκινο μετάλλιο στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα νεανίδων (2010), αργυρό μετάλλιο στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα νέων γυναικών (2012), χρυσό μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα (2013), χρυσό μετάλλιο στους Μεσογειακούς Αγώνες (2013), χρυσό μετάλλιο στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα κάτω των 23 ετών (2013), αργυρό μετάλλιο στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα (2013).

Η πιο πρόσφατη επιτυχία της 21χρονης Κατερίνας, ήταν αυτή πριν από λίγες ημέρες, στα νερά του ποταμού Σάβα στο Βελιγράδι. Εκεί όπου για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά αναδείχτηκε Πρωταθλήτρια Ευρώπης θριαμβεύοντας στον τελικό του μονού σκιφ ελαφρών βαρών. Επιβεβαιώνοντας πως ,ναι, κουπιά – κουπιά, είναι πλέον η κορυφαία Ελληνίδα αθλήτρια!




Πώς αποφάσισες να ασχοληθείς με την κωπηλασία; Και πόσο σημαντικό ρόλο έπαιξε το γεγονός ότι ο πατέρας σου ήταν αθλητής της κωπηλασίας; Σε συμβουλεύει;
«Η κωπηλασία ήρθε τελείως τυχαία στη ζωή μου. Αν και από μικρή ευχαριστιόμουν αυτή την αίσθηση της συνεργασίας και της ανταμοιβής των κόπων, ποτέ δεν είχα σκεφτεί ότι στο μέλλον θα ασχολούμουν σε τέτοιο βαθμό με τον αθλητισμό. Η συμβολή του πατέρα μου όντως πιστεύω ότι ήταν καθοριστική στο να ασχοληθώ με την κωπηλασία. Ήμουν αθλήτρια της κολύμβησης στα παιδικά μου χρόνια και συχνά-πυκνά ο πατέρας μου, που ήταν για χρόνια κωπηλάτης, με παρότρυνε να δοκιμάσω κι αυτό το άθλημα. Έτσι, τον Αύγουστο του 200, την ημέρα των γενεθλίων του πατέρα μου, αποφάσισα να του κάνω το χατίρι και να δοκιμάσω. Αυτό ήταν! Από την πρώτη κιόλας βόλτα με το κωπηλατικό σκάφος ένιωσα μέσα μου την επιθυμία να συνεχίσω την αθλητική μου ζωή σε αυτό το άγνωστο άλλα τόσο ενδιαφέρον άθλημα. Παλιά νομίζω ότι με συμβούλευε περισσότερο γιατί δεν είχα εμπειρία στο άθλημα. Μάλιστα πολλές φορές από μόνη μου αναζητούσα τις συμβουλές του. Πλέον, κυρίως λόγω του γεγονότος ότι λείπω για μεγάλα χρονικά διαστήματα από το σπίτι μου για προετοιμασία με την εθνική ομάδα αλλά και της εμπειρίας που έχω, η συνήθεια αυτή έχει περιοριστεί σημαντικά. Τον αφήνω μόνο μερικές φορές που επιστρέφω σπίτι μου μετά από πολύ καιρό. Βλέπετε γι’ αυτόν θα είμαι πάντα αρχάρια. Έτσι, τον αφήνω να με συμβουλέψει και να νοιώσει την ικανοποίηση της συμβολής του. Αλλά αυτό ελπίζω να μην το διαβάσει…»

Γεννήθηκες και μεγάλωσες στην Κατερίνη. Που μένεις; Που κάνεις προπονήσεις;
«Μένω σε μία όμορφη γειτονιά στην Κατερίνη και οι προπονήσεις μου γίνονται σε δύο εγκαταστάσεις. Η μία βρίσκεται στην παραλία της Κατερίνης όπου βρίσκονται τα γραφεία του σωματείου μου και το γυμναστήριο, ενώ τα κωπηλατικά σκάφη βρίσκονται σε μία εγκατάσταση που έχει κατασκευασθεί σε ένα ποτάμι έξω από την Κατερίνη. Βέβαια αυτό αφορά το χρονικό διάστημα κατά το οποίο δεν έχω κοινόβιο και υποχρεώσεις με την εθνική ομάδα. Τότε, οι προπονήσεις πραγματοποιούνται στο Ολυμπιακό κωπηλατοδρόμιο του Σχινιά στην Αθήνα, ενώ λόγω καιρικών συνθηκών το καλοκαίρι τα κοινόβια συνεχίζονται στην πόλη της Καστοριάς».

Η Ελληνική κωπηλασία έχει πολλές επιτυχίες σε διεθνείς διοργανώσεις αλλά και Ολυμπιακούς Αγώνες. (Πολύμερος – Μούγιος, Μπισκιτζή – Τσιάβου). Είχες κάποιον αθλητή που θαύμαζες και ήθελες να ακολουθήσεις τα χνάρια του;
«Όλοι όσους αναφέρατε προηγουμένως είναι σπουδαίες προσωπικότητες, εξαιρετικοί άνθρωποι και απίστευτα χαρισματικοί αθλητές. Μετά τη γενιά των ελλήνων αθλητών που οργάνωσαν ουσιαστικά την κωπηλασία στην Ελλάδα, ήταν η γενιά που εκμεταλλεύτηκε στο μέγιστο τις υπάρχουσες βάσεις, έφερε τα πρώτα ολυμπιακά μετάλλια στην χώρα μας κι άνοιξαν τον δρόμο ώστε η κωπηλασία να γίνει γνωστή και να αναπτυχθεί σε κάθε γωνιά της Ελλάδος. Για όλα τα παραπάνω είναι αδύνατον να μην τους θαυμάζεις. Αυτοί είναι η αιτία που σήμερα πολλά παιδιά ασχολούνται με την κωπηλασία και κάθε χρόνο ο αριθμός αυτός αυξάνεται σημαντικά. Προσωπικά, τρέφω προς το πρόσωπο όλων τους μεγάλο θαυμασμό κι εκτίμηση και προσπαθώ να αναγνωρίσω στον κάθε έναν από αυτούς τα σημεία που τους βοήθησαν να φθάσουν τόσο ψηλά. Έχοντας ένα παράδειγμα είναι πιο εύκολο να προσπαθήσεις να ακολουθήσεις και εσύ τα χνάρια του και να πραγματοποιήσεις τα δικά σου όνειρα».

«Η διάκριση μου, ως η κορυφαία αθλήτρια της χρονιάς, ήταν η μεγαλύτερη ανταμοιβή»

Αναδείχτηκες την περασμένη χρονιά κορυφαία αθλήτρια στην Ελλάδα από τους Αθλητικούς Συντάκτες. Αυτή η ‘διαφορετική’ διάκριση ήταν μία επιβράβευση των κόπων σου;
«Ήμουν πολύ χαρούμενη για το γεγονός ότι κατάφερα να πάρω αυτή τη διάκριση ανάμεσα σε τόσες μεγάλες αθλήτριες και προσωπικότητες τις χώρας μου. Όντως, πιστεύω ήταν η καλύτερη επιβράβευση των κόπων μου και των προσπαθειών μου της περασμένης χρονιάς, κι όχι μόνο. Ήταν μία μεταβατική και πολύ πειραματική χρονιά λόγω της επιλογής μου να μεταπηδήσω στην ελαφριά κατηγορία και δεν ήξερα πως θα μου έβγαιναν οι κούρσες. Προκειμένου να μπορέσω να αγωνιστώ στην κατηγορία των ελαφρών βαρών έπρεπε να χάσω μέσα σε λίγους μήνες 15-17 κιλά. Αυτό είχε ως συνέπεια να μην μπορώ να τρώω αρκετά ώστε να γεμίζουν οι μπαταρίες μου και να μου δημιουργεί επιπλέον κούραση, τόσο σωματική όσο και ψυχολογική. Η πολύμηνη αυτή δίαιτα σε συνδυασμό με το μεγάλο όγκο προπόνησης (6-8 ώρες καθημερινά) αποτελεί τη μεγαλύτερη θυσία που έχω κάνει μέχρι τώρα για το αθλητισμό. Παρ’ όλο αυτά, μετά τις θυσίες και τις προσπάθειες έρχεται η ώρα της ανταμοιβής. Και η διάκριση αυτή ήταν η μεγαλύτερη ανταμοιβή που θα μπορούσα να έχω».

Επιβεβαίωσες ότι δίκαια σε επέλεξαν, καθώς πριν από λίγες ημέρες υπερασπίστηκες τον τίτλο της πρωταθλήτριας Ευρώπης στο Βελιγράδι. Το δύσκολο λένε όλοι ότι είναι να παραμείνεις στην κορυφή, κι εσύ τα κατάφερες... Πόσο δύσκολο ήταν να επιτευχθεί αυτό;
«Σίγουρα χρειάζεται πολύ προσοχή στο πως θα διαχειριστείς τέτοιες καταστάσεις. Είναι πολύ εύκολο να επηρεαστείς αρνητικά από μία νίκη σου και την επόμενη φορά να μην μπορέσεις να προκριθείς ούτε στο μεγάλο τελικό και να προσπαθήσεις να υπερασπιστείς τον τίτλο σου. Προσωπικά πιστεύω ότι το χειριστικά αρκετά καλά το κομμάτι της ψυχολογίας. Με τη βοήθεια των δικών μου ανθρώπων και του προπονητή μου προσπάθησα να μην σκέφτομαι τα όσα έγιναν πέρυσι ώστε να μην επιτρέψω στο άγχος να με καταβάλει. Το μόνο που ήθελα είναι να συγκεντρωθώ στις κούρσες που είχα να κάνω και να βγάλω τον καλύτερο εαυτό μου. Και από εκεί και πέρα ότι ερχόταν. Ευτυχώς όλα πήγαν καλά και συνεχίζουμε…»

Ήσουν ιδιαίτερα συγκινημένη κατά τη διάρκεια της απονομής...
«Η συγκίνηση οφειλόταν κυρίως στο γεγονός ότι είχαν έρθει από την Ελλάδα κάποιοι φίλοι μου και η οικογένεια μου ώστε να βρίσκονται στο πλευρό μου και να με εμψυχώνουν κατά τη διάρκεια των αγώνων. Έτσι, όταν τελικά κατάφερα να κερδίσω το χρυσό μετάλλιο η υπερένταση των αγώνων σε συνδυασμό με την χαρά στα πρόσωπα των δικών μου ανθρώπων μετατράπηκε σε κλάμα. Αλλά ευτυχώς ήταν κλάμα συγκίνησης και χαράς.

«Αρκετοί αθλητές αντιμετωπίζουν σοβαρό πρόβλημα επιβίωσης κι εγκαταλείπουν τον πρωταθλητισμό»

Είχε να κάνει και με τις δύσκολες συνθήκες στις οποίες προσπαθείς να αντεπεξέλθεις; Παλεύεις μόνη σου να ξεπεράσεις κάθε φορά τον εαυτό σου, ή υπάρχει βοήθεια από την ομοσπονδία; Από την πολιτεία;
«Όπως σε όλο τον κόσμο έτσι και στην κωπηλασία η οικονομική κρίση έχει δημιουργήσει αρκετές δυσκολίες. Όντως τα τελευταία χρόνια τα πράγματα έχουν γίνει πολύ πιο δύσκολα, όχι μόνο για εμάς τους αθλητές. Οι χρηματοδοτήσεις των εκάστοτε ομοσπονδιών έχουν μειωθεί σημαντικά όπως και οι βοήθειες και των αθλητών. Οι μεγάλες περικοπές στον προϋπολογισμό της ομοσπονδίας μας και η διακοπή των προνομίων των αθλητών έχουν δυσκολέψει πολύ τις προσπάθειες μας. Αρκετοί αθλητές αντιμετωπίζοντας σοβαρό πρόβλημα επιβίωσης εγκαταλείπουν τον πρωταθλητισμό προκειμένου να ασχοληθούν με την μελλοντική τους αποκατάσταση. Επιπλέον, οι ομοσπονδίες δυσκολεύονται να καλύψουν τόσο τα έξοδα των αγώνων που γίνονται ανά τον κόσμο όσο και τα έξοδα μετακίνησης και διαμονής των αθλητών και των προπονητών. Ωστόσο, σε αυτό το σημείο θα πρέπει να αναφέρουμε ότι η Ε.Κ.Ο.Φ.Ν.Σ. αποτελεί μία από τις καλύτερα οργανωμένες και μεθοδικές ομοσπονδίες, καταφέρνοντας να διαχειριστεί τα έσοδα της με τον βέλτιστο δυνατό τρόπο. Τόσο ο Πρόεδρος, ο κύριος Ι. Καρράς, όσο και όλα τα μέλη της Ομοσπονδίας είναι στο πλευρό μας συνεχώς σε ότι και αν χρειαστούμε και κάνουν καθημερινά υπεράνθρωπες προσπάθειες ώστε να μην μας λείψει τίποτα απολύτως».

«Κάθε κούρσα είναι χαραγμένη στη μνήμη μου κουπιά-κουπιά»

Ποια στιγμή είναι η πιο ξεχωριστή μέχρι σήμερα στην καριέρα σου;
«Κάθε μία διάκριση έχει τη δική της ιστορία, τις δικές της θυσίες και την δικιά της χαρά και όλες μαζί σου δίνουν τη δύναμη να αντέξεις και να συνεχίσεις την προσπάθεια σου. Αναμφίβολα οι άσχημες στιγμές είναι αυτές που σε κάνουν να σφίξεις πιο πολύ τα δόντια και να γίνεις πιο σκληρή αλλά οι επιτυχίες είναι αυτές που σε κάνουν να νοιώθεις ότι το νερό είναι «πρίμα». Κάθε κούρσα είναι χαραγμένη στη μνήμη μου κουπιά-κουπιά, αλλά αν θα έπρεπε να ξεχωρίσω κάποια ίσως ήταν το Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ανδρών-Γυναικών που πραγματοποιήθηκε πέρυσι στη Σεβίλλη της Ισπανίας. Ήταν ο πρώτος μου διεθνής αγώνας στη νέα κατηγορία των ελαφρών βαρών, με αντάμειψε με τον καλύτερο τρόπο γι’ αυτή μου την επιλογή και ως τώρα μου έχει φέρει τύχη».

Ο πρωταθλητισμός απαιτεί θυσίες. Τι είναι αυτό που νιώθεις ότι έχεις στερηθεί περισσότερο από όλα;
«Ότι και να αποφασίσεις να κάνεις στη ζωή σου απαιτεί θυσίες. Έτσι και εγώ έπρεπε να κάνω τις δικές μου. Για παράδειγμα τα σαββατοκύριακα ή στις διακοπές του σχολείου δεν είχα τη δυνατότητα να κοιμάμαι μέχρι αργά το βράδυ και να ξεκουράζομαι την άλλη ημέρα το πρωί αλλά έπρεπε να σηκώνομαι πολύ νωρίς και να πηγαίνω για προπόνηση. Και ενώ αυτές οι υποχρεώσεις μου φαίνονται για τους άλλους σαν θυσίες, για εμένα είναι απλώς κάποιοι συμβιβασμοί που έχω κάνει με τον εαυτό μου. Συμβιβασμοί ώστε να μπορώ να συνεχίσω να απολαμβάνω αυτό που κάνω, συμβιβασμοί, ώστε όταν έρθει η ώρα που θα πρέπει να σταματήσω τον πρωταθλητισμό, αυτές οι χαρές και οι τόσες αναμνήσεις να αποτελούν το περιεχόμενο στο κουτί που θα γράφει απ’ έξω «κωπηλασία».

Ποιος είναι ο επόμενος σου αγωνιστικός στόχος;
«Το πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα ήταν ουσιαστικά η αρχή της αγωνιστικής μου περιόδου και συνεπώς έχω μπροστά πολλούς και σημαντικούς αγώνες. Στα μέσα Ιουλίου θα λάβω μέρος στην Ελβετία στο Παγκόσμιο Κύπελλο Ανδρών Γυναικών, τέλη Ιουλίου θα μπορέσω να αγωνισθώ για τελευταία φορά στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Νέων (κάτω των 23) στην Ιταλία και οι αγωνιστική μου υποχρεώσεις κλείνουν με το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ανδρών Γυναικών που θα πραγματοποιηθεί στα τέλη Αυγούστου στο Άμστερνταμ της Ολλανδίας».

«Όνειρό μου το Ολυμπιακό μετάλλιο!»

Και ποιο το όνειρό σου;
«Μπορεί η τεχνική, η ψυχολογία και οι σωματικές αρετές όλων των αθλητών να διαφέρουν, αλλά το όνειρο τους νομίζω ότι είναι κοινό και δεν είναι άλλο από τη συμμετοχή και τη κατάκτηση ενός ολυμπιακού μεταλλίου! Από εκεί και πέρα μένει το πέρασμα του χρόνου για να δεις αν θα παραμείνει όνειρο ή αν όλα τα παραπάνω στοιχεία είναι αρκετά ώστε να το κάνεις πραγματικότητα».
Πηγή: www.woop.gr