Κορίτσι από..."χρυσάφι"!
Συνέντευξη στη Μαρία ΘανοπούλουΜέσα σε λιγότερο από δύο μήνες κατάφερε να κατακτήσει χρυσό στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα κωπηλασίας, χρυσό στους Μεσογειακούς και χρυσό στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Νέων που διεξήχθη στην Αυστρία. Η 20χρονη Κατερίνα Νικολαΐδου, από το 2007 που εντάχθηκε στο δυναμικό του Ναυτικού Ομίλου Κατερίνης έχει πετύχει σπουδαίες διακρίσεις. Έχει ήδη φορέσει στο λαιμό της ένα χάλκινο μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Νεανίδων το 2010 και ένα αργυρό στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Νέων Γυναικών το 2012 κι από ό,τι φαίνεται θα ανεβάζει την Ελλάδα στο πιο ψηλό σκαλί του βάθρου για πολλά ακόμα χρόνια. Αυτό που ονειρεύεται τώρα το "χρυσό" κορίτσι από την Κατερίνη είναι ένα μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο το 2016. Της ευχόμαστε να της πάνε όλα πρίμα!
Αρχικά θα ήθελα να μοιραστείτε μαζί μας τα συναισθήματά σας για τη θριαμβευτική πορεία σας.
Πρόκειται για το αποτέλεσμα μίας πολύ δύσκολης και επίπονης προετοιμασίας και τα συναισθήματα που με διακατέχουν είναι δικαίωση και χαρά. Δικαίωση για τους κόπους και τις θυσίες που έκανα όλα αυτά τα χρόνια. Ειδικά τη φετινή χρονιά έθεσα πολύ ψηλά τον πήχη, δουλεύοντας ακόμα παραπάνω και τα μέχρι στιγμής αποτελέσματα με δικαιώνουν απόλυτα. Ως επακόλουθο όλων αυτών έρχεται και η χαρά. Είναι απίστευτο συναίσθημα να καταφέρνεις να ανέβεις στο υψηλότερο σκαλί του κόσμου ακούγοντας τον εθνικό ύμνο της χώρας σου. Είναι ευτυχία! Πόσο μάλλον όταν καταφέρνεις να δίνεις λίγες στιγμές χαράς και υπερηφάνειας σε τόσους ανθρώπους στη χώρα σου που είναι στο πλευρό σου ή σε παρακολουθούν.
Ποια από τις διακρίσεις σας έχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά σας και γιατί;Κάθε διάκριση έχει τη δική της ιστορία, τις δικές της θυσίες και τη δικιά της χαρά και όλες μαζί σου δίνουν τη δύναμη να αντέξεις και να συνεχίσεις την προσπάθειά σου. Αναμφίβολα οι άσχημες στιγμές είναι αυτές που σε κάνουν να σφίξεις πιο πολύ τα δόντια και να γίνεις πιο σκληρή αλλά οι επιτυχίες είναι αυτές που σε κάνουν να νιώθεις ότι το νερό είναι "πρίμα". Κάθε κούρσα είναι χαραγμένη στη μνήμη μου κουπιά-κουπιά αλλά αν θα έπρεπε να ξεχωρίσω κάποια ίσως ήταν το Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ανδρών-Γυναικών που πραγματοποιήθηκε φέτος στη Σεβίλλη της Ισπανίας. Ήταν ο πρώτος μου διεθνής αγώνας στη νέα κατηγορία των ελαφρών βαρών, με αντάμειψε με τον καλύτερο τρόπο για αυτή μου την επιλογή και ως τώρα μου έχει φέρει τύχη.
Μιλήστε μας για την κούραση, τις θυσίες σας και τη σκληρή προπόνηση προκειμένου να ανεβείτε τρεις φορές στο βάθρο μέσα σε τόσο μικρό διάστημα.
Όπως σε όλα τα πράγματα στη ζωή, έτσι και στην κωπηλασία, για να είσαι σε θέση και μόνο να μπορείς να ελπίζεις και να διεκδικείς ένα μετάλλιο σε διεθνείς αγώνες απαιτεί μία σειρά από θυσίες, σκληρή και εντατική προπόνηση, αφοσίωση. Όλο το χρόνο σχεδόν, προπονούμαστε περίπου 6 με 8 ώρες την ημέρα κάνοντας την κούραση καθημερινό στοιχείο της ζωής μας. Για μένα φέτος οι απαιτήσεις αυτές αυξήθηκαν ακόμα περισσότερο καθώς εκτός των άλλων έπρεπε να χάσω περίπου 15 με 17 κιλά ώστε να αλλάξω κατηγορία και να μπορέσω να αγωνιστώ στην κατηγορία των ελαφρών βαρών. Έτσι, το γεγονός ότι πολλές φορές έπρεπε να τρώω ελάχιστα έως καθόλου σε συνδυασμό με την υπερβολική προπόνηση, δυσκόλευε ακόμα παραπάνω την προσπάθειά μου και μου δημιουργούσε επιπλέον σωματική αλλά και ψυχολογική κούραση. Παρόλα αυτά, μετά τις θυσίες και την προσπάθεια έρχεται η ώρα της ανταμοιβής. Και δόξα τω Θεώ, οι μέχρι τώρα επιτυχίες δικαιώνουν απόλυτα τις επιλογές μου.
Ποια στιγμή που βιώσατε σας αντάμειψε για όλη αυτή την υπερπροσπάθεια;
Στη διάρκεια της χρονιάς υπάρχουν πολλές στιγμές που δεν είσαι σε καλή σωματική και κυρίως ψυχολογική κατάσταση λόγω κούρασης. Η προετοιμασία μας ξεκινάει από τις αρχές Σεπτεμβρίου μέχρι τα τέλη της άνοιξης, χωρίς καμία αγωνιστική υποχρέωση συνήθως. Η μονοτονία αυτή σε συνδυασμό με την καθημερινή κούραση κάποια στιγμή σε εξοντώνουν κι εκεί είναι που θα πρέπει να δείξεις τα ψυχικά σου αποθέματα και να μπορέσεις να συνεχίσεις με την ίδια αφοσίωση και το ίδιο μεράκι. Όλη αυτή την κατάσταση έρχεται να την αλλάξει η αγωνιστική περίοδος του καλοκαιριού. Εάν καταφέρεις να πετύχεις καλά αποτελέσματα στους αγώνες αυτούς, αρχίζεις και “γεμίζεις”. Τότε καταλαβαίνεις πραγματικά για ποιο λόγο προετοιμαζόσουν τόσο σκληρά. Και πιστέψτε με πως η ψυχική δύναμη που σου δίνουν αυτές οι νίκες είναι τόσο μεγάλη που όχι μόνο υπερκαλύπτουν τη μέχρι τότε κούραση, αλλά αποτελούν και την κινητήρια δύναμη για την επόμενη χρονιά.
Πώς σας αντιμετώπισαν όταν επιστρέψατε στην Κατερίνη; Υπήρξε κάποια κίνηση ή ακούσατε κάποια λόγια που σας συγκίνησαν;
Λόγω των αλλεπάλληλων αγώνων μετά από τους δύο προηγούμενους αγώνες (Πανευρωπαϊκό και Μεσογειακούς) δε μπόρεσα να επιστρέψω σπίτι μου στην Κατερίνη αλλά έφυγα απευθείας για την Καστοριά για να συνεχίσω την προετοιμασία. Έτσι, επέστρεψα μονάχα τώρα μετά την Αυστρία και η αγάπη του κόσμου ήταν πολύ ορατή. Φίλοι, συγγενείς αλλά και πολλοί άγνωστοι με σταματούσαν στο δρόμο και μου έδιναν συγχαρητήρια. Βλέπετε η Κατερίνη είναι μία σχετικά μικρή κοινωνία όπου τα νέα μαθεύονται γρήγορα. Δε μπορώ να ξεχωρίσω κάποια συγκεκριμένη στιγμή. Κάθε άνθρωπος που με σταματούσε για να με συγχαρεί μου έδινε τρομερή ικανοποίηση και υπερηφάνεια με το χαμόγελο που έβλεπα στο πρόσωπό του και γνωρίζοντας ότι εγώ βοήθησα για αυτό.
Ποια είναι τα συναισθήματα τη στιγμή του τερματισμού όταν γνωρίζετε μάλιστα ότι έχετε βγει πρώτη;
Είναι ένα απίστευτο συναίσθημα που δε μπορεί κανείς εύκολα να το περιγράψει. Το σίγουρο είναι ότι αξίζει να το ζήσει κάποιος και δεν πρόκειται να το ξεχάσει ποτέ, όσα χρόνια και να περάσουν. Μέσα σε μερικά κλάσματα του δευτερολέπτου περνάνε από μπροστά σου εικόνες από την προετοιμασία και κυρίως οι άσχημες. Και μόλις τελειώσει η ανασκόπηση έρχεται η στιγμή που λες…”τελικά άξιζε τον κόπο!”.
Ποιες σκέψεις περνάνε από το μυαλό σας κατά τη διάρκεια του αγώνα;
Οι σκέψεις και κυρίως οι άσχημες είναι ίσως το πιο δύσκολο κομμάτι των αγώνων. Πρέπει να τις τιθασεύσεις, να τις κλειδώσεις και να τις απομακρύνεις από το μυαλό σου ώστε να μπορέσεις να μπεις στον αγώνα συγκεντρωμένος και με καλή ψυχολογία. Προσωπικά πριν τον αγώνα αφιερώνω μερικά λεπτά ώστε να ηρεμήσω, να σκεφτώ το τι έχω να κάνω και έπειτα να ξεκινήσω το ζέσταμα. Κατά τη διάρκεια αυτών των λεπτών προσπαθώ να σκεφτώ κάποιες στιγμές από τους μήνες της προετοιμασίας και κυρίως τις πιο δύσκολες. Με οδηγό τις σκέψεις αυτές αντιλαμβάνομαι και θυμάμαι όσα έχω περάσει και όσες θυσίες έκανα για να φτάσω σε αυτόν τον αγώνα. Με βοηθάει πολύ γιατί δίνω στον εαυτό μου να καταλάβει ότι πλέον έχει έρθει η ώρα του "ταμείου". Η ώρα που πρέπει να μπω στον αγώνα και να αποζημιωθώ για όλα όσα έχω κάνει τη χρονιά που πέρασε. Έπειτα όμως από την ολιγόλεπτη αυτή περισυλλογή συγκεντρώνομαι αποκλειστικά στην κούρσα και προσπαθώ να αποτρέψω οποιαδήποτε άλλη άσχετη ή δυσάρεστη σκέψη. Και η απόλυτη αυτοσυγκέντρωση έρχεται πριν την εκκίνηση του διαιτητή. Από τότε και μέχρι να ακούσω τον ήχο του τερματισμού το μυαλό μου είναι απόλυτα συγκεντρωμένο στο να βγάλω τον καλύτερό μου εαυτό, ώστε να μπορέσω να είμαι η πρώτη που θα ανεβεί στο βάθρο.
Πώς ξεκίνησε το "ταξίδι" σας στην κωπηλασία; Τι ρόλο έπαιξε ο πατέρας σας, ο οποίος ήταν κωπηλάτης για αρκετά χρόνια στον Ναυτικό Όμιλο Κατερίνης.
Το ταξίδι μου στην κωπηλασία ξεκίνησε το 2007. H προτροπή του πατέρα μου να ασχοληθώ με την κωπηλασία συντέλεσε στο να αφήσω την κολύμβηση, με την οποία ασχολιόμουν μέχρι τότε, και να βρεθώ μία ημέρα μέσα σε μία βάρκα δοκιμάζοντας κάτι πρωτόγνωρο για εμένα. Από εκεί που είχα συνηθίσει να αγωνίζομαι μέσα στο νερό βρέθηκα να τσουλάω με μία βάρκα στην επιφάνειά του. Ήταν κάτι το τελείως διαφορετικό που μου κέντρισε το ενδιαφέρον από την πρώτη κιόλας ημέρα. Έτσι, μέσα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα άρχισα να κωπηλατώ με άνεση και να δοκιμάζω τις δυνάμεις μου σε διασυλλογικούς αγώνες. Και κάπως έτσι ξεκίνησε αυτό το όμορφο ταξίδι...
Σας έχει δώσει κάποια συμβουλή ο πατέρας σας ή σας έχει πει κάτι που δε θα ξεχάσετε ποτέ;
Πριν φύγω για τον πρώτο διεθνή αγώνα μου είχε πει μία φράση και από τότε τη θυμάμαι κάθε φορά που φεύγω για αγώνες...Μου είχε πει "μπορεί να μη γίνεται να έρθουμε και εμείς αλλά να ξέρεις ότι η καρδιά μας και η ψυχή μας θα είναι εκεί μαζί σου". Έκτοτε, όταν βρίσκομαι σε αγώνες στο εξωτερικό θυμάμαι συχνά αυτά τα λόγια, τα οποία με κάνουν να αισθάνομαι πως έχω ανθρώπους στο πλευρό μου που με υποστηρίζουν και με βοηθούν σε όλες τις δυσκολίες που αντιμετωπίζω.
Ποια είναι η μεγαλύτερη χαρά και ποια η μεγαλύτερη απογοήτευση που έχετε βιώσει μέχρι σήμερα ως αθλήτρια;
Η μεγαλύτερη απογοήτευση μέχρι σήμερα θα μπορούσα να πω ότι ήταν ο περσινός αγώνας της Λουκέρνης, όπου διεκδικούσα ένα από τα τελευταία εισιτήρια που οδηγούσαν στου Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου. Άσχημο συναίσθημα, μεγάλη απογοήτευση που μετατράπηκε γρήγορα όμως σε πείσμα για μεγαλύτερη προσπάθεια για τους Ολυμπιακούς του 2016. Η μεγαλύτερη χαρά αναμφίβολα είναι οι φετινές επιτυχίες.
Η οικονομική κρίση που αντιμετωπίζουμε στη χώρα μας, τι δυσκολίες σας δημιουργεί;
Όπως σε όλους τους τομείς έτσι και στην κωπηλασία η οικονομική κρίση έχει δημιουργήσει αρκετές δυσκολίες. Αρχικά θα πρέπει να πούμε πως ο υλικός εξοπλισμός των σκαφών απαιτεί αρκετά χρήματα για την αγορά του και τη συντήρησή του, ενώ το συνολικό κόστος αυξάνεται δεδομένου ότι υπάρχει η ανάγκη για ένα καλό γυμναστήριο στο οποίο πραγματοποιείται επίσης ένα πολύ μεγάλο μέρος της προπόνησης, ιδίως όταν οι καιρικές συνθήκες δεν είναι καλές. Οι μεγάλες περικοπές στον προϋπολογισμό της ομοσπονδίας μας και η διακοπή των προνομίων των αθλητών έχουν δυσκολέψει πολύ τις προσπάθειές μας. Αρκετοί αθλητές αντιμετωπίζοντας σοβαρό πρόβλημα επιβίωσης εγκαταλείπουν τον πρωταθλητισμό προκειμένου να ασχοληθούν με τη μελλοντική τους επαγγελματική αποκατάσταση. Επιπλέον, οι ομοσπονδίες δυσκολεύονται να καλύψουν τόσο τα έξοδα των αγώνων που γίνονται ανά τον κόσμο όσο και τα έξοδα μετακίνησης και διαμονής των αθλητών και των προπονητών. Ωστόσο, σε αυτό το σημείο θα πρέπει να αναφέρουμε ότι η Ε.Κ.Ο.Φ.Ν.Σ. αποτελεί μία από τις καλύτερα οργανωμένες και μεθοδικές ομοσπονδίες, καταφέρνοντας να διαχειριστεί τα έσοδά της με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Τόσο ο πρόεδρος, κύριος Ι. Καρράς, όσο και όλα τα μέλη της ομοσπονδίας είναι στο πλευρό μας συνεχώς σε ό,τι κι αν χρειαστούμε και κάνουν καθημερινά υπεράνθρωπες προσπάθειες ώστε να μη μας λείψει τίποτα απολύτως.
Πού θέλετε να φθάσετε; Πότε θα πείτε "αφού πέτυχα κι αυτό μπορώ να αποχωρήσω";
Σίγουρα οι φετινές επιτυχίες ανεβάζουν ακόμα παραπάνω τον πήχη και τις απαιτήσεις από τον ίδιο μου τον εαυτό. Αναμφίβολα, όνειρο όλων των αθλητών αποτελεί η συμμετοχή και η κατάκτηση ενός ολυμπιακού μεταλλίου. Ίσως τότε να νιώσω πλήρης και να μπορέσω κάποια στιγμή να αποχωρήσω. Αλλά αυτό είναι ένα θέμα που δε με απασχολεί ακόμα. Αν είμαι γερή και μπορώ, έχω αρκετά χρόνια ακόμα μπροστά μου. Χρόνια που θα είναι ακόμα πιο απαιτητικά καθώς χρειάζονται παραπάνω συγκέντρωση και προσπάθεια. Οπότε τα δύσκολα τώρα ξεκινάνε…Αλλά τα δύσκολα πολλές φορές είναι και τα πιο ωραία...
Ποιος είναι ο επόμενος στόχος σας;
Επόμενος στόχος είναι το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ανδρών-Γυναικών που θα πραγματοποιηθεί στα τέλη Αυγούστου στη Ν.Κορέα. Είναι ο τελευταίος μου αγώνας για τη φετινή χρόνια και ελπίζω να κλείσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Ποια είναι τα όνειρά σας σε προσωπικό επίπεδο;
Για τα επόμενα χρόνια εύχομαι να είμαι γερή και δυνατή ώστε να μπορέσω να συνεχίσω την προσπάθειά μου όσο καλύτερα γίνεται και να διεκδικήσω ένα από τα εισιτήρια που οδηγούν στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βραζιλίας. Ελπίζω όλα να πάνε καλά, να αποφύγω τυχόν τραυματισμούς και να κάνω την προσπάθειά μου στο μέγιστο δυνατό βαθμό. Και από εκεί και πέρα όλα γίνονται...
Οι σκέψεις και κυρίως οι άσχημες είναι ίσως το πιο δύσκολο κομμάτι των αγώνων. Πρέπει να τις τιθασεύσεις, να τις κλειδώσεις και να τις απομακρύνεις από το μυαλό σου ώστε να μπορέσεις να μπεις στον αγώνα συγκεντρωμένος και με καλή ψυχολογία. Προσωπικά πριν τον αγώνα αφιερώνω μερικά λεπτά ώστε να ηρεμήσω, να σκεφτώ το τι έχω να κάνω και έπειτα να ξεκινήσω το ζέσταμα. Κατά τη διάρκεια αυτών των λεπτών προσπαθώ να σκεφτώ κάποιες στιγμές από τους μήνες της προετοιμασίας και κυρίως τις πιο δύσκολες. Με οδηγό τις σκέψεις αυτές αντιλαμβάνομαι και θυμάμαι όσα έχω περάσει και όσες θυσίες έκανα για να φτάσω σε αυτόν τον αγώνα. Με βοηθάει πολύ γιατί δίνω στον εαυτό μου να καταλάβει ότι πλέον έχει έρθει η ώρα του "ταμείου". Η ώρα που πρέπει να μπω στον αγώνα και να αποζημιωθώ για όλα όσα έχω κάνει τη χρονιά που πέρασε. Έπειτα όμως από την ολιγόλεπτη αυτή περισυλλογή συγκεντρώνομαι αποκλειστικά στην κούρσα και προσπαθώ να αποτρέψω οποιαδήποτε άλλη άσχετη ή δυσάρεστη σκέψη. Και η απόλυτη αυτοσυγκέντρωση έρχεται πριν την εκκίνηση του διαιτητή. Από τότε και μέχρι να ακούσω τον ήχο του τερματισμού το μυαλό μου είναι απόλυτα συγκεντρωμένο στο να βγάλω τον καλύτερό μου εαυτό, ώστε να μπορέσω να είμαι η πρώτη που θα ανεβεί στο βάθρο.
Πώς ξεκίνησε το "ταξίδι" σας στην κωπηλασία; Τι ρόλο έπαιξε ο πατέρας σας, ο οποίος ήταν κωπηλάτης για αρκετά χρόνια στον Ναυτικό Όμιλο Κατερίνης.
Το ταξίδι μου στην κωπηλασία ξεκίνησε το 2007. H προτροπή του πατέρα μου να ασχοληθώ με την κωπηλασία συντέλεσε στο να αφήσω την κολύμβηση, με την οποία ασχολιόμουν μέχρι τότε, και να βρεθώ μία ημέρα μέσα σε μία βάρκα δοκιμάζοντας κάτι πρωτόγνωρο για εμένα. Από εκεί που είχα συνηθίσει να αγωνίζομαι μέσα στο νερό βρέθηκα να τσουλάω με μία βάρκα στην επιφάνειά του. Ήταν κάτι το τελείως διαφορετικό που μου κέντρισε το ενδιαφέρον από την πρώτη κιόλας ημέρα. Έτσι, μέσα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα άρχισα να κωπηλατώ με άνεση και να δοκιμάζω τις δυνάμεις μου σε διασυλλογικούς αγώνες. Και κάπως έτσι ξεκίνησε αυτό το όμορφο ταξίδι...
Σας έχει δώσει κάποια συμβουλή ο πατέρας σας ή σας έχει πει κάτι που δε θα ξεχάσετε ποτέ;
Πριν φύγω για τον πρώτο διεθνή αγώνα μου είχε πει μία φράση και από τότε τη θυμάμαι κάθε φορά που φεύγω για αγώνες...Μου είχε πει "μπορεί να μη γίνεται να έρθουμε και εμείς αλλά να ξέρεις ότι η καρδιά μας και η ψυχή μας θα είναι εκεί μαζί σου". Έκτοτε, όταν βρίσκομαι σε αγώνες στο εξωτερικό θυμάμαι συχνά αυτά τα λόγια, τα οποία με κάνουν να αισθάνομαι πως έχω ανθρώπους στο πλευρό μου που με υποστηρίζουν και με βοηθούν σε όλες τις δυσκολίες που αντιμετωπίζω.
Ποια είναι η μεγαλύτερη χαρά και ποια η μεγαλύτερη απογοήτευση που έχετε βιώσει μέχρι σήμερα ως αθλήτρια;
Η μεγαλύτερη απογοήτευση μέχρι σήμερα θα μπορούσα να πω ότι ήταν ο περσινός αγώνας της Λουκέρνης, όπου διεκδικούσα ένα από τα τελευταία εισιτήρια που οδηγούσαν στου Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου. Άσχημο συναίσθημα, μεγάλη απογοήτευση που μετατράπηκε γρήγορα όμως σε πείσμα για μεγαλύτερη προσπάθεια για τους Ολυμπιακούς του 2016. Η μεγαλύτερη χαρά αναμφίβολα είναι οι φετινές επιτυχίες.
Η οικονομική κρίση που αντιμετωπίζουμε στη χώρα μας, τι δυσκολίες σας δημιουργεί;
Όπως σε όλους τους τομείς έτσι και στην κωπηλασία η οικονομική κρίση έχει δημιουργήσει αρκετές δυσκολίες. Αρχικά θα πρέπει να πούμε πως ο υλικός εξοπλισμός των σκαφών απαιτεί αρκετά χρήματα για την αγορά του και τη συντήρησή του, ενώ το συνολικό κόστος αυξάνεται δεδομένου ότι υπάρχει η ανάγκη για ένα καλό γυμναστήριο στο οποίο πραγματοποιείται επίσης ένα πολύ μεγάλο μέρος της προπόνησης, ιδίως όταν οι καιρικές συνθήκες δεν είναι καλές. Οι μεγάλες περικοπές στον προϋπολογισμό της ομοσπονδίας μας και η διακοπή των προνομίων των αθλητών έχουν δυσκολέψει πολύ τις προσπάθειές μας. Αρκετοί αθλητές αντιμετωπίζοντας σοβαρό πρόβλημα επιβίωσης εγκαταλείπουν τον πρωταθλητισμό προκειμένου να ασχοληθούν με τη μελλοντική τους επαγγελματική αποκατάσταση. Επιπλέον, οι ομοσπονδίες δυσκολεύονται να καλύψουν τόσο τα έξοδα των αγώνων που γίνονται ανά τον κόσμο όσο και τα έξοδα μετακίνησης και διαμονής των αθλητών και των προπονητών. Ωστόσο, σε αυτό το σημείο θα πρέπει να αναφέρουμε ότι η Ε.Κ.Ο.Φ.Ν.Σ. αποτελεί μία από τις καλύτερα οργανωμένες και μεθοδικές ομοσπονδίες, καταφέρνοντας να διαχειριστεί τα έσοδά της με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Τόσο ο πρόεδρος, κύριος Ι. Καρράς, όσο και όλα τα μέλη της ομοσπονδίας είναι στο πλευρό μας συνεχώς σε ό,τι κι αν χρειαστούμε και κάνουν καθημερινά υπεράνθρωπες προσπάθειες ώστε να μη μας λείψει τίποτα απολύτως.
Πού θέλετε να φθάσετε; Πότε θα πείτε "αφού πέτυχα κι αυτό μπορώ να αποχωρήσω";
Σίγουρα οι φετινές επιτυχίες ανεβάζουν ακόμα παραπάνω τον πήχη και τις απαιτήσεις από τον ίδιο μου τον εαυτό. Αναμφίβολα, όνειρο όλων των αθλητών αποτελεί η συμμετοχή και η κατάκτηση ενός ολυμπιακού μεταλλίου. Ίσως τότε να νιώσω πλήρης και να μπορέσω κάποια στιγμή να αποχωρήσω. Αλλά αυτό είναι ένα θέμα που δε με απασχολεί ακόμα. Αν είμαι γερή και μπορώ, έχω αρκετά χρόνια ακόμα μπροστά μου. Χρόνια που θα είναι ακόμα πιο απαιτητικά καθώς χρειάζονται παραπάνω συγκέντρωση και προσπάθεια. Οπότε τα δύσκολα τώρα ξεκινάνε…Αλλά τα δύσκολα πολλές φορές είναι και τα πιο ωραία...
Ποιος είναι ο επόμενος στόχος σας;
Επόμενος στόχος είναι το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ανδρών-Γυναικών που θα πραγματοποιηθεί στα τέλη Αυγούστου στη Ν.Κορέα. Είναι ο τελευταίος μου αγώνας για τη φετινή χρόνια και ελπίζω να κλείσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Ποια είναι τα όνειρά σας σε προσωπικό επίπεδο;
Για τα επόμενα χρόνια εύχομαι να είμαι γερή και δυνατή ώστε να μπορέσω να συνεχίσω την προσπάθειά μου όσο καλύτερα γίνεται και να διεκδικήσω ένα από τα εισιτήρια που οδηγούν στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βραζιλίας. Ελπίζω όλα να πάνε καλά, να αποφύγω τυχόν τραυματισμούς και να κάνω την προσπάθειά μου στο μέγιστο δυνατό βαθμό. Και από εκεί και πέρα όλα γίνονται...
Πηγή: www.news.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου