Tου Ν. Α. Κωνσταντόπουλου
Ηταν επιτυχημένη ή όχι η εμφάνιση του ελληνικού στίβου στο παγκόσμιο πρωτάθλημα της Νταεγκού; Η ερώτηση έχει τεθεί από αρκετούς. Η απάντηση δεν μπορεί να είναι ένα ξερό «ναι» ή «όχι». Αν κρίνουμε με βάση τα όσα γίνονταν έως το 2003, αποτύχαμε. Αν, όμως, κρίνουμε συγκρίνοντας με τ' αποτελέσματα του 2009, πετύχαμε.
Από το 1997 έως το 2003 οι αποστολές επέστρεφαν με μετάλλια - πλην του 1997, διότι οι αγώνες είχαν διεξαχθεί στην Αθήνα, οπότε η ομάδα δεν επέστρεψε, αλλά μετάλλια πήρε. Αλλες εποχές, άλλες συνθήκες, άλλος τρόπος προπόνησης. Μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας πολλοί από τους πρωταθλητές μας αποσύρθηκαν από τους στίβους, ενώ πολλά άλλαξαν στην επιστημονική προετοιμασία των πρωταθλητών.
Ξεχνώντας όσα είχαν γίνει έως τότε, μπορούμε να θεωρήσουμε πως η ομάδα πέτυχε στη Νότια Κορέα. Ολη, όμως; Ασφαλώς όχι. Αν λέγαμε η μισή, θα ήμασταν ακριβείς. Το πολύ ευχάριστο είναι ότι δύο αθλητές (Δημήτρης Χονδροκούκης και Κώστας Φιλιππίδης) και μία αθλήτρια (Νικόλ Κυριακοπούλου) με αγωνιστικό μέλλον μπροστά τους (αν όλα εξελιχθούν φυσιολογικά), μπήκαν στην κορυφαία οκτάδα. Από εκεί κι έπειτα, καλές ήταν οι εμφανίσεις του Κώστα Μπανιώτη και του Κώστα Δουβαλίδη.
Δεν μπορεί να χαρακτηριστεί αποτυχημένη ούτε, όμως, επιτυχημένη, αυτή του Λούη Τσάτουμα. Οι υπόλοιποι έξι, άλλος λιγότερο... άλλες περισσότερο, απέτυχαν, δεδομένου ότι έμειναν μακριά από τις επιδόσεις τους. Γι' αυτόν τον λόγο. Οχι γιατί δεν προκρίθηκαν.
Εν κατακλείδι, ο ελληνικός στίβος στη Νταεγκού κέρδισε τρεις αθλητές βιτρίνας. Το να επιστρέψουμε, όμως, στα προ του 2004, δεν είναι απλώς πολύ δύσκολο. Μοιάζει απίθανο, δεδομένης της αλλαγής των συνθηκών.
Τις ημέρες που στη Ν. Κορέα αγωνίζονταν οι πρωταθλητές του στίβου, στη λίμνη Μπλεντ της Σλοβενίας κάποιοι άλλοι εκπρόσωποι του ελληνικού αθλητισμού τραβούσαν κουπί. Κυριολεκτικώς. Ηταν οι κωπηλάτες μας, που πραγματοποίησαν ακόμη μία σπουδαία εμφάνιση σε παγκόσμιο πρωτάθλημα. Οι ολυμπιακές επιτυχίες του Βασίλη Πολύμερου με τον Νίκο Σκιαθίτη το 2004 και τον Δημήτρη Μούγιο το 2008, άνοιξαν την «όρεξη» και τον δρόμο σε άλλους. Δυστυχώς, το χρυσό και το ασημένιο μετάλλιο και οι άλλες δύο προκρίσεις για τους Ολυμπιακούς Αγώνες πέρασαν σχεδόν απαρατήρητες από τα μέσα ενημέρωσης. Προέχουν άλλα, πιο «σοβαρά», ζητήματα. Στο Λονδίνο όμως, σε αυτά και άλλα παιδιά από περιφρονημένα αθλήματα θα βασίζουμε τις ελπίδες μας για διακρίσεις.
Από news.kathimerini.gr
Ηταν επιτυχημένη ή όχι η εμφάνιση του ελληνικού στίβου στο παγκόσμιο πρωτάθλημα της Νταεγκού; Η ερώτηση έχει τεθεί από αρκετούς. Η απάντηση δεν μπορεί να είναι ένα ξερό «ναι» ή «όχι». Αν κρίνουμε με βάση τα όσα γίνονταν έως το 2003, αποτύχαμε. Αν, όμως, κρίνουμε συγκρίνοντας με τ' αποτελέσματα του 2009, πετύχαμε.
Από το 1997 έως το 2003 οι αποστολές επέστρεφαν με μετάλλια - πλην του 1997, διότι οι αγώνες είχαν διεξαχθεί στην Αθήνα, οπότε η ομάδα δεν επέστρεψε, αλλά μετάλλια πήρε. Αλλες εποχές, άλλες συνθήκες, άλλος τρόπος προπόνησης. Μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας πολλοί από τους πρωταθλητές μας αποσύρθηκαν από τους στίβους, ενώ πολλά άλλαξαν στην επιστημονική προετοιμασία των πρωταθλητών.
Ξεχνώντας όσα είχαν γίνει έως τότε, μπορούμε να θεωρήσουμε πως η ομάδα πέτυχε στη Νότια Κορέα. Ολη, όμως; Ασφαλώς όχι. Αν λέγαμε η μισή, θα ήμασταν ακριβείς. Το πολύ ευχάριστο είναι ότι δύο αθλητές (Δημήτρης Χονδροκούκης και Κώστας Φιλιππίδης) και μία αθλήτρια (Νικόλ Κυριακοπούλου) με αγωνιστικό μέλλον μπροστά τους (αν όλα εξελιχθούν φυσιολογικά), μπήκαν στην κορυφαία οκτάδα. Από εκεί κι έπειτα, καλές ήταν οι εμφανίσεις του Κώστα Μπανιώτη και του Κώστα Δουβαλίδη.
Δεν μπορεί να χαρακτηριστεί αποτυχημένη ούτε, όμως, επιτυχημένη, αυτή του Λούη Τσάτουμα. Οι υπόλοιποι έξι, άλλος λιγότερο... άλλες περισσότερο, απέτυχαν, δεδομένου ότι έμειναν μακριά από τις επιδόσεις τους. Γι' αυτόν τον λόγο. Οχι γιατί δεν προκρίθηκαν.
Εν κατακλείδι, ο ελληνικός στίβος στη Νταεγκού κέρδισε τρεις αθλητές βιτρίνας. Το να επιστρέψουμε, όμως, στα προ του 2004, δεν είναι απλώς πολύ δύσκολο. Μοιάζει απίθανο, δεδομένης της αλλαγής των συνθηκών.
Τις ημέρες που στη Ν. Κορέα αγωνίζονταν οι πρωταθλητές του στίβου, στη λίμνη Μπλεντ της Σλοβενίας κάποιοι άλλοι εκπρόσωποι του ελληνικού αθλητισμού τραβούσαν κουπί. Κυριολεκτικώς. Ηταν οι κωπηλάτες μας, που πραγματοποίησαν ακόμη μία σπουδαία εμφάνιση σε παγκόσμιο πρωτάθλημα. Οι ολυμπιακές επιτυχίες του Βασίλη Πολύμερου με τον Νίκο Σκιαθίτη το 2004 και τον Δημήτρη Μούγιο το 2008, άνοιξαν την «όρεξη» και τον δρόμο σε άλλους. Δυστυχώς, το χρυσό και το ασημένιο μετάλλιο και οι άλλες δύο προκρίσεις για τους Ολυμπιακούς Αγώνες πέρασαν σχεδόν απαρατήρητες από τα μέσα ενημέρωσης. Προέχουν άλλα, πιο «σοβαρά», ζητήματα. Στο Λονδίνο όμως, σε αυτά και άλλα παιδιά από περιφρονημένα αθλήματα θα βασίζουμε τις ελπίδες μας για διακρίσεις.
Από news.kathimerini.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου