Pete Reed: «Κάθε κουπιά είναι σαν να σκύβεις και να παίρνεις ένα ψυγείο και στη συνέχεια να προσπαθείς να σηκωθείς και να το ρίξεις πάνω από το κεφάλι σου»
 |
| Pete Read on his way to world championship silver with Andrew Triggs‑Hodge |
Ο τελευταίος αγώνας του στη δίκωπο με τον Andrew Triggs-Hodge, ήταν στο γραφικό τοπίο της λίμνης του Μπλεντ της Σλοβενίας, τον περασμένο Σεπτέμβριο, αλλά το αποτέλεσμα ήταν η 14η συνεχόμενη ήττα από τους Νεοζηλανδούς Hamish Bond και Eric Murray.
Το πώς ο Reed συμφιλιώνεται με αυτό και παραμένει τόσο δυνατός ψυχικά, είναι αξιοθαύμαστο, ιδιαίτερα όταν μπαίνει σε λεπτομέρειες σχετικά με το τι είναι αυτό που τον οδηγεί, το οποίο δεν είναι, όπως θα περίμενε κανείς από τους διεκδικητές ενός Ολυμπιακού τίτλου, το δέλεαρ του χρυσού.
"Μισώ την ήττα περισσότερο από ό, τι αγαπώ τη νίκη", λέει. "Είναι ένα πολύ προσωπικό πράγμα, απλώς μισώ να χάνω. Μισώ ότι υπάρχουν δύο πολύ γρήγοροι τύποι εκεί έξω που μας κερδίζουν".
Τα σχόλιά του εγείρουν μοιραία το θέμα που δεσπόζει σε κάθε συνέντευξη με τον Reed ή με τους υπόλοιπους κορυφαίους κωπηλάτες βαρέων βαρών της Βρετανίας, δηλαδή πώς θα στελεχωθούν οι κορυφαίες βάρκες στους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Γνωρίζοντας τις συζητήσεις που αιωρούνται στον αέρα, προς τιμήν του, είναι ο πρώτος που αναδεικνύει το θέμα αυτό. "Ένα κομμάτι μου πιστεύει ότι υπάρχουν εκκρεμότητες στη δίκωπο", λέει. "Υπάρχουν πολύ θετικοί λόγοι για να πάω στην τετράκωπο ή να παραμείνω στη δίκωπο, αλλά το σίγουρο είναι ότι θα παλέψω οπουδήποτε αγωνιστώ".
Άρχισαν να διαδίδονται οι φήμες ότι είναι προαποφασισμένο ότι αυτός και ο Hodge θα σπάσουν το πλήρωμα της παγκόσμιας πρωταθλήτριας τετρακώπου και θα μετακινηθούν σ’ αυτή.
Ο Reed παραδέχεται ότι γέλασε με τα γραφόμενα στον Τύπο και λέει: "Κάποιος, έγραψε κάτι και αυτό ακριβώς οδήγησε σε ένα φαινόμενο ντόμινο".
Ο επικεφαλής προπονητής Jurgen Grobler θα βγάλει την απόφαση μετά τις δοκιμασίες της Βρετανικής ομάδας που ξεκινούν σε ένα δεκαπενθήμερο από σήμερα και στις οποίες ο Hodge και ο Reed θα πάρουν μέρος διεκδικώντας για όγδοη συνεχή φορά τη νίκη.
Ο Reed δίνει την εντύπωση πως έχει αρχίσει να κουράζεται με το θέμα λέγοντας: "Ανυπομονώ για τη στιγμή που θα μπορούμε να μιλήσουμε γι 'αυτό οριστικά. Ό, τι και να γίνει, ξέρω ότι θα είμαι ενθουσιασμένος. Πρόκειται για μια σημαντική χρόνια και πρέπει να γινόμαστε κάθε μέρα όσο καλύτεροι μπορούμε."
Σωματικά ο Reed είναι αρκετά αξιοσημείωτος και όχι μόνο λόγω του ύψους του (1,95). Η χωρητικότητα των πνευμόνων του έχει μετρηθεί σε 11,68 λίτρα, ενώ το σύνηθες στους άνδρες είναι 6λιτ. περίπου.
Έχοντας αυτά κατά νου, καταλαβαίνουμε πως μπορεί να εκτελεί 230 περίπου κουπιές σε διάστημα μόλις έξι λεπτών, κάθε κουπιά που όπως ο ίδιος λέει: "είναι σαν να σκύβεις και να παίρνεις ένα ψυγείο και στη συνέχεια να προσπαθείς να σηκωθείς και να το ρίξεις πάνω από το κεφάλι σου". Ο Reed, Αξιωματικός του Βασιλικού Ναυτικού, ασχολήθηκε αργά με το άθλημα. Η πρώτη φορά που μπήκε στο νερό ήταν στις αποβάθρες του Μπρίστολ όταν σπούδαζε στο πανεπιστήμιο. "Ξεκίνησα από καπρίτσιο, ήθελα να κάνω κάτι για άσκηση και να συναναστρέφομαι με ανθρώπους", λέει. "Θυμάμαι όταν μπήκα στο νερό ότι ήταν απλά μια πολύ καλή εμπειρία."
Ως αποτέλεσμα της αργοπορημένης ενασχόλησης με το άθλημα, σε αντίθεση με τους συνομηλίκους του, δεν μεγάλωσε παρακολουθώντας τον Sir Steve Redgrave να κερδίζει αμέτρητα χρυσά Ολυμπιακά μετάλλια.
"Το 1996 οι Αγώνες πέρασαν απαρατήρητοι για μένα και το 2000 ήμουν μακριά στη θάλασσα και έτσι έχασα το γεγονός που ο Steve κέρδισε ένα πέμπτο χρυσό", λέει. "Στην πραγματικότητα, η πρώτη φορά που παρακολούθησα ενθουσιασμένος Ολυμπιακούς Αγώνες ήταν το 2004, όταν ήμουν πραγματικά πολύ κοντά στην ομάδα."
Η πρώτη του φορά σε εργόμετρο ήταν με το Πολεμικό Ναυτικό και εκεί φάνηκε ότι μπορεί να έχει δυνατότητες για το άθλημα.
"Είχαμε βγάλει το εργόμετρο στο κατάστρωμα του πλοίου στον Περσικό Κόλπο και είχε στο 48˚ C θερμοκρασία, λέει. "Και εξουθενώθηκα". Παρ 'όλα αυτά, έσπασε το ρεκόρ του πλοίου, που κατείχε ο καπετάνιος, ο οποίος ήταν εξαιρετικός κωπηλάτης.
Ολοένα και περισσότερο, η κωπηλασία μπήκε στο επίκεντρο της ζωής του και ο Reed είναι πολύ ευγνώμων προς το Πολεμικό Ναυτικό για τις διευκολύνσεις που του παρέχει, αλλά κατά καιρούς νιώθει τύψεις.
"Οι συνάδελφοί μου εκτελούν τώρα κάποιες πραγματικά σοβαρές αποστολές σε όλο τον κόσμο και ένα μέρος του εαυτού μου πιστεύει ότι τους απογοητεύω" λέει. "Αλλά δεν μπορώ να αφήσω αυτό να επισκιάζει ό, τι κάνω. Το Πολεμικό Ναυτικό με υποστηρίζει σε ό, τι κάνω και θέλω να κρατήσω τους δεσμούς μου μαζί τους."
Το στρατιωτικό του υπόβαθρο, το οποίο περιλαμβάνει τον έλεγχο των ναρκωτικών στην Καραϊβική, είχε ως αποτέλεσμα να αποκτήσει από τον Grobler το ψευδώνυμο «The Commander».
"Το γεγονός ότι είμαι στο στρατό αρέσει στον Jurgen", λέει. "Είναι ένας τυπικός Γερμανός που αγαπά την τάξη. Με αποκάλεσε «The Commander» μπροστά στους άλλους πριν μερικά χρόνια και απλά κόλλησε".
Ήταν μαζί με τον Williams, τον Hodge και τον Tom James όταν κέρδισε το χρυσό στους τελευταίους Ολυμπιακούς Αγώνες. Το κουαρτέτο αυτό άντεξε και ξεπέρασε μια σειρά ασθενειών και τραυματισμών, κορυφώθηκε ακριβώς τη σωστή στιγμή και όταν έφτασε στον τελικό χαρακτηρίστηκε ως φαβορί, κάτι που τους φόρτωσε άγχος.
"Το να είσαι φαβορί είναι δύσκολο και η νίκη ήταν μια τεράστια ανακούφιση", λέει. "Θυμάμαι ότι ένιωθα αφόρητο πόνο τα τελευταία 250 μέτρα. Ήταν δύσκολο τόσο ψυχικά όσο και σωματικά. Δεν ήξερα τι γινόταν γύρω μου. Η μοναδική δουλειά μου ήταν να κωπηλατώ δυνατά όσο μπορούσα πίσω από την πλάτη του Andy, αλλά πονούσα τόσο που δεν ήξερα αν είχαμε κερδίσει".
"Θυμάμαι ότι όλοι φαινόταν να είναι πίσω μας, αλλά έπρεπε να ρωτήσω τα παιδιά. Έτσι, στη συνέχεια ήρθε η ανακούφιση, η υπερηφάνεια, ο ενθουσιασμός και η χαρά".
Η επιτυχία αυτή έχει κάνει τον Reed πιο αποφασισμένο να κερδίσει το χρυσό στην πατρίδα του. Παρά το γεγονός ότι γεννήθηκε στο Seattle, όπου ο πατέρας του εργαζόταν για την Boeing εκείνη την περίοδο και μεγάλωσε στο Cotswolds, τώρα ζει στο Λονδίνο και πιο συγκεκριμένα το Chiswick.
Ο Reed, εκτός από το ότι είναι ένας από τους ταχύτερους άνδρες στο νερό, είναι εξαιρετικός καλλιτέχνης. Απολαμβάνει να ζωγραφίζει καρικατούρες των συναθλητών του και έχει πάθος για τη φωτογραφία. Η καλλιτεχνική του φλέβα τον έκανε ακόμη να γράψει ένα ποίημα, για πρώτη φορά στη ζωή του, για το γάμο του Hodge.
Η πιο στοχαστική φράση του, που τον χαρακτηρίζει καλύτερα, είναι: "Είμαι αρκετά ήσυχος τύπος που κρατάει την ιδιωτική και την κωπηλατική ζωή του πολύ ιδιωτική".
Όταν πρόκειται για το θέμα των δύο που μετακινούνται στη τετράκωπο, το να κρατά κλειστό το στόμα του φαίνεται να είναι η καλύτερη τακτική μέχρι να παρθεί η τελική απόφαση του Grobler.
Πηγή: www.thisislondon.co.uk
"Είχαμε βγάλει το εργόμετρο στο κατάστρωμα του πλοίου στον Περσικό Κόλπο και είχε στο 48˚ C θερμοκρασία, λέει. "Και εξουθενώθηκα". Παρ 'όλα αυτά, έσπασε το ρεκόρ του πλοίου, που κατείχε ο καπετάνιος, ο οποίος ήταν εξαιρετικός κωπηλάτης.
Ολοένα και περισσότερο, η κωπηλασία μπήκε στο επίκεντρο της ζωής του και ο Reed είναι πολύ ευγνώμων προς το Πολεμικό Ναυτικό για τις διευκολύνσεις που του παρέχει, αλλά κατά καιρούς νιώθει τύψεις.
"Οι συνάδελφοί μου εκτελούν τώρα κάποιες πραγματικά σοβαρές αποστολές σε όλο τον κόσμο και ένα μέρος του εαυτού μου πιστεύει ότι τους απογοητεύω" λέει. "Αλλά δεν μπορώ να αφήσω αυτό να επισκιάζει ό, τι κάνω. Το Πολεμικό Ναυτικό με υποστηρίζει σε ό, τι κάνω και θέλω να κρατήσω τους δεσμούς μου μαζί τους."
Το στρατιωτικό του υπόβαθρο, το οποίο περιλαμβάνει τον έλεγχο των ναρκωτικών στην Καραϊβική, είχε ως αποτέλεσμα να αποκτήσει από τον Grobler το ψευδώνυμο «The Commander».
"Το γεγονός ότι είμαι στο στρατό αρέσει στον Jurgen", λέει. "Είναι ένας τυπικός Γερμανός που αγαπά την τάξη. Με αποκάλεσε «The Commander» μπροστά στους άλλους πριν μερικά χρόνια και απλά κόλλησε".
Ήταν μαζί με τον Williams, τον Hodge και τον Tom James όταν κέρδισε το χρυσό στους τελευταίους Ολυμπιακούς Αγώνες. Το κουαρτέτο αυτό άντεξε και ξεπέρασε μια σειρά ασθενειών και τραυματισμών, κορυφώθηκε ακριβώς τη σωστή στιγμή και όταν έφτασε στον τελικό χαρακτηρίστηκε ως φαβορί, κάτι που τους φόρτωσε άγχος.
"Το να είσαι φαβορί είναι δύσκολο και η νίκη ήταν μια τεράστια ανακούφιση", λέει. "Θυμάμαι ότι ένιωθα αφόρητο πόνο τα τελευταία 250 μέτρα. Ήταν δύσκολο τόσο ψυχικά όσο και σωματικά. Δεν ήξερα τι γινόταν γύρω μου. Η μοναδική δουλειά μου ήταν να κωπηλατώ δυνατά όσο μπορούσα πίσω από την πλάτη του Andy, αλλά πονούσα τόσο που δεν ήξερα αν είχαμε κερδίσει".
"Θυμάμαι ότι όλοι φαινόταν να είναι πίσω μας, αλλά έπρεπε να ρωτήσω τα παιδιά. Έτσι, στη συνέχεια ήρθε η ανακούφιση, η υπερηφάνεια, ο ενθουσιασμός και η χαρά".
Η επιτυχία αυτή έχει κάνει τον Reed πιο αποφασισμένο να κερδίσει το χρυσό στην πατρίδα του. Παρά το γεγονός ότι γεννήθηκε στο Seattle, όπου ο πατέρας του εργαζόταν για την Boeing εκείνη την περίοδο και μεγάλωσε στο Cotswolds, τώρα ζει στο Λονδίνο και πιο συγκεκριμένα το Chiswick.
Ο Reed, εκτός από το ότι είναι ένας από τους ταχύτερους άνδρες στο νερό, είναι εξαιρετικός καλλιτέχνης. Απολαμβάνει να ζωγραφίζει καρικατούρες των συναθλητών του και έχει πάθος για τη φωτογραφία. Η καλλιτεχνική του φλέβα τον έκανε ακόμη να γράψει ένα ποίημα, για πρώτη φορά στη ζωή του, για το γάμο του Hodge.
Η πιο στοχαστική φράση του, που τον χαρακτηρίζει καλύτερα, είναι: "Είμαι αρκετά ήσυχος τύπος που κρατάει την ιδιωτική και την κωπηλατική ζωή του πολύ ιδιωτική".
Όταν πρόκειται για το θέμα των δύο που μετακινούνται στη τετράκωπο, το να κρατά κλειστό το στόμα του φαίνεται να είναι η καλύτερη τακτική μέχρι να παρθεί η τελική απόφαση του Grobler.
Πηγή: www.thisislondon.co.uk
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου