2η Ρέγκατα Παλαιμάχων 2011: Ρίψη στεφάνου στη μνήμη του Ζαφείρη Λουκά

Αντιγραφή από nokast.blogspot.com/

2Η ΡΕΓΚΑΤΑ ΠΑΛΑΙΜΑΧΩΝ ΚΩΠΗΛΑΤΩΝ ΚΑΣΤΟΡΙΑ 10 ΙΟΥΛΙΟΥ 2011 ΣΤΕΦΑΝΙ ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΖΑΦΕΙΡΗ ΛΟΥΚΑ

Ιδιαίτερη η χαρά μας σήμερα που φιλοξενούμε στην Καστοριά μία ακόμη Πανελλήνια Ρεγκάτα Παλαιμάχων.

Ιδιαίτερη όμως ανάγκη επίσης να μνημονεύσουμε σήμερα τον αγαπητό σε όλους μας Ζαφείρη Λουκά. 

Ο άνθρωπος, ο Ψαράς, ο Πρωταθλητής ο Παλαίμαχος, ο Λιμνοφύλακας, ο Πατέρας, ο Σύζυγος. Από τους πρώτους κωπηλάτες της Καστοριάς, Πατέρας Παγκόσμιας Πρωταθλήτριας αργότερα, της Θέκλας Λουκά.
Ο κύκλος της ζωής, μας τον στερεί ως φυσική παρουσία, δεν μπορεί όμως να σβήσει εμπειρίες, στιγμές και συναισθήματα με τα οποία σφράγισε τις καρδιές μας για πάντα.
Η αγωνιστικότητα, η επιμονή , το μεράκι, ο αυθορμητισμός ήταν οι αρετές που τον ανέδειξαν πρωταθλητή στην κωπηλασία, μπροστάρη στην διοίκηση του Ναυτικού Ομίλου Καστοριάς, με παραδειγματική στοργή και αγάπη στον ρόλο του κοινωνικού πατέρα απέναντι σ’ όλους μας, στα παιδιά της κωπηλασίας της Καστοριάς.

Τα ροζιασμένα και παλικαρίσια χέρια του, όσο σκληρά και μεθοδευμένα τακτοποιούσαν δύσκολες δουλειές και μαστορέματα μέσα και έξω από την λίμνη, τόσο απαλά και επιδέξια χειριζόταν την συμπεριφορά του, με περισσή ανθρώπινη ζεστασιά, στους μικρούς αλλά και τους μεγαλύτερους αθλητές. Με την ίδια αγάπη και ενδιαφέρον που έσπρωχνε τους νεοσσούς και τον γόνο μέσα στα νερά της λίμνης, καθοδηγούσε και μας στις διαδρομές της κωπηλασίας.

Μας ενέπνευσε να νοιώθουμε την λίμνη ως μητέρα αλλά και ως ερωμένη, που μας προσφέρει την αγκαλιά της αλλά έχει και την ανάγκη απ’ το δικό μας χάδι. Είναι η πειθώ που μας κάνει να θέλουμε την Καστοριά μητρόπολη του κουπιού με κόπο και προσωπική φροντίδα. Να θέλουμε την λίμνη στολίδι και γεμάτη με λαχταριστό ψάρι. Είναι ο ψαράς που ξεδιάλεγε στα δίχτυα του «πρικόπλα» και «τσουκάνια» και συνάμα φύλαξε στα δίχτυα της κωπηλασίας αθώα παιδιά, προσωπικότητες ολοκληρωμένες σήμερα. Είναι εκείνος που μέσα από τις διαφωνίες και τις διαφορές μας, μας έδειξε την αξία του σεβασμού της διαφορετικότητας χωρίς κακία, χωρίς υστεροβουλία. Είναι εκείνος που μας μιλούσε για τα σημάδια στην αντάρα αλλά και τη γαλήνη της λίμνης και μας εμφύσησε την αγάπη για την λαογραφία της λίμνης και τα καιρικά φαινόμενα. Εκείνος που το αυθόρμητο χιούμορ του μας αφόπλιζε από κάθε έννοια της καθημερινότητας και της ρουτίνας. Αγόγγυστος εθελοντής στις πρώτες βοήθειες, στην διαφύλαξη της ασφάλειας των αθλητών και όχι μόνο. Αστείρευτος υποστηρικτής της παρέας και της ανθρώπινης συντροφιάς.

Θα έχουμε πάντα γεμάτο το ποτηράκι, του μεζέ του Ζαφείρη στην παρέα.
Όλα αυτά λοιπόν ανεκτίμητη κληρονομιά που μας την εμπιστεύτηκε, δώρο δικό του πολύτιμο.

Δώρο δικό μας η προσπάθειά μας να τον μιμηθούμε στα καλύτερα.
Αγαπητέ μας Ζαφείρη οι «κουπιές» μας θα υφαίνουν την μνήμη σου πάντα.
Με αγάπη τα «Παρασπουρτζούκια».