Πενήντα ζευγάρια χέρια, καλός καιρός και χαμηλά μποφόρ είναι όλα όσα χρειάζονται για ένα ακόμη κωπηλατικό ταξίδι στα νερά του Παγασητικού Κόλπου.
Άνδρες και γυναίκες, νέοι και μεγαλύτεροι, με εμπιστοσύνη στις δυνάμεις τους, πιάνουν τα κουπιά της Αργούς και ξεκινούν μία περιήγηση ανάμεσα στον μύθο και την πραγματικότητα, μία διαδρομή τόσο ζωντανή όσο και το καράβι που οδηγούν.
Με αφετηρία τις παρυφές του Πηλίου, του βουνού των Κενταύρων, πλέουν πρόσω ολοταχώς στα ίχνη του Ιάσονα- στην αναζήτησή του για το χρυσόμαλλο δέρας. Τα κουπιά κρατούν σφιχτά όχι μόνο Έλληνες, απόγονοι του βασιλείου της Ιωλκού (αρχαίας πόλης της Θεσσαλίας) αλλά και τουρίστες από κάθε γωνιά της γης που ανυπομονούν να ζήσουν την εμπειρία των Αργοναυτών πάνω σε ένα καράβι φτιαγμένο μόνο με ξύλο και πανί, με την κάθε λεπτομέρεια που περιγράφεται σε κείμενα των αρχαίων συγγραφέων για την κατασκευή των πλοίων την εποχή του 1500 π.Χ.
Η παραπάνω περιγραφή- δυστυχώς -βρίσκεται ακόμη στη σφαίρα της φαντασίας αν και πρόκειται για ένα εγχείρημα τουλάχιστον εφικτό καθώς η σύγχρονη “Αργώ” υπάρχει, κατασκευάστηκε πριν από κάποια χρόνια και ήδη αναβίωσε το μύθο των Αργοναυτών ταξιδεύοντας το 2008 στην αντίστροφη διαδρομή από εκείνη της μυθικής Αργούς.
“Ξεκινήσαμε 74 άτομα στις 14 Ιουνίου του 2008 από το λιμάνι του Βόλου. Μείναμε τελικά 52 άνθρωποι από διάφορα μέρη της Ελλάδας αλλά και από τον Καναδά, τη Σουηδία, τη Γεωργία. 'Πιάσαμε' λιμάνι στο Τρίκερι, την Αγία Κυριακή, τη Χαλκίδα, την Κόρινθο, περάσαμε από τον ισθμό, φτάσαμε την Πάτρα και συνεχίσαμε την πορεία μας στο Ιόνιο Πέλαγος, μέχρι την Κέρκυρα, και στην Αδριατική θάλασσα, μέχρι τους Αγίους Σαράντα. Από εκεί ξεκινήσαμε το ταξίδι της επιστροφής που ακολούθησε την ίδια πορεία μέσω της Ιθάκης και με σημείο τερματισμού και πάλι το λιμάνι του Βόλου” αναφέρει στο ΑΠΕ - ΜΠΕ ο Πρόεδρος του Συλλόγου «Αργοναύτες» Κωνσταντίνος Κεχαΐδης.
Σύμφωνα με τον ίδιο, ο καθένας που συμμετείχε στο ταξίδι, το αποφάσισε για τους δικούς του, προσωπικούς λόγους. “Εμένα μου αρέσει η ιστορία και η μυθολογία και με ενδιαφέρει η πόλη μου, ο Βόλος καθώς από εκεί ξεκίνησε ο μύθος της Αργούς” επισημαίνει και τονίζει ότι η αναβίωσή του ήταν μια ευκαιρία για την προβολή της περιοχής αλλά και της Ελλάδας διεθνώς.
Σχετικά με την κατασκευή του πλοίου, αναφέρει ότι στις αρχές του 2002 η δημοτική αρχή αποφάσισε να προκηρύξει έναν διαγωνισμό από τον οποίο επιλέχθηκε η εταιρεία που, με βάση τις περιγραφές των αρχαίων συγγραφέων, κατάφερε να φτιάξει το πλοίο το 2006. Από τότε, μέχρι το 2008 που πραγματοποιήθηκε το ταξίδι, έγιναν βελτιώσεις στην Αργώ ενώ ξεκίνησαν και οι προπονήσεις για το ταξίδι της. Αρχικά, ο σχεδιασμός προέβλεπε να ταξιδέψει το καράβι από τον Βόλο προς την Κολχίδα, στον Εύξεινο Πόντο, αλλά καθώς δεν τελεσφόρησαν οι συνεννοήσεις με τις τουρκικές αρχές για την ασφάλεια του πληρώματος και του καραβιού, επικράτησε η λύση της αντίστροφης πορείας. Άλλωστε, σύμφωνα με τον κ.
Κεχαΐδη, κατά τους ιστορικούς, η Αργώ ταξίδεψε από την Κολχίδα μέσω του ποταμού Ίστρου στην κεντρική Ευρώπη, μέχρι το σημερινό Ιόνιο Πέλαγος.
“Το ταξίδι κράτησε δύο μήνες, κωπηλατούσαμε κατά μέσο όρο 12 ώρες τη μέρα. Το βράδυ διανυκτερεύαμε σε πλοίο που μας συνόδευε και οι συνθήκες δεν ήταν πάντα οι καλύτερες λόγω του καυτού ήλιου, των ελιγμών που απαιτούνταν και των ανέμων.
Οι εμπειρίες πάντως που αποκομίσαμε ήταν μοναδικές” σημειώνει ο πρόεδρος των Αργοναυτών.
Σήμερα, η Αργώ βρίσκεται εκτός θαλάσσης σε ένα υποτυπώδες υπόστεγο μέσα στο λιμάνι και όραμα των 52 ανθρώπων που συμμετείχαν στο πρώτο της ταξίδι και τιμώνται, σήμερα, σε ειδική εκδήλωση, είναι να ξαναπέσει στο νερό κι να ξαναρχίσει τις πλεύσεις με τη συμμετοχή του κοινού, των οικογενειών, του κόσμου και των τουριστών.
“Εμείς, ως σύλλογος, μπορούμε να αναλάβουμε την ξενάγηση του κόσμου στο πλοίο, σε ένα ταξίδι ανάμεσα στο αρχαίο και το νέο. Ο δήμος, από την πλευρά του, ως πλοιοκτήτης, θα μπορούσε σε συνεργασία με την ιδιωτική πρωτοβουλία να προωθήσει ένα συνολικό σχέδιο, ώστε ο κόσμος να μπορεί να επισκεφθεί την Αργώ, να την ακουμπήσει, ακόμη και να κωπηλατήσει μέσα στον ιδανικό, για την περίπτωση, Παγασητικό Κόλπο, προσεγγίζοντας λιμάνια με τον ίδιο τρόπο που γινόταν στα αρχαία χρόνια” σημειώνει ο κ. Κεχαΐδης.
Απαραίτητη προϋπόθεση, βέβαια, αποτελεί- κατά τον ίδιο -η δημιουργία ενός χώρου που θα φιλοξενήσει το συγκεκριμένο πλοίο ώστε να συντηρείται σωστά και να προφυλαχθεί από τη φθορά του χρόνου και της αχρησίας…
News Room «Κέρδος» με πληροφόρηση από το ΑΠΕ - ΑΜΠ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου