Η ελληνική σημαία είναι πάντα το πολυτιμότερο πράγμα που αποζητούν οι ολυμπιονίκες μας λίγο προτού ανέβουν στο βάθρο για να πανηγυρίσουν κάποια επιτυχία
Στην περίπτωση των χάλκινων κοριτσιών μας της κωπηλασίας, της Αλεξάνδρας Τσιάβου και της Χριστίνας Γιαζιτζίδου, αυτή η σημαία είχε παραδοθεί αρκετά νωρίς από τα παιδιά της αποστολής και μάλιστα με την παράκληση να μείνει μέχρι τον τελικό ατσαλάκωτη και διπλωμένη, όπως αρχικά είχε μπει στη βαλίτσα.
«Αυτή η σημαία είναι μια ιστορία από μόνη της» εξομολογήθηκε η Αλεξάνδρα Τσιάβου την ώρα που την είχε ανοίξει και κάλυπτε με αυτήν τόσο την ίδια όσο και τη Χριστίνα. Ηταν φανερό πως ήταν γεμάτη υπογραφές. Μας θύμισε κάτι, και τελικά ήταν η ίδια που είχαν μετά τον αντίστοιχο θρίαμβό τους (με ασημένιο μετάλλιο εκεί) οι Πολύμερος και Μούγιος στο Πεκίνο.
«Είναι μια σημαία όπου έχει πάνω υπογραφές σχεδόν από όλους τους σύγχρονους ολυμπιονίκες. Του Βασίλη Πολύμερου, του Δημήτρη Μούγιου, της Χρύσας Μπισκιτζή, αλλά και από όλα τα μέλη της προολυμπιακής ομάδας που έδωσαν τη μάχη τους για την πρόκριση στη Σλοβενία» λέει η Αλεξάνδρα Τσιάβου που πριν από τους Αγώνες θυμίζει... Πύρρο Δήμα μαζί με τη Χριστίνα, αφού πρέπει να κάνουν δίαιτα προσέχοντας τη σιλουέτα τους. Στην κατηγορία του διπλού σκιφ ελαφρών βαρών δεν μπορεί η κάθε αθλήτρια να ξεπερνά τα 57 κιλά!
«Αντε, βρε παιδί μου, να φάμε και κανένα γλυκό» σκέφτηκαν λοιπόν αμέσως μετά τον τερματισμό τα κορίτσια, αν και τη στιγμή που περνούσαν τη γραμμή, εκεί που η Κίνα στο φώτο φίνις τους «έκλεψε» το ασημένιο μετάλλιο, η Αλεξάνδρα Τσιάβου εκμυστηρεύτηκε τις σκέψεις της εκείνη τη στιγμή και την άμεση εναλλαγή των συναισθημάτων: «Οχι ρε γαμώτο, τρίτες. Μα, τι λες τώρα, είσαι τρελή; Σύνελθε, ολυμπιακό μετάλλιο πήραμε»!
Μάλιστα σκέφτηκε και τους συγγενείς και φίλους, λίγο πριν από τον τερματισμό: «Στις τελευταίες 20 κουπιές είπα μέσα μου, πρέπει να τα δώσεις όλα. Δεν γίνεται, έχουν έρθει τόσοι φίλοι και μέλη των οικογενειών μας να μας δουν. Δεν φεύγουμε χωρίς μετάλλιο».
Από την πλευρά της το έτερον ήμισυ της βάρκας, που είχε και τον έλεγχο των καιρικών συνθηκών και γενικότερα της κούρσας, η Χριστίνα Γιαζιτζίδου, επισημαίνει: «Χάσαμε στο φώτο φίνις και ενώ ήμασταν σταθερά δεύτερες. Ομως η κούρσα πήγε όπως τα σχεδιάσαμε, δεν πήγε κάτι στραβά. Μην τρελαθούμε κιόλας, ολυμπιακό μετάλλιο πήραμε» λέει η ήρεμη δύναμη στη βάρκα, που ελέγχει πολλές φορές και το αν θα πάει καλά η κούρσα, όπως την έχουν σχεδιάσει. Η Αλεξάνδρα είναι πιο... φωνακλού, αλλά τα δύο κορίτσια έχουν δημιουργήσει άψογη χημεία. Δεν είναι τυχαίο που ο ιταλός ομοσπονδιακός Τζιοβάνι Ποστιλιόνε μόλις η μεγάλη Χρύσα Μπισκιτζή αποχώρησε το 2009 (μέχρι τότε ήταν δίδυμο με την Τσιάβου) έβαλε δίπλα στην Αλεξάνδρα τη Χριστίνα. Το μάτι του την «έκοψε» αμέσως ότι θα ταιριάξει με τη συναθλήτριά της. Σαφώς και χρειάστηκε χρόνος προσαρμογής καθώς η Αλεξάνδρα είχε φωνάξει... Χρύσα 2-3 φορές στην αρχή τη Χριστίνα, ήταν λογικό, αν και η νέα της συναθλήτρια, όπως η ίδια είχε τονίσει, είναι διαφορετική.
Η Χρύσα Μπισκιτζή ήταν στο Ιτον Ντόρνεϊ για να δει τη φίλη της, αλλά η αγωνία την είχε φάει, καθώς είχε εισιτήριο και όχι διαπίστευση με αποτέλεσμα να κάθεται απέναντι ανάμεσα στους Βρετανούς. «Δεν πρόλαβα να τη δω και να μιλήσουμε αλλά θα το κάνω τώρα» είπε η Τσιάβου, όπως και έγινε αργότερα αποδεικνύοντας για μια ακόμα φορά ότι εκτός από την άψογη δουλειά που (συνεχίζει να) γίνεται στην ομοσπονδία, το κλίμα μεταξύ όλων των παιδιών είναι καθαρά οικογενειακό.
Και αν για τη Χριστίνα Γιαζιτζίδου τα πράγματα είχαν εξελιχθεί φυσιολογικά με την κωπηλασία (κατάγεται από την Καστοριά, όπου σχεδόν η κάθε οικογένεια έχει και ένα κωπηλατικό μέλος!), την Αλεξάνδρα Τσιάβου την τράβηξε στο κουπί ο πρώτος της προπονητής (να είναι καλά ο άνθρωπος) Κώστας Κιτσάτης, αφού τα πρώτα της χρόνια στην Ηγουμενίτσα περιελάμβαναν κυρίως ρυθμική γυμναστική!
Πηγή: www.tanea.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου