Η ιστορία της ομάδας κωπηλασίας των ανδρών

Στο Πανεπιστήμιο του Michigan, ο βοηθητικός χώρος του κλειστού γυμναστηρίου - οι επίσημες εσωτερικές εγκαταστάσεις πρακτικής για την κωπηλασία ανδρών - είναι ένα θέαμα που πρέπει να δεις. Ο τεράστιος χώρος, με τη ψηλή οροφή του, στεγάζει περίπου 70 μηχανήματα εσωτερικής κωπηλασίας. Οι τοίχοι, με εξαίρεση ένα τεράστιο καλαμπόκι και το μπλε «M» πάνω από τις πόρτες, είναι λευκοί. 

Τα δύο μεγάλα ράφια στον τοίχο δεν περνάνε απαρατήρητα.

Είναι γεμάτα με τα τρόπαια και τις πλακέτες που δείχνουν την επιτυχία της ομάδας σε εθνικό συλλογικό επίπεδο. Τα ράφια είναι τόσο φορτωμένα με τα βραβεία, που δείχνουν ότι θα μπορούσαν πράγματι να πέσουν. Αλλά αν κάτι πέσει, θα πέσει στο τραπέζι από κάτω, στο οποίο επίσης υπάρχουν τρόπαια και πλακέτες.Η έντονη μυρωδιά του ιδρώτα γεμίζει τον απέραντο χώρο. Οι φοιτητές κάνουν συνεχώς φασαρία μέσα και έξω απ’ το γυμναστήριο. Ένα βουητό διαπερνά το πολυσύχναστο γυμναστήριο, καθώς φοιτητές κινούνται με ένα  νευρικό ρυθμό πέρα δώθε. Μερικοί κάνουν διατάσεις ενώ άλλοι ζέσταμα, με τα ακουστικά στα αφτιά τους να ακούν μουσική της επιλογής τους.

Πολλοί προετοιμάζονται όσο καλύτερα μπορούν για αυτό που πρόκειται να αντιμετωπίσουν. 

Τρεις μακριές γραμμές με μηχανήματα κωπηλασίας είναι στριμωγμένα σε αυτό που σε άλλη περίπτωση θα ήταν ένα εξαιρετικά ευρύχωρο δωμάτιο. Οι φοιτητές μετά την προθέρμανση, περιμένουν τη σειρά τους για τα μηχανήματα κωπηλασίας κοντά στην πόρτα.

Από την άλλη πλευρά του δωματίου, οκτώ θέσεις σε μηχανήματα παραμένουν κενές. Ένας προπονητής φωνάζει τα ονόματα οκτώ φοιτητών και αμέσως μια σειρά από αθλητικά κορμιά κινείται προς τα εμπρός και οι άνδρες καταλαμβάνουν τα μηχανήματα. Ο προπονητής κάνει μια σύντομη  συζήτηση μαζί τους. Οι οκτώ άνδρες γίνονται ανήσυχοι όταν ο προπονητής τους προειδοποιεί ότι θα  αρχίσουν σε 30 δευτερόλεπτα. Γίνονται όλο και πιο νευρικοί.

"Τρία, δύο, ένα"

Καθώς η αντίστροφη μέτρηση φτάνει στο "ένα," οι οκτώ κωπηλάτες εκτινάσσονται προς τα πίσω στην ίδια κατεύθυνση, σχεδόν σαν να ελέγχονται από κάποιον, σαν μαριονέτες.

Σε μια κανονική χειμωνιάτικη μέρα, κάθε ένα από αυτά τα άτομα δαπανά περίπου δύο ώρες στην ολοκλήρωση μιας μακράς απόστασης που καθορίζεται από τον προπονητή τους. Ενώ ασκούνται, κατά τη διάρκεια αυτών των εκτός εποχής ασκήσεων, φροντίζουν τους ρυθμούς τους οι ίδιοι, έτσι ώστε να μην κουραστούν πολύ νωρίς.

Σε αυτή τη χειμερινή νύχτα του Φεβρουαρίου, όμως, δεν θα ανησυχούν για την κούραση. Απόψε, δεν θα ανησυχούν μήπως ξεφύγουν απ’ το ρυθμό τους, καθώς ολοκληρώνουν μία από τις τρεις εξαντλητικές δοκιμασίες που πραγματοποιούνται κατά τη διάρκεια του δεύτερου ακαδημαϊκού χρόνου. Αν και θα ολοκληρώσουν μόνο 2.000 μέτρα, αυτά μπορεί να είναι τα πιο κουραστικά έξι με επτά λεπτά του ανταγωνισμού κατά τη διάρκεια της χειμερινής περιόδου.

Υπάρχει πάρα πολύ πίεση. Αυτό το τεστ θα παίξει ρόλο σε μεγάλο βαθμό, στον επηρεασμό της σειράς κατάταξης για την ομάδα και θα καθορίσει ποιος θα λάβει την τιμητική διάκριση της συμμετοχή του στον αγώνα με την κορυφαία βάρκα.

Αυτό θα πει ανταγωνισμός. Αυτό θα πει εξάντληση. Αυτό θα πει εθελοντισμός.

Αυτή είναι η ομάδα κωπηλασίας ανδρών.


Απόσπασμα από μια σειρά άρθρων του STEVEN BRAID για τη michigandaily

Μετάφραση Greek Rowers