Τρίτη 31 Μαρτίου 2015

Σοφία Ασουμανάκη: Μια αθλήτρια που δεν πρέπει να κρύψουμε στο χρονοντούλαπο



«Είναι πολύ σημαντικό να ακολουθεί κανείς τα όνειρά του και να τα πραγματοποιεί. Αυτό ακριβώς έκανα και γω και το συνιστώ σε όλους τους νέους ανθρώπους που έχουν κάποιο στόχο στη ζωή τους» υπογράμμισε μεταξύ άλλων σε μια άκρως ενδιαφέρουσα συνέντευξη που παραχώρησε στοnews4all.gr και στον Ντενίς Μάρκο η Σοφία Ασουμανάκη. Μην ξεχνάμε εξάλλου και τα λόγια του Μοχάμεντ Αλι ότι «οι πρωταθλητές δεν φτιάχνονται στα γυμναστήρια. Οι πρωταθλητές γίνονται από κάτι που έχουν βαθιά μέσα τους. Μια επιθυμία, ένα όνειρο, ένα όραμα»

Η «χρυσή» νεανίδα που πριν κάποιες εβδομάδες αναδείχθηκε παγκόσμια πρωταθλήτρια στην κωπηλασία κλειστού χώρου στα 2.000 μέτρα καταρρίπτοντας παράλληλα το παγκόσμιο ρεκόρ που κατείχε η Σάρα Χιούμπαρντ από το 2004. Είναι ενδιαφέρον να βλέπεις νέους να καταξιώνονται και να έχουν τόσο πάθος για αυτό που κάνουν, πολλώ δε μάλλον όταν έχουν κάτι να πουν (και) στους άλλους συνομηλίκους τους που στοχεύουν και εκείνοι ψηλά. Η νεαρή αθλήτρια κατάφερε να διαθέσει χρόνο από το βεβαρημένο πρόγραμμά της καθώς μετά τη Βοστώνη ετοιμάζεται για το παγκόσμιο εφήβων νεανίδων που θα λάβει χώρα στο Ρίο Ντε Τζανέιρο το καλοκαίρι και να απαντήσει σε ορισμένες ερωτήσεις μας.

Πώς προέκυψε η κωπηλασία στη ζωή σου;
Αρχικά ασχολιόμουν με την κολύμβηση από 2,5 χρονών αλλά κατάλαβα ότι δεν μου ταιριάζει και ήθελα να δοκιμάσω κάτι διαφορετικό. Πριν 2 χρόνια έκανα διακοπές με την οικογένειά μου στο Σχοινιά και απλά έτυχε να βρεθώ την κατάλληλη στιγμή στο σωστό μέρος. Ήταν εκεί ο Κυριάκος Ζαρουλέας και ο Βασίλης Πολυμέρος και με προσέγγισαν για να δοκιμάσω το άθλημα άλλα ποτέ δεν βρήκα την ευκαιρία. Μετά από ένα χρόνο με ξαναπροσέγγισαν και την ίδια στιγμή πήγα να το δοκιμάσω. Αρχικά μου έκαναν ξενάγηση στο Ολυμπιακό κωπηλατοδρόμιο του Σχοινιά. Ο Βασίλης Πολυμέρος έκατσε στο κωπηλατικό εργόμετρο που είναι προσομοιωτής της κωπηλατικής κίνησης και εγώ δίπλα του ακολουθούσα τις οδηγίες του και από την πρώτη στιγμή ενθουσιάστηκα. Μετά από μια εβδομάδα πήγα στον Ελληνικό Ναυτικό Όμιλο Αιγυπτιωτών και ξεκίνησα εντατικά προπονήσεις.

Ποια ήταν τα πρώτα σου συναισθήματα μετά τη λήξη του αγώνα;
Η αλήθεια είναι ότι πέρασαν μερικά λεπτά μέχρι να συνειδητοποιήσω τι χρόνο είχα κάνει, από τη στιγμή που μου είπε ο προπονητής μου το χρόνο. Το κοινό ήταν ενθουσιασμένο και φώναζαν για τη νίκη μου και το νέο ρεκόρ αλλά εγώ δεν το καταλάβαινα εκείνη τη στιγμή από τη πίεση και την ένταση του αγώνα. Μετά από αρκετή ώρα που ηρέμησα κάπως και άρχισα να καταλαβαίνω τι έχω κάνει ένιωσα τρομερή χαρά και ικανοποίηση για την επίτευξη του στόχου μου.

Το παγκόσμιο πρωτάθλημα γινόταν στη Βοστώνη, αλλά το κοινό ήταν ενθουσιασμένο με τη παρουσία σου, υπάρχει εξήγηση για τη στήριξη αυτή, ένιωθες πως έπαιζες εντός έδρας;

Είναι γεγονός ότι ήταν η πρώτη φορά που συμμετείχα σε αγώνα κλειστού στίβου και με τόσο κόσμο. Ήταν πολύ συγκινητικό αλλά ταυτόχρονα και μια ισχυρή «ώθηση» για εμένα το γεγονός ότι όλος αυτός ο κόσμος φώναζε το όνομά μου και ζητωκραύγαζε. ο κόσμος στην Αμερική είναι πολύ ενημερωμένος και ασχολείται πολύ με αυτό το άθλημα και για αυτό το λόγο γνώριζε και την δίκη μου προσπάθεια. Θεωρώ πως αυτό συνέβη διότι ο κόσμος γνώριζε ότι παρόλο το νεαρό της ηλικίας μου καθώς και του χρονικού διαστήματος που ασχολούμαι με αυτό το άθλημα ήμουν πολύ κοντά στο ρεκόρ και ότι είχα τη δυνατότητα να το φτάσω. Ο ενθουσιασμός του κόσμου και το γεγονός ότι το στάδιο έχει πάρει το όνομα ενός μεγάλου Έλληνα αθλητή, με έκανε να αισθάνομαι πραγματικά ότι ήμουνα στη πατρίδα μου.

Δυστυχώς, στην Ελλάδα τουλάχιστον, τα αθλήματα πέραν του ποδοσφαίρου και του μπάσκετ πάνε σε δεύτερη μοίρα παρά τις επιτυχίες, βρέθηκες αντιμέτωπη με δυσκολίες κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας;
Ναι η αλήθεια είναι πως η κωπηλασία και πολλά άλλα αθλήματα δεν αναδεικνύονται τόσο όσο το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ στην Ελλάδα, (σκεφτείτε πριν μου γίνει η πρόταση δεν το γνώριζα πολύ καλά σαν άθλημα). Αλλά θεωρώ πως η Ομοσπονδία μας είναι πολύ οργανωμένη και υπάρχει στήριξη στους αθλητές. Εγώ προσωπικά μέχρι στιγμής δεν έχω αντιμετωπίσει κάποια δυσκολία. Η μεγαλύτερη στήριξη είναι από τους γονείς μου και νιώθω πολύ ευτυχισμένη που τους έχω δίπλα μου γιατί το κάνουν με τον καλύτερο τρόπο, φροντίζουν να μην λείπει τίποτα από την οικογένεια μας.

Ο εχθρός του καλού είναι το καλύτερο, ποιοι είναι οι επόμενοι στόχοι σου;
Προσωπικά θεωρώ πως ο στόχος κάθε ανθρώπου είναι να βελτιώνεται σε όλη του τη ζωή, κάτι το οποίο προσπαθώ να εφαρμόσω και εγώ στη δίκη μου ζωή και σαν άνθρωπος αλλά και σαν αθλήτρια. Θεωρώ πως το να είναι κανείς καλά είναι ένα κίνητρο το οποίο τον ωθεί στο να γίνεται ολοένα και καλύτερος. Προς το παρόν οι στόχοι είναι το παγκόσμιο εφήβων νεανίδων τον Αύγουστο στο Ρίο Ντε Τζανέιρο και να είμαι στις επιλογές του επικεφαλής των προπονητών της εθνικής ομάδας στα πληρώματα που θα διεκδικήσουν την πρόκριση για τους Ολυμπιακούς αγώνες του 2016 στο παγκόσμιο πρωτάθλημα ανδρών-γυναικών στη Γαλλία.

Νιώθεις πως η πίεση πλέον έχει αυξηθεί από τη στιγμή που περιμένει ο κόσμος και άλλα κατορθώματα από εσένα;
Προφανώς και υπάρχει περισσότερη πίεση τώρα που ο κόσμος περιμένει πιο πολλά από εμένα. Παρόλα αυτά προσπαθώ να είμαι συγκεντρωμένη στον δικό μου στόχο και να μην επηρεάζομαι ψυχολογικά διότι είναι πολύ εύκολο λόγω εξωτερικών παραγόντων να ξεφύγω από αυτόν.

Πέραν του πρωταθλητισμού, υπάρχουν και οι σπουδές στην μέση, δεν είναι εύκολο να τα συνδυάζεις, θες να ακολουθήσεις σπουδές που σχετίζονται με τον αθλητισμό ή έχεις άλλους επαγγελματικούς προσανατολισμούς;
Φυσικά και θέλω να σπουδάσω, καθώς θεωρώ ότι η μόρφωση είναι από τα σημαντικότερα προσόντα ενός ανθρώπου. Επειδή όμως λατρεύω τον αθλητισμό, ο οποίος έχει γίνει πια κομμάτι της ζωής μου, κύριος στόχος μου είναι να συνδυάσω τις σπουδές με τον αθλητισμό. Παρά τις δυσκολίες όμως που υπάρχουν, θα προσπαθήσω να τα καταφέρω! Βέβαια δεν έχω αποφασίσει ακόμα τι θα ακολουθήσω αλλά το μόνο σίγουρο είναι ότι θα σχετίζεται με τον αθλητισμό

Πώς αξιοποιείς το χρόνο σου όταν δεν έχεις προπονήσεις;
Όταν είμαι στο σπίτι μου εκτός Εθνικής ομάδας, το πρωί πάω σχολείο, μετά σπίτι για φαγητό, προπόνηση και σπίτι πάλι για διάβασμα. Όταν όμως φεύγω για προετοιμασία με την Εθνική ομάδα έχουμε διπλές προπονήσεις κάθε μέρα εκτός από δύο ημέρες που κάνουμε μια μόνο το πρωί. Ο ελεύθερος χρόνος είναι περιορισμένος και όταν υπάρχει προτιμώ να ξεκουράζομαι ακούγοντας μουσική ή βγαίνω ήρεμες βόλτες με τους φίλους μου.

Να φανταστώ οι φίλοι σου αφού επέστρεψες από τη Βοστώνη σου ζήτησαν αυτόγραφα; Δεν είναι λίγο να σημειώνεις παγκόσμιο ρεκόρ που παρέμεινε για 10 χρόνια και περίμενε εσένα.
(Γέλια) η αλήθεια είναι ότι πριν ακόμα γυρίσω στο σχολείο μου ο διευθυντής είχε ήδη ανακοινώσει στην προσευχή την επιτυχία μου. Έτσι όταν πήγα με υποδέχτηκαν όλοι πολύ ζεστά. Καθηγητές και μαθητές μου έδιναν συγχαρητήρια και με ρωτούσαν πως κατάφερα κάτι τέτοιο. Ήταν πολύ συγκινητικό. Αυτή θα είναι μια από τις καλύτερες σχολικές μου αναμνήσεις.

Κλείνω, με ένα ερώτημα που ακούγεται συχνά αλλά έχει τη σημασία του όταν η απάντηση δίνεται από ένα νεαρό άτομο. Τι θα έλεγες σε κάποιον/α που ονειρεύεται να καταξιωθεί στον αθλητισμό, ποια είναι τα συστατικά εκείνα που μπορούν να σε φέρουν πιο ψηλά στο προσωπικό σου Εβερεστ;
Προσωπικά θεωρώ ότι τα συστατικά τα οποία μπορούν να σε φέρουν πιο ψηλά στο προσωπικό σου «Έβερεστ» είναι η πίστη στον εαυτό σου ότι μπορείς να καταφέρεις τα πάντα με πολλή δουλειά φυσικά, επίμονη κι υπομονή, δυναμισμό, θέληση να ασχοληθείς με αυτό που κάνεις και να δίνεις όλο σου το είναι για αυτό και πάνω από όλα να μην τα παράτας πότε! Τίποτα δεν χαρίζεται. Για να «κατακτήσεις» το βουνό σου πρέπει να προσπαθήσεις πολύ και να θυσιάσεις πολλά πράγματα! Είναι πολύ σημαντικό να ακολουθεί κανείς τα όνειρά του και να τα πραγματοποιεί. Αυτό ακριβώς έκανα και γω και το συνιστώ σε όλους τους νέους ανθρώπους που έχουν κάποιο στόχο στη ζωή τους.

Ντενίς Μάρκο
Πηγή: news4all.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια: