Του Ν. Α. Κωνσταντόπουλου
Η Φινλανδία είναι γνωστή ως «Η χώρα των χιλίων λιμνών»· στην πραγματικότητα είναι πολύ περισσότερες: 187.888 έκτασης από 500 τ.μ. και πάνω. Παρά ταύτα, λίγοι κωπηλάτες υπήρχαν ή υπάρχουν στη χώρα. Και ελάχιστοι κατόρθωσαν να φθάσουν στα πολύ υψηλά διεθνή επίπεδα. Για να είμαστε πιο ακριβείς, μόνο ένας. Ο περίφημος, Πέρτι Γιόχανες Κάρπινεν. Είναι ένας από τους δύο αθλητές, που έχουν κατακτήσει από τρία χρυσά ολυμπιακά μετάλλια στο μονό σκιφ (1976, 1980, 1984). Ο άλλος είναι ο Σοβιετικός (Ρώσος), Βιατσεσλάβ Ιβανόφ, (1956, 1960, 1964).Ο Κάρπινεν, σε αντίθεση με ό,τι αναφέρουμε περί του μικρού αριθμού κωπηλατών στη χώρα, προέρχεται από κωπηλατική οικογένεια. Στο άθλημα τον πήγε ο μεγαλύτερος αδελφός του, ο Ερκα. Ο δε νεότερος, ο Ρέιμα, είχε μετάσχει σε Ολυμπιακούς Αγώνες, χωρίς, όμως, να φθάσει στο ύψος του Πέρτι. Οι δυο τους, πάντως, το 1981 κατέκτησαν ασημένιο παγκόσμιο μετάλλιο στο διπλό σκιφ. Ο Ρέιμα, αγωνιζόμενος σε τρεις Ολυμπιακούς (1984, 1988, 1992) στο διπλό σκιφ κατετάγη, αντιστοίχως, 8ος, 12ος και 13ος.
Ο Πέρτι δεν διακρινόταν για την τεχνική του. Κατόρθωνε, όμως, να νικά στους Ολυμπιακούς Αγώνες χάρη στην τακτική του αλλά και στην επικεντρωμένη για τη συγκεκριμένη διοργάνωση, προετοιμασία του.
Η νίκη του το 1976 στο Μόντρεαλ αποτέλεσε μεγάλη έκπληξη, μολονότι το 1974 και το 1975 είχε προκριθεί στους τελικούς των παγκόσμιων πρωταθλημάτων. Κατόρθωσε να ξεπεράσει τον πρωταθλητή κόσμου, τον Πέτερ Μίχαελ Κόλμπε, που ήταν το μεγάλο φαβορί. Την ημέρα των τελικών φυσούσε πολύ δυνατός αέρας. Ο Δυτικογερμανός προηγείτο στο μεγαλύτερο μέρος της κούρσας. Στα 1.500μ. είχε διαφορά από τον δεύτερο έξι δευτερόλεπτα. Ο Κόλμπε έμοιαζε δυνατός, ήρεμος και σίγουρος. O Κάρπινεν κωπηλατούσε σταθερά, αλλά κατέβαλε μεγάλη προσπάθεια για να βρίσκεται σ’ επαφή με τους άλλους. Δεν είχε την τεχνική του Γερμανού. Είχε, όμως, δύναμη. Κι έκανε μια παράτολμη κούρσα. Στα πρώτα 500μ. ήταν πίσω από όλους. Ακριβώς εκεί ξεπέρασε τον Αργεντινό, Ρικάρντο Ιμπάρα. Στα 1.000μ. είχε ξεπεράσει κι άλλους. Στα 1.500μ. συνειδητοποίησε ότι ήταν 2ος, αλλά δεν γνώριζε πού βρισκόταν ο Κόλμπε. Ο Κάρπινεν κάλυψε τα τρία πρώτα πεντακοσάρια σχεδόν σε ίσο χρόνο, «από σύμπτωση», όπως λέει. Καθώς το νερό ηρεμούσε στα τελευταία 500μ., επειδή υπήρχε η μεγάλη εξέδρα, ο Κάρπινεν κατάλαβε πως κωπηλατούσε γρηγορότερα από τον Γερμανό, αλλά εξακολουθούσε να μην ξέρει πόσο μπροστά ήταν ο αντίπαλός του.
«Απέμεναν 100μ. όταν κατάλαβα πως ο Κόλμπε ήταν δίπλα μου. Ηξερα πως δεν έμεναν παρά δέκα ”κουπιές”. Απλώς αύξησα τον ρυθμό και κατόρθωσα να νικήσω», θυμάται.
Ο Γερμανός είχε κωπηλατήσει πολύ γρήγορα και στο εκπληκτικό φίνις του Κάρπινεν δεν είχε δυνάμεις για ν’ αντιδράσει. Η νίκη του Φινλανδού ήταν καθαρή. Οι άλλοι είχαν μείνει πολύ πίσω. Μετά τον τερματισμό του, ο Κάρπινεν καθόταν επί ώρα στη βάρκα μην μπορώντας να πιστέψει το τι είχε πετύχει. Ηταν το πρώτο Ολυμπιακό μετάλλιο για τη Φινλανδία στην κωπηλασία. Και, μάλιστα, χρυσό.
Ο Φινλανδός πρώην πυροσβέστης είναι πανύψηλος. Κάποιες πηγές αναφέρουν ότι είναι 2,05μ., άλλες, οι περισσότερες, ότι είναι 2,01. Ετσι, μπορούσε να κάνει μεγάλες «κουπιές» χωρίς ιδιαίτερη ένταση. Οι εύκολες «κουπιές» και η τεράστια δύναμή του (είχε βάρος που κυμαινόταν από 98 έως 102 κιλά και μεγάλη μυϊκή μάζα) τον βοηθούσαν να πραγματοποιεί δυνατό, καταστροφικό για τους αντιπάλους του, φίνις, συνήθως στα τελευταία 500 μέτρα.
Η αντιπαλότητα με τον Κόλμπε άφησε ιστορία
Η αγωνιστική αντιπαλότητα του Κάρπινεν με τον Κόλμπε θεωρείται η μεγαλύτερη στην ιστορία της κωπηλασίας. Ο Κόλμπε κατέκτησε πέντε παγκόσμιους τίτλους, αλλά ουδέποτε χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο (πήρε τρία ασημένια), ενώ ο Κάρπινεν στα τρία χρυσά Ολυμπιακά πρόσθεσε δύο χρυσά παγκόσμια.Το 1980, στη Μόσχα, δεν πήρε μέρος η Δυτική Γερμανία, λόγω του μποϊκοτάζ των αγώνων από τις ΗΠΑ και πολλές δυτικές χώρες, οπότε η νίκη του Κάρπινεν (ευτυχώς η Φινλανδία πήγε), ήταν εύκολη. Ο αγώνας του 1984, ήταν σχεδόν αντιγραφή εκείνου του 1976. Ο Κόλμπε ήταν μπροστά από την αρχή. Ο Φινλανδός σταδιακά έμπαινε στη διεκδίκηση της νίκης. Περί τα 200μ. πριν από τον τερματισμό «έπιασε» τον εξαντλημένο Γερμανό και τον νίκησε πάλι καθαρά.Σχολιάζοντας αργότερα τους αγώνες του 1980 και του 1984, είπε, ότι αισθανόταν μεγάλη εξωτερική πίεση για να νικήσει. Για τον τελικό του 1984, παραδέχθηκε πως κάποια στιγμή ένιωσε ψυχολογική αδυναμία και σκέφθηκε πως το ασημένιο μετάλλιο θα του ήταν αρκετό. «Αλλά με κάποιο τρόπο βρήκα επιπλέον ταχύτητα κι ενέργεια για να νικήσω», πρόσθεσε.Το 1988, στη Σεούλ, προσπάθησε να κατακτήσει τέταρτο χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο, αλλά μεγάλος πια (έχει γεννηθεί το 1953) για ένα τόσο απαιτητικό άθλημα, κατετάγη 7ος. Ο Κόλμπε, όμως, τερμάτισε ξανά 2ος. Ο Κάρπινεν αγωνίστηκε και στη Βαρκελώνη το 1992. Εκεί πήρε τη 10η θέση.
«Απογοητεύθηκα που έμεινα εκτός τελικού, αλλά περισσότερο ένιωσα θλίψη επειδή γνώριζα πως ήταν το τέλος, οι τελευταίοι Ολυμπιακοί μου», είπε.
Οι επιτυχίες του επιβεβαίωσαν την άποψη του διάσημου προπονητή, Μπράιαν Ρίτσαρντσον: «Αληθινός πρωταθλητής είναι εκείνος που επαναλαμβάνει τις εξαιρετικές εμφανίσεις του ξανά και ξανά».
Επειτα από χρόνια, αφού είχαν αποσυρθεί από τον πρωταθλητισμό, ο Κάρπινεν και ο Κόλμπε αναμετρήθηκαν σε αγώνα 400μ. Ο Κάρπινεν νίκησε. Ξανά...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου