Email: svrakatseli@cobrasports.gr
Αποτελούν ίσως το κορυφαίο δίδυμο αυτή τη στιγμή στην ελληνική κωπηλασία και με τις επιτυχίες τους επιβεβαιώνουν σε κάθε διοργάνωση τη δυναμική της ελληνικής κωπηλασίας σε διεθνές επίπεδο. Λευτέρης και Γιώργος, Γιώργος και Λευτέρης, δύο αδέρφια στην ίδια βάρκα που μας έχουν αποδείξει ότι η Ελλάδα είναι στην κορυφή με το κουπί της!
Το Cobrasports.gr συνάντησε τα δυο αδέρφια στο δεύτερο σπίτι τους, στο ΝΑΟ Σαλαμίνας και λίγο πριν φορτωθούν την βάρκα τους στους ώμους και ξεχυθούν στον υγρό στίβο για τα χιλιόμετρα της ημέρας μας εκμυστηρεύτηκαν τους στόχους, τα συναισθήματα και τα παράπονα τους.
Λευτέρη, πώς ξεκίνησε η ενασχόληση σου με την κωπηλασία;
Είναι λίγο αστείο το πώς ξεκίνησα. Είχαμε κάτι αγώνες στην Σαλαμίνα (τότε δεν έκανα ακόμα κωπηλασία, έκανε ο αδερφός μου γιατί ξεκίνησε πρώτος) και φιλοξενούσαμε έναν αθλητή από Κεφαλλονιά. Τον έβλεπα και ήθελα να του μοιάσω και κάπως έτσι έγινε η αρχή. Στην αρχή ξεκίνησα με καγιάκ και στη συνέχεια πέρασα στην κωπηλασία. Ήρθε μια μέρα ο προπονητής μου, ο Αλέκος Περάματζης, και μου είπε «αύριο ξεκινάς κωπηλασία». Για έναν χρόνο περίπου, σχεδόν σε όλους τους αγώνες, έβγαινα τελευταίος και αυτό με πείσμωνε περισσότερο. Υποσχέθηκα στον εαυτό μου να μην ξαναβγώ ποτέ τελευταίος, να περνάω τουλάχιστον έναν. Σιγά σιγά λοιπόν πέρναγα έναν, δύο μέχρι που έφτασα να μπαίνω στις τριάδες.
Γιώργο αν και μικρότερος μάλλον εσύ φταις για όλα! Τι σε κέρδισε εσένα στην κωπηλασία;
Στην αρχή για να είμαι ειλικρινής δεν μου άρεσε, αλλά με κέρδισε η θάλασσα. Μετά τα πρώτα μετάλλια μου έδωσαν χαρά και οι επιτυχίες με έκαναν να θέλω και άλλο και συνέχιζα πιο δυνατά.
Λευτέρη, πρώτος στόχος λοιπόν επετεύχθη. Ποιος ήταν ο επόμενος;
Σιγά σιγά, ξεκινώντας από τα διασυλλογικά ήθελα να περάσω στα μετάλλια στα πανελλήνια πρωταθλήματα και μετά ήρθε ο στόχος της Εθνικής και των Πανευρωπαικών και Παγκόσμιων πρωταθλημάτων. Η κλήση μου στην Εθνική ομάδα ήρθε το 2008 και ενώ είχα αρχίσει να πιστεύω ότι δεν θα γίνει ποτέ αυτό το όνειρο πραγματικότητα.
Ποια ήταν τα συναισθήματα που ένιωσες και πώς αναπροσαρμόστηκαν οι στόχοι σου;
Μεγάλη χαρά που θα είχα την ευκαιρία να πραγματοποιήσω τα όνειρά μου. Από εκείνη την μέρα έδινα ακόμα παραπάνω στην προπόνηση, πολύ κούραση και ιδρώτας για να τα καταφέρω. Το πρώτο Παγκόσμιο (κάτω των 23) στην Γερμανία δεν άργησε να έρθει. Αγωνίστηκα με τον Θεοδόση Τραυλό από την Καλαμαριά στο διπλό ελαφρύ και πήραμε την πέμπτη θέση. Ένιωθα ότι ήθελα κάτι παραπάνω αλλά δεν απογοητεύτηκα, ήταν η πρώτη μου μεγάλη διοργάνωση. Το επόμενο ήταν στην Τσεχία όπου έτρεξα με τον αδερφό μου και πήραμε την τέταρτη θέση. Το 2010 ξεκίνησα να μπαίνω στην βάρκα με τον Παναγιώτη τον Μαγδανή, κατεβήκαμε σε αρκετούς αγώνες με αποκορύφωμα το χρυσό μετάλλιο στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα στην Λευκορωσία. Το 2011 ήταν η χρονιά που έκρινε τη συμμετοχή μας στους Ολυμπιακούς αγώνες καθώς διεκδικούσαμε το εισιτήριο. Βγήκαμε 8οι και πλέον κοιτάγαμε προς το Λονδίνο.
Πρώτες σκέψεις μετά την πρόκριση;
Επιτέλους οι κόποι μου ανταμείφθηκαν κατά ένα 50% και το άλλο 50% περίμενα να το ζήσω πατώντας το πόδι μου στο Λονδίνο.
Περιγράφονται όσα ζεις σε μια τέτοια διοργάνωση; Θα άλλαζες κάτι από όσα έζησες;
Η συμμετοχή και μόνο σε Ολυμπιακού αγώνες είναι μια απίστευτη εμπειρία που για να την νιώσεις πρέπει να την ζήσεις. Είναι στιγμές που ακόμα δεν μπορώ να το πιστέψω. Αν μπορούσα να αλλάξω κάτι θα ήταν η πρώτη μας κούρσα. Είχαμε κάποια τεχικά λάθη, σαν πρώτη κούρσα σε μια τέτοια διοργάνωση ήμασταν λίγο αγχωμένοι. Μετά συνήλθαμε και δώσαμε ελπίδες στους Έλληνες και τελικά καταφέραμε να είμαστε στην 8άδα.
Λευτέρη, δεδομένου ότι είσαι ακόμα πολύ μικρός σίγουρα έχεις σαν στόχο και τους Ολυμπιακούς αγώνες της Βραζιλίας. Θέλεις εκεί να είσαι πλήρωμα με τον αδερφό σου;
Ναι, θα ήθελα έχω μια αδερφική εμπειρία σε ολυμπιακούς αγώνες! Αλλά μέχρι τότε δεν θέλω να λέω πολλά! Θέλω η βάρκα να έχει πάνω τους καλύτερους αθλητές ώστε να διεκδικήσει τον τελικό ή και μια θέση στο βάθρο! Βέβαια είναι αρκετά νωρίς για να μιλήσω για Βραζιλία!
Γιώργο, ζήλεψες καθόλου όταν σε όλη αυτή τη διαδρομή δεν ήσουν και εσύ στην ίδια βάρκα με τον Λευτέρη;
Ζήλεψα αρκετά, προσπάθησα και εγώ να είμαι σε αυτή την βάρκα, δεν τα κατάφερα, αλλά συνεχίζουμε με στόχο πλέον τους Ολυμπιακούς αγώνες της Βραζιλίας.
Στην επόμενη διοργάνωση (Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στη Βουλγαρία) όμως βρεθήκατε ξανά με τον αδερφό σου στην ίδια βάρκα (έστω και τετραπλό). Πώς νιώσατε;
Λευτέρης: Ναι στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα που έγινε στην Βουλγαρία κατεβήκαμε τετραπλό, εγώ ο Παναγιώτης, ο Νίκος ο Αφεντούλης και ο αδερφός μου. Ήμασταν πρώτοι στον προκριματικό και στον ημιτελικό και στον τελικό, ενώ μέχρι ένα σημείο ήμασταν μπροστά μας πέρασαν οι Πολωνοί και πήραμε την δεύτερη θέση.
Γιώργος: Λογικό είναι να είμαστε πολύ χαρούμενοι που δύο αδέρφια είναι στην ίδια βάρκα.
Το 2013 στο παγκόσμιο πρωτάθλημα στην Κορέα όμως πήρατε την ρεβάνς.
Λευτέρης: Ναι στην Κορέα ξανατρέξαμε τετραπλό με μόνη αλλαγή ότι στην θέση του Αφεντούλη ήταν ο Σπύρος ο Γιάνναρος και πήραμε το χρυσό μετάλλιο.
Από την Κορέα μέχρι την Ελλάδα ακούστηκε προς τιμήν σας ο Εθνικός ύμνος. Ποιο είναι το συναίσθημα εκείνη την στιγμή;
Λευτέρης: Ανατριχιάζεις εκείνη τη στιγμή αλλά ακόμα και τώρα όταν βλέπω την κούρσα μας νιώθω συγκίνηση και ανατριχίλα.
Γιώργος: Χαρά, συγκίνηση και περηφάνια για την χώρα και για το νησί της Σαλαμίνας.
Τι είναι αυτό που σας κρατάει και συνεχίζεται δεδομένων των δυσκολιών;
Λευτέρης: Οι στιγμές όπως αυτές που ζήσαμε στην Κορέα αλλά και τα ταξίδια γιατί μου αρέσει πάρα πολύ να ταξιδεύω.
Γιώργος: Η αγάπη μας για το άθλημα αυτό μας κρατάει. Δεν το κάνουμε ούτε για τα λεφτά ούτε για τίποτα άλλο. Αγαπάμε αυτό που κάνουμε και θέλουμε με τις επιτυχίες μας να τους κάνουμε όλους περήφανους.
Το Cobrasports.gr συνάντησε τα δυο αδέρφια στο δεύτερο σπίτι τους, στο ΝΑΟ Σαλαμίνας και λίγο πριν φορτωθούν την βάρκα τους στους ώμους και ξεχυθούν στον υγρό στίβο για τα χιλιόμετρα της ημέρας μας εκμυστηρεύτηκαν τους στόχους, τα συναισθήματα και τα παράπονα τους.
Λευτέρη, πώς ξεκίνησε η ενασχόληση σου με την κωπηλασία;
Είναι λίγο αστείο το πώς ξεκίνησα. Είχαμε κάτι αγώνες στην Σαλαμίνα (τότε δεν έκανα ακόμα κωπηλασία, έκανε ο αδερφός μου γιατί ξεκίνησε πρώτος) και φιλοξενούσαμε έναν αθλητή από Κεφαλλονιά. Τον έβλεπα και ήθελα να του μοιάσω και κάπως έτσι έγινε η αρχή. Στην αρχή ξεκίνησα με καγιάκ και στη συνέχεια πέρασα στην κωπηλασία. Ήρθε μια μέρα ο προπονητής μου, ο Αλέκος Περάματζης, και μου είπε «αύριο ξεκινάς κωπηλασία». Για έναν χρόνο περίπου, σχεδόν σε όλους τους αγώνες, έβγαινα τελευταίος και αυτό με πείσμωνε περισσότερο. Υποσχέθηκα στον εαυτό μου να μην ξαναβγώ ποτέ τελευταίος, να περνάω τουλάχιστον έναν. Σιγά σιγά λοιπόν πέρναγα έναν, δύο μέχρι που έφτασα να μπαίνω στις τριάδες.
Γιώργο αν και μικρότερος μάλλον εσύ φταις για όλα! Τι σε κέρδισε εσένα στην κωπηλασία;
Στην αρχή για να είμαι ειλικρινής δεν μου άρεσε, αλλά με κέρδισε η θάλασσα. Μετά τα πρώτα μετάλλια μου έδωσαν χαρά και οι επιτυχίες με έκαναν να θέλω και άλλο και συνέχιζα πιο δυνατά.
Λευτέρη, πρώτος στόχος λοιπόν επετεύχθη. Ποιος ήταν ο επόμενος;
Σιγά σιγά, ξεκινώντας από τα διασυλλογικά ήθελα να περάσω στα μετάλλια στα πανελλήνια πρωταθλήματα και μετά ήρθε ο στόχος της Εθνικής και των Πανευρωπαικών και Παγκόσμιων πρωταθλημάτων. Η κλήση μου στην Εθνική ομάδα ήρθε το 2008 και ενώ είχα αρχίσει να πιστεύω ότι δεν θα γίνει ποτέ αυτό το όνειρο πραγματικότητα.
Ποια ήταν τα συναισθήματα που ένιωσες και πώς αναπροσαρμόστηκαν οι στόχοι σου;
Μεγάλη χαρά που θα είχα την ευκαιρία να πραγματοποιήσω τα όνειρά μου. Από εκείνη την μέρα έδινα ακόμα παραπάνω στην προπόνηση, πολύ κούραση και ιδρώτας για να τα καταφέρω. Το πρώτο Παγκόσμιο (κάτω των 23) στην Γερμανία δεν άργησε να έρθει. Αγωνίστηκα με τον Θεοδόση Τραυλό από την Καλαμαριά στο διπλό ελαφρύ και πήραμε την πέμπτη θέση. Ένιωθα ότι ήθελα κάτι παραπάνω αλλά δεν απογοητεύτηκα, ήταν η πρώτη μου μεγάλη διοργάνωση. Το επόμενο ήταν στην Τσεχία όπου έτρεξα με τον αδερφό μου και πήραμε την τέταρτη θέση. Το 2010 ξεκίνησα να μπαίνω στην βάρκα με τον Παναγιώτη τον Μαγδανή, κατεβήκαμε σε αρκετούς αγώνες με αποκορύφωμα το χρυσό μετάλλιο στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα στην Λευκορωσία. Το 2011 ήταν η χρονιά που έκρινε τη συμμετοχή μας στους Ολυμπιακούς αγώνες καθώς διεκδικούσαμε το εισιτήριο. Βγήκαμε 8οι και πλέον κοιτάγαμε προς το Λονδίνο.
Πρώτες σκέψεις μετά την πρόκριση;
Επιτέλους οι κόποι μου ανταμείφθηκαν κατά ένα 50% και το άλλο 50% περίμενα να το ζήσω πατώντας το πόδι μου στο Λονδίνο.
Περιγράφονται όσα ζεις σε μια τέτοια διοργάνωση; Θα άλλαζες κάτι από όσα έζησες;
Η συμμετοχή και μόνο σε Ολυμπιακού αγώνες είναι μια απίστευτη εμπειρία που για να την νιώσεις πρέπει να την ζήσεις. Είναι στιγμές που ακόμα δεν μπορώ να το πιστέψω. Αν μπορούσα να αλλάξω κάτι θα ήταν η πρώτη μας κούρσα. Είχαμε κάποια τεχικά λάθη, σαν πρώτη κούρσα σε μια τέτοια διοργάνωση ήμασταν λίγο αγχωμένοι. Μετά συνήλθαμε και δώσαμε ελπίδες στους Έλληνες και τελικά καταφέραμε να είμαστε στην 8άδα.
Λευτέρη, δεδομένου ότι είσαι ακόμα πολύ μικρός σίγουρα έχεις σαν στόχο και τους Ολυμπιακούς αγώνες της Βραζιλίας. Θέλεις εκεί να είσαι πλήρωμα με τον αδερφό σου;
Ναι, θα ήθελα έχω μια αδερφική εμπειρία σε ολυμπιακούς αγώνες! Αλλά μέχρι τότε δεν θέλω να λέω πολλά! Θέλω η βάρκα να έχει πάνω τους καλύτερους αθλητές ώστε να διεκδικήσει τον τελικό ή και μια θέση στο βάθρο! Βέβαια είναι αρκετά νωρίς για να μιλήσω για Βραζιλία!
Γιώργο, ζήλεψες καθόλου όταν σε όλη αυτή τη διαδρομή δεν ήσουν και εσύ στην ίδια βάρκα με τον Λευτέρη;
Ζήλεψα αρκετά, προσπάθησα και εγώ να είμαι σε αυτή την βάρκα, δεν τα κατάφερα, αλλά συνεχίζουμε με στόχο πλέον τους Ολυμπιακούς αγώνες της Βραζιλίας.
Στην επόμενη διοργάνωση (Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στη Βουλγαρία) όμως βρεθήκατε ξανά με τον αδερφό σου στην ίδια βάρκα (έστω και τετραπλό). Πώς νιώσατε;
Λευτέρης: Ναι στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα που έγινε στην Βουλγαρία κατεβήκαμε τετραπλό, εγώ ο Παναγιώτης, ο Νίκος ο Αφεντούλης και ο αδερφός μου. Ήμασταν πρώτοι στον προκριματικό και στον ημιτελικό και στον τελικό, ενώ μέχρι ένα σημείο ήμασταν μπροστά μας πέρασαν οι Πολωνοί και πήραμε την δεύτερη θέση.
Γιώργος: Λογικό είναι να είμαστε πολύ χαρούμενοι που δύο αδέρφια είναι στην ίδια βάρκα.
Το 2013 στο παγκόσμιο πρωτάθλημα στην Κορέα όμως πήρατε την ρεβάνς.
Λευτέρης: Ναι στην Κορέα ξανατρέξαμε τετραπλό με μόνη αλλαγή ότι στην θέση του Αφεντούλη ήταν ο Σπύρος ο Γιάνναρος και πήραμε το χρυσό μετάλλιο.
Από την Κορέα μέχρι την Ελλάδα ακούστηκε προς τιμήν σας ο Εθνικός ύμνος. Ποιο είναι το συναίσθημα εκείνη την στιγμή;
Λευτέρης: Ανατριχιάζεις εκείνη τη στιγμή αλλά ακόμα και τώρα όταν βλέπω την κούρσα μας νιώθω συγκίνηση και ανατριχίλα.
Γιώργος: Χαρά, συγκίνηση και περηφάνια για την χώρα και για το νησί της Σαλαμίνας.
Τι είναι αυτό που σας κρατάει και συνεχίζεται δεδομένων των δυσκολιών;
Λευτέρης: Οι στιγμές όπως αυτές που ζήσαμε στην Κορέα αλλά και τα ταξίδια γιατί μου αρέσει πάρα πολύ να ταξιδεύω.
Γιώργος: Η αγάπη μας για το άθλημα αυτό μας κρατάει. Δεν το κάνουμε ούτε για τα λεφτά ούτε για τίποτα άλλο. Αγαπάμε αυτό που κάνουμε και θέλουμε με τις επιτυχίες μας να τους κάνουμε όλους περήφανους.
Γιώργο, στην Ελλάδα μαζί με τον αδερφό σου αυτή την στιγμή θεωρείστε το καλύτερο διπλό. Σας αγχώνει αυτό και πόσο εύκολο είναι να συνυπάρξετε μέσα σε μια βάρκα;Δεν μας αγχώνει, προσπαθούμε να γινόμαστε συνεχώς καλύτεροι και να έχουμε επιτυχίες. Επειδή είμαστε συνέχεια μαζί και εντός και εκτός βάρκας είναι λίγο δύσκολο, υπάρχουν τσακωμοί αλλά πάντα τα βρίσκουμε. Η ένταση και η κούραση ενός αγώνα ή της προπόνησης μας κάνει να είμαστε σκληροί ο ένας με τον άλλον αλλά όταν τελειώσουν όλα είμαστε μια χαρά.
Έχει περάσει ποτέ από το μυαλό σας να τα παρατήσετε;
Λευτέρης: Ναι το έχω σκεφτεί πολλές φορές. Είμαι όμως πεισματάρης και το ξεπέρναγα. Το μέλλον μου ήταν αυτό που με έκανε να το σκέφτομαι. Αναρωτιόμουν τι θα κάνω μετά την κωπηλασία; Αλλά την ίδια στιγμή σκεφτόμουν ότι όσα ζω μέσα από την κωπηλασία δεν θα τα ξαναζήσω και έτσι συνέχιζα.
Γιώργος: Πολλές φορές, αλλά συνεχίζω καθώς το παρόν και το μέλλον είναι τόσο αβέβαια που τώρα, το μόνο που μπορώ να κάνω, είναι η κωπηλασία.
Έχετε σκεφτεί το μετά;
Λευτέρης: Πλέον έπαψα να το σκέφτομαι. Υπάρχει μόνο το τώρα.
Γιώργος: Σίγουρα μετά από τόσα χρόνια θέλω να συνεχίσω σαν προπονητής γιατί μου αρέσει πάρα πολύ και δεν θέλω να το σταματήσω.
Γιώργο, τι θα έλεγες στα μικρά παιδιά για να ασχοληθούν με την κωπηλασία;
Ότι είναι από πιο ενδιαφέροντα και εντυπωσιακά αθλήματα και θα μπορούσαν να το κάνουν με πολύ ευχαρίστηση. Έχει πολλές συγκινήσεις και επιτυχίες καθώς η χώρα μας σε αυτό το άθλημα είναι από τις κορυφαίες.
Μια ευχή για το μέλλον;
Γιώργος: Ελπίζουμε κάποια στιγμή το κράτος να μας βοηθήσει οικονομικά και επαγγελματικά καθώς χωρίς βοήθεια εμείς που ασχολούμαστε επαγγελματικά με τον αθλητισμό δεν έχουμε μέλλον.
Πέρα από την κωπηλασία πως περνάτε τον ελεύθερο χρόνο σας;
Λευτέρης: Βόλτες με τους φίλους, μουσική, Ίντερνετ και τάβλι (σαν Έλληνας)
Γιώργος: Ποδήλατο, μουσική και βόλτες με τους φίλους.
Υπάρχει κάτι στο οποίο λέτε όχι και κάτι στο οποίο δεν μπορείτε να αντισταθείτε;
Λευτέρης: Όχι δεν λέω ποτέ...
Γιώργος: Δεν υπάρχει κάτι.. Ανοιχτός σε όλα!
Πηγή: cobrasports.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου