Η προσαρμοσμένη (Adaptive) κωπηλασία, είναι μια ειδική κατηγορία στην κωπηλασία που σχετίζεται με κωπηλάτες με ορισμένες αναπηρίες. Ακριβώς, όπως υπάρχουν τμήματα και αγώνες που διαχωρίζονται με βάση το φύλο, τα επίπεδα δεξιοτήτων και την ηλικία, η προσαρμοσμένη αναφέρεται στο άθλημα της κωπηλασίας για άτομα με ειδικές ανάγκες. Για να δημιουργήσετε ένα ακριβές πορτρέτο της προσαρμοσμένης κωπηλασίας, είναι σημαντικό να κατανοήσετε την ιστορία της.
Η Ιστορία της προσαρμοσμένης κωπηλασίας
Οι βετεράνοι του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου ήταν οι βασικοί αθλητές της προσαρμοσμένης κωπηλασίας στις Ηνωμένες Πολιτείες. Βετεράνοι που είχαν τυφλωθεί στον πόλεμο πήραν μέρος σε έναν αγώνα Στρατού εναντίον Ναυτικού, στη Φιλαδέλφεια. Αυτός ο αγώνας ήταν το σημείο εκκίνησης για την προσαρμοσμένη κωπηλασία και τα προγράμματα συνέχισαν να εμφανίζονται για αθλητές με αναπηρία. Οι πρώτοι υπέρμαχοι της προσαρμοσμένης κωπηλασίας ήταν ο Ted Nash, Ολυμπιονίκης και προπονητής του Πανεπιστημίου της Πενσυλβάνια και του Penn AC και ο Chris Blackwall, ο εκτελεστικός διευθυντής του USRowing. Ο Nash αφιέρωσε το χρόνο του βοηθώντας να φέρει την κωπηλασία κοντά στους ανθρώπους με προβλήματα όρασης, ενώ ο Blackwall δημιούργησε την πρώτη ομάδα κωπηλασίας των Ηνωμένων Πολιτειών, ειδικά για άτομα με αναπηρίες, το Philadelphia Rowing Program for the Disabled. Το 1993 η προσαρμοσμένη κωπηλασία παρουσιάστηκε ως άθλημα επίδειξης στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Κωπηλασίας Νέων της FISA, στη Φινλανδία. Το 1999 παρουσιάστηκε και πάλι στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Κωπηλασίας στην St. Catharine’s, στο Οντάριο.
Το 2002, τα παγκόσμια πρωταθλήματα της FISA αρχίζουν να περιλαμβάνουν την προσαρμοσμένη κωπηλασία στο κανονικό πρόγραμμά τους και το 2005 η Διεθνής Παραολυμπιακή Επιτροπή αποφάσισε να περιληφθούν στο πρόγραμμα των Παραολυμπιακών Αγώνων το 2008 στο Πεκίνο. Η απόφαση αυτή βοήθησε να διαδοθεί η προσαρμοσμένη κωπηλασία ως άθλημα σε όλο τον κόσμο.
Αν και δεν έχω συμμετάσχει στην οργάνωση εκδηλώσεων προσαρμοσμένης κωπηλασίας, οι αγωνιζόμενοι σ’ αυτήν συχνά έχουν την ανάγκη πρόσθετης βοήθειας πριν από τους αγώνες. Οι εθελοντές είναι συχνά απαραίτητοι για να μεταφέρουν βάρκες και κουπιά και να τους βοηθήσουν στις βάρκες τους. Όσοι έχουν προβλήματα όρασης μπορεί να χρειαστούν περαιτέρω καθοδήγηση για να εξασφαλιστεί η ασφάλειά τους στον αγώνα.
Η ορολογία είναι ένα αρχικό εμπόδιο στην προσαρμοσμένη κωπηλασία. Όπως μπορείτε να φανταστείτε, μπορεί να αισθάνονται άβολα λέγοντάς τους να "πιέζουν με τα πόδια τους" όταν τους λείπει ένα πόδι. Επιπλέον, οι αθλητές με προβλήματα όρασης χρειάζονται έναν προπονητή που να μπορεί να εξηγεί προφορικά τις οδηγίες του, καθώς δεν είναι σε θέση να δουν οποιαδήποτε χειρονομία κάνει αυτός.
Αρχικά, ο αγωνιστικός εξοπλισμός ήταν μία ακόμη πρόκληση στα πρώτα στάδια της προσαρμοσμένης κωπηλασίας. Καθίσματα και στηρίγματα ήταν αναξιόπιστα και υπήρχε η πιθανότητα να χαλαρώσουν ή να βγουν από τη θέση τους κατά τη διάρκεια ενός αγώνα. Ευτυχώς, μέσα από δοκιμές και αστοχίες, αναπτύχθηκαν νέα, βελτιωμένα ως προς την κατανομή του βάρους, εξαρτήματα, δίνοντας τη δυνατότητα σε αθλητές με αναπηρία να αγωνίζονται, μειώνοντας στο ελάχιστο τα προβλήματα εξοπλισμού. Μέχρι τη στιγμή που διεξήχθησαν, το 2008, οι Παραολυμπιακοί Αγώνες, η τεχνολογία στην κωπηλασία για άτομα με ειδικές ανάγκες πρόσφερε ασφάλεια, αξιοπιστία και ήταν πλήρως προσαρμοσμένη στους κωπηλάτες.
Για τους αθλητές χωρίς αναπηρίες, η διαδρομή για να φτάσουν να είναι κωπηλάτες υψηλού επιπέδου, είναι σταθερή και κάπως δομημένη. Μαθαίνεις να κωπηλατείς και προοδεύεις μέσω των προγραμμάτων Junior, μετά σε ομάδες κολλεγίων και διοργανώσεις κάτω από-23. Η αφοσίωση επί χρόνια και χιλιάδες ώρες προπόνησης, είναι τα απαιτούμενα για την ανάπτυξη των δεξιοτήτων που θα φέρουν την επιτυχία.
Ωστόσο, για τους κωπηλάτες της προσαρμοσμένης, ο δρόμος να γίνει ένας master κωπηλάτης είναι πολύ διαφορετικός. Πολλά προγράμματα προσαρμοσμένης είναι για κωπηλασία αναψυχής, και πολλοί κωπηλάτες είναι σε θέση να βγουν στο νερό μόνο μία ή δύο φορές την εβδομάδα. Αν ένα άτομο χωρίς συγκεκριμένες ειδικές ανάγκες μπορεί απλά να απευθυνθεί σε έναν όμιλο, να μπει σε μια βάρκα και να κωπηλατεί, για τα άτομα με ειδικές ανάγκες, δεν είναι πάντα τόσο εύκολο. Απαιτείται πολύ περισσότερη στήριξη, ειδικά αν κάποιος προετοιμάζεται για τους Παραολυμπιακούς Αγώνες. Κάθε κωπηλάτης είναι διαφορετικός και απαιτεί συγκεκριμένες τροποποιήσεις στον εξοπλισμό, προσαρμοσμένο στις ανάγκες του. Ακόμη και δύο κωπηλάτες με την ίδια αναπηρία μπορεί να χρειάζονται πολύ διαφορετικές τροποποιήσεις του εξοπλισμού.
Παρά τις δυσκολίες, όλοι οι αθλητές, άτομα με ειδικές ανάγκες ή όχι, μοιράζονται μια κοινή προσπάθεια και αγάπη για το άθλημα, που τους οδηγεί να συνεχίσουν την σκληρή προπόνηση, ξεπερνώντας φραγμούς και εμπόδια.
Ταξινομήσεις στην προσαρμοσμένη Κωπηλασία:
Στην προσαρμοσμένη κωπηλασία, υπάρχουν πολλές υποδιαιρέσεις, οι οποίες ονομάζονται ταξινομήσεις. Σήμερα υπάρχουν τέσσερις κατηγορίες για τα άτομα αυτά, σύμφωνα με τον τύπο του λειτουργικού συστήματος ταξινόμησης: Χέρια και ώμοι (AS), κορμός και χέρια (ΤΒ), πόδι, κορμός και χέρια (LTA) και πόδια, κορμός και χέρια σε μικτές τετράκωπες με πηδαλιούχο (LTAIDMix4 +). Υπάρχει και η κατηγορία για τα άτομα με διανοητική αναπηρία. Οι υπάλληλοι υποχρεούνται να αξιολογούν τους αθλητές ιατρικά και λειτουργικά για την κατηγοριοποίησή τους. Συγκεκριμένα, για να αγωνιστεί κάποιος στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Κωπηλασίας της FISA ή στους Παραολυμπιακούς Αγώνες, πρέπει να είναι σε μια από τις πέντε κατηγορίες σκαφών: ASW1x (γυναίκες), ASM1x (άνδρες), TAMix2x (ένας άνδρας και μια γυναίκα), LTAMix4 + και LTAIDMix4 + (δύο άνδρες και δύο γυναίκες με έναν πηδαλιούχο ανεξαρτήτως φύλου και στα δύο τετραπλά). Άνδρες και γυναίκες μπορούν να αγωνίζονται στην ίδια βάρκα, διότι μπορεί να μην υπάρχουν αρκετοί συμμετέχοντες για το διαχωρισμό των διαγωνισμών κατά φύλο.
Η ασφάλεια είναι ένα άλλο ζήτημα που πρέπει να εξεταστεί στην προσαρμοσμένη κωπηλασία. Στις κλασικές βάρκες, επειδή τα πόδια του αθλητή είναι δεμένα στα υποπόδια του σκάφους, είναι αναγκαίο να εξασφαλιστεί ότι μπορεί να απελευθερωθεί άμεσα σε περίπτωση που η βάρκα ανατραπεί. Σε σκάφος με σταθερό κάθισμα, είναι πολύ πιο επικίνδυνο για τον κωπηλάτη αν ανατραπεί αφού κάθε αθλητής είναι δεμένος στη θέση του με τρεις ιμάντες. Αυτός είναι ο λόγος που γίνεται κάθε προσπάθεια, οι βάρκες σταθερών θέσεων να είναι πολύ δύσκολο να ανατραπούν.
Αν και η προσαρμοσμένη κωπηλασία είναι ένα σχετικά νέο άθλημα, όσο η τεχνολογία βελτιώνεται περαιτέρω και η δημοτικότητά της συνεχίζει να εξαπλώνεται σε όλο τον κόσμο, θα συνεχίσει να ακμάζει με τον ίδιο ρυθμό, όπως και κάθε άλλο άθλημα. Όλοι εσείς που ασχολείστε με την προσαρμοσμένη κωπηλασία, συνεχίστε να εξασκήστε σκληρά.
Πηγή: rowersworld.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου