Ο Γιάννης Κουρκουρίκης μιλάει στο "Greek Rowers"

Ο Γιάννης Κουρκουρίκης είναι περισσότερα από είκοσι χρόνια στο προσκήνιο, αρχικά στην κωπηλασία και στη συνέχεια και στους δρόμους μεγάλων αποστάσεων.
Μία συμμετοχή και 10η θέση στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντα το 1996 στο διπλό σκιφ ελ.β., ένα ασημένιο μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 2001 και χάλκινο στο Παγκόσμιο Κύπελλο της ίδιας χρονιάς στο τετραπλό σκιφ ελ.β. και ένα χάλκινο σε Nations cup το 1992 στο σκιφ, είναι οι διεθνείς διακρίσεις του. Οι Ελληνικές διακρίσεις πολλές μέχρι και σήμερα.

Ο Γιάννης Κουρκουρίκης, μίλησε στον Greek Rowers για το παρελθόν το παρόν και το μέλλον.

  "Είμαι πάνω από όλα αθλητής"

Greek Rowers: Ένα χρυσό και ένα χάλκινο στο πρόσφατο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα κωπηλασίας, αν και για την ομοσπονδία είσαι πρώην. 1^ος στα 5000m στον ημιμαραθώνιο της Καλαμαριάς. Τελικά τι είναι ο Γιάννης Κουρκουρίκης.  Πρώην κωπηλάτης; Νυν κωπηλάτης; Δρομέας μεγάλων αποστάσεων; Ή απλά αθλητής;

Γιάννης Κουρκουρίκης: Είμαι πάνω από όλα αθλητής. Το να κάνεις κωπηλασία και παράλληλα να τρέχεις ή να κάνεις ποδήλατο δεν είναι απαγορευτικό, ίσα ίσα που στα πλαίσια της προετοιμασίας κάνεις πολύ τρέξιμο και ποδήλατο. Άλλωστε οι χρόνοι που έχω στα δρομικά αγωνίσματα δεν είναι αυτοί που θα ζήλευε κάποιος δρομέας και από μόνος του ένας τερματισμός μαραθωνίου δεν σου αναιρεί την ιδιότητα του κωπηλάτη, την οποία έχω ακόμη.

G.R.: Αλήθεια, το «πρώην» πως προέκυψε; Δήλωσες ότι αποσύρεσαι από την κωπηλασία;

Γ.Κ.: Νομίζω ότι ο συντάκτης του συγκεκριμένου δημοσιεύματος δεν το έψαξε και πολύ, ίσως να μην γνώριζε ότι γίνονται και αγώνες προς τιμήν εν ενεργεία ή εν ζωή αθλητών. Πάντως δε δήλωσα ποτέ ότι αποσύρομαι, αντίθετα στο περσινό πανελλήνιο πρωτάθλημα έτρεξα τέσσερα αγωνίσματα και κατέκτησα δύο χρυσά μετάλλια, ένα αργυρό κι ένα χάλκινο…

G.R.: Ας ξεκινήσουμε απ’ την αρχή. Η κωπηλασία πως μπήκε στη ζωή σου;

Γ.Κ.: Τυχαία θα μπορούσα να πω. Είχα δάσκαλο στην τετάρτη δημοτικού έναν από τους ιδρυτές του Ν.Ο.Γιαννιτσών, τον Γεωργιάδη Ιωάννη, έναν πολύ δραστήριο και δημιουργικό άνθρωπο ο οποίος με έκανε να αγαπήσω την κωπηλασία πριν καν ασχοληθώ μ’ αυτήν. Βέβαια πέρασε καιρός μέχρι να πάω στον όμιλο, αλλά όταν πήγα, κόλλησα.

G.R.: Ποιοι έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξή σου;

Γ.Κ.: Όπως προανέφερα, ο ¨δάσκαλος¨ Γεωργιάδης Ιωάννης ο οποίος έβαλε την κωπηλασία στη ζωή μου και ο πρώτος μου προπονητής, Βεϊνογλου Νικόλαος, ο οποίος έβαλε τις βάσεις για να κάνω ό,τι έχω κάνει μέχρι τώρα. Ο Νίκος ήταν τότε τριτοετής φοιτητής στη γυμναστική ακαδημία και ήμαστε γι’ αυτόν το καλύτερο σχολείο. Εγώ ήμουν τότε δώδεκα ετών και εκείνος μου μιλούσε για προπονητική, διατροφή, ψυχολογία και ό,τι άλλο μάθαινε στη σχολή του, εφόδια που αποδείχτηκαν χρήσιμα σε όλη μου την πορεία και τον ευχαριστώ πολύ γι’ αυτό.

G.R.: Ποια είναι η σημαντικότερη στιγμή της καριέρας σου;

Γ.Κ.: Η συμμετοχή μου στην Ολυμπιάδα της ΑΤΛΑΝΤΑ το 1996, στο διπλό σκιφ ελαφρών βαρών ανδρών, με πλήρωμά μου τον τρεις φορές Ολυμπιονίκη πλέον, Πολύμερο Βασίλη και η κατάκτηση της 10^ης θέσης.

G.R.: Άσχημες στιγμές υπήρξαν;

Γ.Κ.: Όταν σε ηλικία δεκατεσσάρων ετών κέρδισα το πρώτο μου χρυσό μετάλλιο σε αγώνες πανελληνίου πρωταθλήματος, ο πατέρας του προπονητή μου δίνοντάς μου τότε συγχαρητήρια, μου είπε τα εξής αξέχαστα λόγια: ένας αθλητής πρώτα πρέπει να ξέρει να δέχεται την ήττα του και τις άσχημες στιγμές, για να μπορεί να χαρεί την νίκη του όταν αυτή έρθει. Τα λόγια αυτά με συνοδεύουν ακόμη και τώρα. Υπήρξαν άσχημες στιγμές και πολλές μάλιστα, αλλά οι χαρές σε κάνουν να τις ξεχνάς και να βλέπεις μπροστά.

G.R.: Φιλία και ανταγωνισμός, συμβαδίζουν;

Γ.Κ.: Νομίζω ότι διαφέρει η απάντηση ανάλογα με την ηλικία. Όσο πιο μικρή η ηλικία τόσο διαφορετικά αντιμετωπίζεις τον ανταγωνισμό και την φιλιά. Πέρα από αυτό, πρόκειται για ένα ¨καθαρό¨ άθλημα, που σχεδόν πάντα ο καλύτερος θα κερδίσει, οπότε είναι πολύ εύκολο μέσα από τον ανταγωνισμό να βγει και μια φιλιά, λόγω της εκτίμησης που αναπτύσσεται μεταξύ των ανταγωνιζομένων

G.R.: Είσαι ικανοποιημένος με όσα πέτυχες ή λείπει κάτι;

Γ.Κ.: Νοιώθω ικανοποίηση για αυτά που έχω πετύχει σε συνδυασμό με τις συνθήκες που έχουν επιτευχθεί. Αν σκεφτώ από πού ξεκίνησα και που έφτασα, τρομάζω. Για παράδειγμα, όταν έβλεπα τον Κώστα Κοντομανώλη στους Ολυμπιακούς του LOS AGELES  το 1984, να τερματίζει στον τελικό του σκιφ ανδρών, δεν πίστευα ποτέ ότι θα κάνω πλήρωμα μαζί του μετά από εφτά χρόνια και ακόμη δεν περνούσε από το μυαλό μου ότι κάποτε θα είμαι σε αποστολή Ολυμπιακών Αγώνων. Όσο για το ερώτημα αν λείπει κάτι, νομίζω ότι πάντα κάτι λείπει γιατί όπως είπα και πριν, από το καλό υπάρχει και το καλύτερο.

"Η ελληνική ομάδα μέσα στις καλύτερες του κόσμου"

G.R.: Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μία σταθερή άνοδος στο άθλημα. Που πιστεύεις ότι οφείλεται;

Γ.Κ.: Στην πολλή  και συστηματική δουλεία. Η καθιέρωση της ελληνικής ομάδας μέσα στις καλύτερες ομάδες του κόσμου είναι αποκλειστικά αποτέλεσμα της πολλής και μεθοδευμένης προπόνησης.

G.R.: Ο Ιταλός τι ρόλο έπαιξε σ’ αυτό;

Γ.Κ.: Ο Ιταλός έπαιξε καθοριστικό ρόλο γιατί έφερε στην Ελλάδα  μια νέα θεώρηση των πραγμάτων, που παρά τις επιτυχίες που είχαμε, ήταν μακριά από αυτά που γνωρίζαμε μέχρι εκείνη τη στιγμή. Ο Κος Gianni βασιζόμενος στην πολυετή εμπειρία του στο χώρο και με πάρα πολλές διακρίσεις, έστησε μια ομάδα προπονητών και πρότεινε στην ομοσπονδία να αλλάξει τον τρόπο που λειτουργούσε έως τότε. Έτσι δουλεύει μέχρι σήμερα και έχει κάνει την ελληνική κωπηλασία μια από τις καλύτερες του κόσμου.

"Έχω «κερδίσει» την ζωή μου μέσα από τον αθλητισμό"

G.R.: Αν ξεκινούσες τώρα, κάτω απ’ τις σημερινές συνθήκες, θα έπαιρνες την απόφαση να ασχοληθείς με τον αθλητισμό;

Γ.Κ.: Χωρίς αμφιβολία. Όποιο κι αν ήταν το αντίτιμο, ο αθλητισμός και μετέπειτα ο πρωταθλητισμός με οργάνωσε σαν άνθρωπο, με έκανε να πατώ γερά στα πόδια μου, με γαλούχησε σαν χαρακτήρα.

Έχω «κερδίσει» την ζωή μου μέσα από αυτόν˙ απίστευτες συγκινήσεις και στιγμές που δεν «πληρώνονται».

G.R.: Συγκρίνοντας την εποχή που ξεκινούσες εσύ με την σημερινή, από άποψης μαζικότητας, υπάρχουν διαφορές;

Γ.Κ.: Μεγάλες διαφορές. Την εποχή που ξεκίνησα εγώ υπήρχε αρκετός κόσμος στις μικρές κατηγορίες (παίδων- εφήβων) αλλά δεν είχε κόσμο στις κατηγορίες των ανδρών. Δεν υπήρχαν βεβαία τόσο πολλές επιτυχίες σε διεθνές επίπεδο, ενώ σήμερα μπορεί να έχουμε λιγότερο κόσμο ειδικά στις μικρές κατηγορίες αλλά έχουμε μεγάλες επιτυχίες.

G.R.: Τι θα συμβούλευες ένα νέο αθλητή;

Γ.Κ.: Πάνω από όλα να κάνει κουπί γιατί του αρέσει. Να έχει υπομονή και επίμονη και να μπορεί να ζει την κάθε μέρα προπόνησης, και επιτυγχάνοντας τους επιμέρους στόχους να φτάσει εκεί που μπορεί και να είναι ικανοποιημένος.

G.R.: Η οικονομική κρίση πλήττει και τον αθλητισμό. Κόπηκαν τα προνόμια, μειώσεις επιχορηγήσεων, σχολικά πρωταθλήματα τέλος… Που πιστεύεις ότι θα οδηγήσει αυτό;

Γ.Κ.: Τα πράγματα είναι δύσκολα. Εδώ μπαίνει πλέον ο παράγοντας σωματείο και το κατά πόσο μπορεί να αντέξει να λειτουργεί κάτω από αυτές τις συνθήκες. Το σίγουρο είναι ότι αρκετός κόσμος θα ψάξει πολύ με ποιο άθλημα θα ασχοληθεί και εκεί είναι που πρέπει να δείξουμε τι πραγματικά είναι η κωπηλασία και τι προσφέρει.  

"Ο Ν.Ο.Γ. είναι στην καρδία μου, ο Ν.Ο.Θ. το λιμάνι μου"

G.R.: Ν.Ο.Θ. ή Ν.Ο.Γ.

Γ.Κ.: Ο Ν.Ο.Γ. είναι στην καρδία μου, είναι το σωματείο που μεγάλωσα και ανδρώθηκα μέσα από αυτό, έζησα μεγάλες στιγμές με τα χρώματά του. Παρακολουθώ την πορεία του και χαίρομαι με τις επιτυχίες του. Όταν μπορώ να πω κάτι που θα βοηθήσει το λέω και όποτε μου ζητηθεί η βοήθεια μου θα την προσφέρω. Αλλά η ζωή συνεχίζεται και οι δρόμοι αλλάζουν. Στον Ν.Ο.Θ. βρήκα το λιμάνι μου, διπλά στο σπίτι μου και χαίρομαι γι αυτό. Τον στηρίζω και με στηρίζει και είμαι ευγνώμων.

G.R.: Ασχολείσαι από κάποιο άλλο πόστο με την κωπηλασία;

Γ.Κ.: Προς το παρόν μόνο σαν αθλητής. Τον υπόλοιπο χρόνο τον αφιερώνω στην οικογένειά μου και στην δουλειά μου.

G.R.: Αν σου γινόταν πρόταση να ασχοληθείς τι θα απαντούσες;

Γ.Κ.: Όλα εξαρτώνται από την πρόταση και τις συνθήκες. Δεν μου αρέσει να κάνω μισά πράγματα. Αυτή τη στιγμή πιστεύω ότι αθλητής και «κάτι άλλο» δεν γίνεται, το ένα θα έκλεβε χρόνο από το άλλο.


"Το τρέξιμο ήταν πάντα στη ζωή μου"

G.R.: Οι μαραθώνιοι πως προέκυψαν;

Γ.Κ.: Το τρέξιμο ήταν πάντα στη ζωή μου λόγω προπόνησης. Κάποια στιγμή το 1997, έκανα και τον πρώτο μου μαραθώνιο και από τότε, στα πλαίσια της προετοιμασίας μου, έχω το τρέξιμο να με κρατά σε ένα καλό επίπεδο αερόβιας ικανότητας. Έτσι σχεδόν κάθε μήνα συμμετέχω σε έναν αγώνα δρόμου είτε ευθείας, είτε βουνού. Φέτος εντάχτηκα και στην ομάδα ορεινού τρεξίματος της Νew Balance και έχω τη στήριξή της.

G.R.: Αγωνίζεσαι σε υψηλό επίπεδο περισσότερο από είκοσι χρόνια. Μέχρι πότε πιστεύεις ότι θα δηλώνεις παρών;

Γ.Κ.: Νομίζω είναι η μόνη απάντηση που δεν μπορώ να δώσω. Όλα εξαρτώνται από την σωματική ευρωστία, όσο θα υπάρχει νομίζω θα με βλέπετε να αγωνίζομαι με όλο μου το σθένος.

G.R.: Εύχομαι να είσαι καλά και να σε βλέπουμε πολλά ακόμη χρόνια να αγωνίζεσαι. Σ’ ευχαριστώ πολύ.

Γ.Κ.: Κι εγώ σ’ ευχαριστώ. 

Υ.Γ.
Με αφορμή τις ελληνικές επιτυχίες στο παγκόσμιο πρωτάθλημα, ζητήσαμε από τον Γιάννη Κουρκουρίκη, που αυτές τις μέρες συμμετέχει σε έναν οκταήμερο (3 - 10/9ου) αγώνα ανωμάλου δρόμου,  συνολικής απόστασης  274 χλμ, από το Oberstdorf της Γερμανίας και μέσω Αυστρίας και Ελβετίας στο Latsch της Ιταλίας, να μας κάνει ένα σχόλιο.

"Οι Έλληνες κωπηλάτες αγωνίζονται μόνο για τον Κότινο"


Γ.Κ.: Παρακολούθησα τους αγώνες από το Eurosport και έζησα και 'γώ τις συγκινητικές στιγμές που μας χάρισαν οι Έλληνες αθλητές. Θέλω να τους συγχαρώ για τις επιτυχίες τους. Είναι αξιέπαινοι καθώς συνεχίζουν να αγωνίζονται και να προβάλλουν τη χώρα μας, μόνο για τον κότινο, σε μια εποχή που ο ελληνικός αθλητισμός περνά δύσκολες στιγμές και οι αθλητές δεν έχουν κανένα πλέον κίνητρο.

"Greek Rowers"