Διαλύουνε τα πάντα

Tου Ν. Α. Kωνσταντοπουλου

Τελικά, η κυβέρνηση έχει αποφασίσει να «ξεχαρβαλώσει» (ας με συγχωρήσετε για την κακόηχη λέξη, αλλά αυτή βρίσκω ως καταλληλότερη για να περιγράψω όσα συμβαίνουν) τον ελληνικό αθλητισμό. Και, μάλιστα, λέγοντας ότι τον αναπτύσσει. Πρέπει εδώ να επισημάνω για πολλοστή φορά, πως, όταν αναφέρομαι στον αθλητισμό, δεν εννοώ τον πρωταθλητισμό. Αυτός είναι άλλη υπόθεση. Μιλώ για τον αγωνιστικό αθλητισμό. Αυτόν που κάνουν χιλιάδες παιδιά σε πολλά αθλήματα. Είναι αυτός ο, συνήθως, υγιής αθλητισμός, που απομακρύνει τους νέους από επικίνδυνους δρόμους.
«O σχολικός αθλητισμός είναι στον πυρήνα του Νέου Σχολείου. Αναβαθμίζουμε όλα τα προγράμματα φυσικής αγωγής. Οι τάξεις της αθλητικής διευκόλυνσης, αναμορφώθηκαν, αλλά δεν καταργήθηκαν», δήλωσε στις 16 Δεκεμβρίου η υφυπουργός Παιδείας. Οπως γράψαμε, η αναμόρφωση, ήταν παραμόρφωση. Τουλάχιστον για εφέτος, καταργήθηκαν τα περισσότερα τμήματα (ΤΑΔ).
Την ίδια ημέρα είχε πει: «Ξεκινάμε διαβούλευση από τον Γενάρη με όλες τις ομοσπονδίες, την εκπαιδευτική κοινότητα και τους γυμναστές, ώστε να κάνουμε τη διευκόλυνση των αθλητών με υψηλές διακρίσεις, ουσιαστική μέσα από το σχολείο, χωρίς παρασυστήματα. Χρειαζόμαστε πραγματικούς αθλητές, με υψηλές διακρίσεις, αλλά κυρίως χρειαζόμαστε όλοι οι μαθητές να αθλούνται».
Εδώ, αρχικά τίθεται ένα ερώτημα: Γιατί η διαβούλευση δεν άρχισε πριν από την έναρξη του σχολικού έτους, ώστε να μην καταργηθούν τα περισσότερα ΤΑΔ για την περίοδο 2010-11; Και ακολουθεί άλλο ερώτημα: Πώς θα έχουμε μαθητές που θ’ αθλούνται, αφού η ευκαιρία και το κίνητρο δεν τους δίδονται;
Το νέο «επίτευγμα» του υπουργείου είναι η κατάργηση, για οικονομικούς λόγους, των περισσότερων σχολικών πρωταθλημάτων. Αν δεν διαφοροποιηθεί κάτι, εφέτος θα διοργανωθούν από το υπουργείο, πρωταθλήματα σε ποδόσφαιρο, μπάσκετ, βόλεϊ, χάντμπολ, ανώμαλο δρόμο και ενόργανη γυμναστική. Και ο στίβος, η άρση βαρών, η πάλη, το πιγκ πογκ, η κολύμβηση, το τένις, η κωπηλασία; Αν οι ομοσπονδίες έχουν χρήματα, θα τελέσουν εκείνες τα πρωταθλήματα. Αν όχι, «ας πάει το παλιάμπελο»....
Η κατάργηση σχολικών πρωταθλημάτων, περιορίζει κι άλλο τα κίνητρα για τους αθλητές. Διότι μπορεί να λέμε, ότι αθλητισμό κάνει όποιος τον αγαπάει, αλλά αυτό ίσχυε κυρίως για μια άλλη, ρομαντική, εποχή. Στην τωρινή υλιστική, ακόμη και ο αθλητισμός αντιμετωπίζεται από πολλούς σαν μέσο για εξασφάλιση βιοπορισμού (για τους ικανότερους) ή για τη δημιουργία συνθηκών βελτίωσης των ζωής τους, μέσω της εισαγωγής σε ΑΕΙ και ΤΕΙ, ή για την αύξηση της βαθμολογίας τους, κάτι που οδηγεί σε καλύτερη σχολή.
Εντάξει, πραγματικό σχολικό αθλητισμό δεν έχουμε - και ούτε πρόκειται ν’ αποκτήσουμε, εφόσον τα σχολεία δεν έχουν αθλητικούς χώρους, πλην κάποιου γηπέδου αθλοπαιδιών. Να μην έχουμε και σχολικά πρωταθλήματα; Ελπίζουμε αυτή τη φορά οι ομοσπονδίες ν’ αντιδράσουν, Οχι, φυσικά, όπως με το θέμα των ΤΑΔ.
Από news.kathimerini.gr