By Sportsfeed
Η κωπηλασία φαίνεται πως ταιριάζει στα αδέρφια τα οποία πηγαίνουν δυo δυο στην Εθνική ομάδα με όλους τους πιθανούς συνδυασμούς.
της Σεβαστής Βρακατσέλη
Η κωπηλασία φαίνεται πως ταιριάζει στα αδέρφια τα οποία πηγαίνουν δυo δυο στην Εθνική ομάδα με όλους τους πιθανούς συνδυασμούς.
της Σεβαστής Βρακατσέλη
Οι δίδυμοι Νίκος και Αποστόλης Γκουντούλας έδωσαν την σκυτάλη στους Λευτέρη και Γιώργο Κόνσολα αλλά και στους Αθηνά, Διονύση Αγγελόπουλο. Τελευταίο παράδειγμα που έρχεται να συνεχίσει τις επιτυχίες των ελληνικών κουπιών με το μέλλον να τους ανήκει είναι η Σοφία και Έλενα Ασουμανάκη.
Η Σοφία από μικρή ηλικία λάτρευε τον υγρό στίβο και μετά το πέρασμα της από την κολύμβηση καταστάλαξε στην κωπηλασία στην οποία όπως δήλωσε και στο Sportsfeed τράβηξε και την αδερφή της.
«Από πολύ μικρή ηλικία, εγώ και η αδερφή μου, ξεκινήσαμε την κολύμβηση γιατί ήθελαν οι γονείς μας να μάθουμε να κολυμπάμε και να είμαστε αυτόνομες στο νερό. Προσωπικά επειδή με ενθουσίαζε το γεγονός να βλέπω την αδερφή μου να κερδίζει μετάλλια σε αυτό το άθλημα, μου δημιουργήθηκε η περιέργεια και το κίνητρο να θέλω να κάνω και εγώ το ίδιο και να ασχοληθώ σοβαρά, να καταφέρω να κάνω πράγματα όπως η αδερφή μου. Και οι δυο στην ίδια ηλικία αποφασίσαμε να αλλάξουμε άθλημα, αλλά να μην αποχωριστούμε το νερό. Η Έλενα έκανε την αλλαγή στο πόλο και μετά από τέσσερα χρόνια στην κωπηλασία, εγώ κατευθείαν στην κωπηλασία».
Βλέποντας τη θέρμη με την οποία υπηρετούν πλέον το άθλημα της κωπηλασίας δεν καταλαβαίνει κανείς πως δεν το γνώριζαν και τόσο καλά πριν ασχοληθούν με αυτό όπως ομολογεί η κάτοχος του παγκόσμιου ρεκόρ νεανίδων στα 2.000μ. κλειστής κωπηλασίας (με χρόνο 6:30.6 στο πρόσφατο παγκόσμιο πρωτάθλημα κλειστής κωπηλασίας που διεξήχθη στη Βοστόνη). «Η αλήθεια είναι πως και οι δυο δεν το ξέραμε πολύ καλά σαν άθλημα πριν μας γίνει η πρόταση να το δοκιμάσουμε, είχαμε δει μόνο στην τηλεόραση τα ελληνικά πληρώματα στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Με κέρδισε η πρώτη επαφή και η αγάπη που μου μετέδωσαν οι άνθρωποι του αθλήματος. Ο Βασίλης Πολύμερος και ο Κυριάκος Ζαρουλέας όταν με ξενάγησαν στο Ολυμπιακό κωπηλατοδρόμιο. Μαγεύτηκα από το τοπίο και από τις βάρκες. Ήταν κάτι καινούργιο για εμένα και διαφορετικό. Αμέσως ζήτησα να ξεκινήσω προπονήσεις για να το μάθω και η πρώτη γνωριμία με το άθλημα αυτό ήταν στον σύλλογο οπού βρισκόμαστε και τώρα, στον Ελληνικό Ναυτικό Όμιλο Αιγυπτιωτών. Και μέσα σε πολύ μικρο χρονικό διάστημα ήρθε η πρόταση να συμμετέχω σε κοινόβιο με την Εθνική ομάδα. Γενικά στην κωπηλασία από την αρχή αντίκρισα μεγάλες προκλήσεις και αυτός είναι ο λόγος που δεν χάνεται το ενδιαφέρον μου».
Ο ενθουσιασμός και οι επιτυχίες της Σοφίας δεν θα μπορούσαν να αφήσουν αδιάφορη την Έλενα και κάπου εκεί οι αθλητικές διαδρομές των δυο αδερφών ξανάσμιξαν. «Η αδελφή μου βλέποντας τον ενθουσιασμό μου θέλησε να γνωρίσει και εκείνη το άθλημα και έτσι ξεκίνησε. Όσον αφορά την σχέση μας, δεν μου φαίνεται περίεργο γιατί παρά την διάφορα της ηλικίας, σχεδόν όλα τα κάναμε μαζί. Σίγουρα έχει και θετικά και αρνητικά. κάποιες φορές νιώθω σαν να είμαι σπίτι μου γιατί όταν ζορίζομαι με την προπόνηση έχω έναν δικό μου άνθρωπο για να του λέω τα προβλήματα μου άλλα και τις καθημερινές επιτυχίες μου. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό για εμένα σε αυτό το μονοπάτι που έχω επιλέξει να έχω έναν άνθρωπο δίπλα μου, πέραν από τους γονείς μου που ακόμα και αν είναι μακριά είναι σαν να είναι δίπλα μου. Προφανώς υπάρχουν και κακές στιγμές. Όπως όλα τα αδέλφια οι κυριότεροι λόγοι που μαλώνουμε ή εκνευρίζει η μια την άλλη είναι
κάποιες φορές όταν η αδελφή μου, επειδή είναι μεγαλύτερη, παίρνει τον ρόλο τον γονιών μου και μου λέει για παράδειγμα, πρόσεχε κάνε αυτό, κάνε εκείνο και είναι κάπως περίεργο…».
Η Σοφία από μικρή ηλικία λάτρευε τον υγρό στίβο και μετά το πέρασμα της από την κολύμβηση καταστάλαξε στην κωπηλασία στην οποία όπως δήλωσε και στο Sportsfeed τράβηξε και την αδερφή της.
«Από πολύ μικρή ηλικία, εγώ και η αδερφή μου, ξεκινήσαμε την κολύμβηση γιατί ήθελαν οι γονείς μας να μάθουμε να κολυμπάμε και να είμαστε αυτόνομες στο νερό. Προσωπικά επειδή με ενθουσίαζε το γεγονός να βλέπω την αδερφή μου να κερδίζει μετάλλια σε αυτό το άθλημα, μου δημιουργήθηκε η περιέργεια και το κίνητρο να θέλω να κάνω και εγώ το ίδιο και να ασχοληθώ σοβαρά, να καταφέρω να κάνω πράγματα όπως η αδερφή μου. Και οι δυο στην ίδια ηλικία αποφασίσαμε να αλλάξουμε άθλημα, αλλά να μην αποχωριστούμε το νερό. Η Έλενα έκανε την αλλαγή στο πόλο και μετά από τέσσερα χρόνια στην κωπηλασία, εγώ κατευθείαν στην κωπηλασία».
Βλέποντας τη θέρμη με την οποία υπηρετούν πλέον το άθλημα της κωπηλασίας δεν καταλαβαίνει κανείς πως δεν το γνώριζαν και τόσο καλά πριν ασχοληθούν με αυτό όπως ομολογεί η κάτοχος του παγκόσμιου ρεκόρ νεανίδων στα 2.000μ. κλειστής κωπηλασίας (με χρόνο 6:30.6 στο πρόσφατο παγκόσμιο πρωτάθλημα κλειστής κωπηλασίας που διεξήχθη στη Βοστόνη). «Η αλήθεια είναι πως και οι δυο δεν το ξέραμε πολύ καλά σαν άθλημα πριν μας γίνει η πρόταση να το δοκιμάσουμε, είχαμε δει μόνο στην τηλεόραση τα ελληνικά πληρώματα στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Με κέρδισε η πρώτη επαφή και η αγάπη που μου μετέδωσαν οι άνθρωποι του αθλήματος. Ο Βασίλης Πολύμερος και ο Κυριάκος Ζαρουλέας όταν με ξενάγησαν στο Ολυμπιακό κωπηλατοδρόμιο. Μαγεύτηκα από το τοπίο και από τις βάρκες. Ήταν κάτι καινούργιο για εμένα και διαφορετικό. Αμέσως ζήτησα να ξεκινήσω προπονήσεις για να το μάθω και η πρώτη γνωριμία με το άθλημα αυτό ήταν στον σύλλογο οπού βρισκόμαστε και τώρα, στον Ελληνικό Ναυτικό Όμιλο Αιγυπτιωτών. Και μέσα σε πολύ μικρο χρονικό διάστημα ήρθε η πρόταση να συμμετέχω σε κοινόβιο με την Εθνική ομάδα. Γενικά στην κωπηλασία από την αρχή αντίκρισα μεγάλες προκλήσεις και αυτός είναι ο λόγος που δεν χάνεται το ενδιαφέρον μου».
Ο ενθουσιασμός και οι επιτυχίες της Σοφίας δεν θα μπορούσαν να αφήσουν αδιάφορη την Έλενα και κάπου εκεί οι αθλητικές διαδρομές των δυο αδερφών ξανάσμιξαν. «Η αδελφή μου βλέποντας τον ενθουσιασμό μου θέλησε να γνωρίσει και εκείνη το άθλημα και έτσι ξεκίνησε. Όσον αφορά την σχέση μας, δεν μου φαίνεται περίεργο γιατί παρά την διάφορα της ηλικίας, σχεδόν όλα τα κάναμε μαζί. Σίγουρα έχει και θετικά και αρνητικά. κάποιες φορές νιώθω σαν να είμαι σπίτι μου γιατί όταν ζορίζομαι με την προπόνηση έχω έναν δικό μου άνθρωπο για να του λέω τα προβλήματα μου άλλα και τις καθημερινές επιτυχίες μου. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό για εμένα σε αυτό το μονοπάτι που έχω επιλέξει να έχω έναν άνθρωπο δίπλα μου, πέραν από τους γονείς μου που ακόμα και αν είναι μακριά είναι σαν να είναι δίπλα μου. Προφανώς υπάρχουν και κακές στιγμές. Όπως όλα τα αδέλφια οι κυριότεροι λόγοι που μαλώνουμε ή εκνευρίζει η μια την άλλη είναι
κάποιες φορές όταν η αδελφή μου, επειδή είναι μεγαλύτερη, παίρνει τον ρόλο τον γονιών μου και μου λέει για παράδειγμα, πρόσεχε κάνε αυτό, κάνε εκείνο και είναι κάπως περίεργο…».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου