Αν και χάλκινα και τα δύο, τα ελληνικά μετάλλια στο Λονδίνο ήταν πολύ διαφορετικά το ένα από το άλλο. Του Ηλία Ηλιάδη οφείλεται στην κλάση ενός αθλητή που βρέθηκε στην Ελλάδα πριν από δέκα χρόνια με το παιδομάζωμα ταλέντων που κάναμε τότε για να είμαστε δυνατοί στους «δικούς μας» Αγώνες το 2004. Ο Ηλιάδης, ο οποίος ήταν ήδη σπουδαίος ως νεαρός στη Γεωργία, εξελίχθηκε - όπως αναμενόταν - σε υπεραθλητή και μας χάρισε ανεπανάληπτες διακρίσεις στο τζούντο. Ανεπανάληπτες κυριολεκτικώς γιατί έπειτα από αυτόν δεν πρόκειται να τις ξαναδούμε.
Των κοριτσιών της κωπηλασίας, πάλι, αντανακλά την οργανωμένη δουλειά που γίνεται εδώ και οκτώ χρόνια στην αρμόδια ομοσπονδία. Η οποία προσέλαβε έναν από τους καλύτερους προπονητές στον κόσμο, του έδωσε όσα και ό,τι ζήτησε, και περίμενε υπομονετικά να δρέψει τους καρπούς των κόπων της. Το ότι δεν είχαμε πάρει μυρωδιά οφείλεται απλώς στο ότι ο πρόεδρος προτιμούσε να δουλεύει από το να τραπεζώνει δημοσιογράφους. Αντίθετα με το τζούντο, στην κωπηλασία θα δούμε κι άλλες χαρές στα στήθη μας.
Πηγή: www.tanea.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου