Ο πολυαθλητής Φαίδων Ματθαίου

Αγωνίστηκε σε Ολυμπιακούς στην κωπηλασία

Του Ν. Α. Κωνσταντοπουλου

Ηταν η εποχή, που οι αθλητές στην Ελλάδα ήταν πολυαθλητές. Σκεφθείτε ότι το 1952, στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ελσίνκι (Φινλανδία), ο Αριστείδης Ρουμπάνης, αδελφός του μετέπειτα (1956), 3ου Ολυμπιονίκη του άλματος επί κοντώ, Γιώργου, είχε πάρει μέρος στον ακοντισμό και στο μπάσκετ! Ετσι, ο Φαίδων Ματθαίου δεν μπορούσε να ξεφύγει από αυτόν τον... κανόνα. Και τι δεν έκανε στη ζωή του: Βόλεϊ, πόλο, στίβο, πιγκ πογκ, τένις, ξιφασκία, μπάσκετ, κωπηλασία. Εως και σε αγώνες μοτοσικλέτας λέγεται ότι πήρε μέρος. Σε όσα αθλήματα ο σύλλογος διέθετε τμήμα, ήταν αθλητής του Αρη Θεσσαλονίκης, που ήταν η λατρεία του. Γι’ αυτό, άλλωστε, τον γιο του τον ονόμασε Αρη. Στην κωπηλασία, όμως, ανήκε στον Ναυτικό Ομιλο Θεσσαλονίκης.

Η αναφορά στην κωπηλασία δεν γίνεται τυχαία. Σε αυτήν διέπρεψε και, μάλιστα, πήρε μέρος σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Ηταν το 1948, στο Λονδίνο, εκεί όπου του χρόνου θα διεξαχθούν ξανά οι Ολυμπιακοί. Αγωνίστηκε στο σκιφ. Πήρε μέρος στον προκριματικό, δεν προκρίθηκε στον ημιτελικό και μετά «έτρεξε» στον αγώνα ρεπασάζ, χωρίς να πετύχει κάτι ξεχωριστό. Αλλά πώς μπορούσε να συμβεί διαφορετικά; Με ποια προετοιμασία; Εδώ το σκάφος που του είχαν δώσει δεν ήταν κατάλληλα προσαρμοσμένο για το ύψος του, με συνέπεια, σε μια προπόνηση στον Τάμεση, να σπάσουν τα στηρίγματα των κουπιών. Νωρίτερα ένας... κουρέας τον είχε δει να κουβαλάει το σκάφος και γελούσε. Μετά του εξήγησε ότι γελούσε, διότι είχε δει πώς ήταν κατασκευασμένο το σκάφος. Αξίζει να επισημάνουμε, ότι 4ος στο σκιφ το 1948 είχε αναδειχθεί ένας ελληνικής καταγωγής Γάλλος, ο Ζαν Σεφεριάδης.

Ο πατέρας του Φαίδωνα, Μάνθος υπήρξε πρόεδρος του Αρη και της Ενωσης Παλαιών Πολεμιστών Μακεδονίας, μέλος της οποίας ήταν ο Στέλιος Δημητρίου, αδελφός της μητέρας του Φαίδωνα, Ανθής. Ο θείος του υπήρξε διαπρεπής αθλητής της εποχής. Το 1920 αγωνίσθηκε με την εθνική ομάδα πόλο στους Ολυμπιακούς της Αμβέρσας (Βέλγιο), ενώ ήταν μέλος του συγκροτήματος του Αρη, που εκείνα τα χρόνια κυριαρχούσε στο άθλημα, έχοντας κατακτήσει τα πρωταθλήματα Ελλάδος τα έτη 1928, 1929, 1930, 1932. Αργότερα διετέλεσε, για μικρό χρονικό διάστημα, και προπονητής της εθνικής ομάδας πόλο.

Ηταν, λοιπόν, τέτοιες οι καταβολές του, που έμοιαζε αδύνατον τα βήματα του μικρού Φαίδωνα να μην τον οδηγήσουν στον αθλητισμό. Το 1936, στα 12 του, βρέθηκε, όπως αναφέρεται στη βιογραφία του, τερματοφύλακας στα «τσικό» του Αρη, χωρίς να διευκρινίζει αν επρόκειτο για τα «τσικό» του ποδοσφαίρου ή του πόλο.

Η μητέρα του, όταν ήταν μικρός -τι μικρός, δηλαδή, ακόμη κι έφηβος- επέμενε να κοιμάται πολύ. Οταν το 1952 ο Ούγγρος αρχιπροπονητής του ελληνικού στίβου, που είχε γίνει Ελληνας, ο περίφημος, Οτο Σίμιτσεκ, ανέλαβε να βελτιώσει τη φυσική κατάσταση των παικτών της εθνικής ομάδας μπάσκετ, ο Ματθαίου αναγνώρισε την αξία της μητρικής επιμονής. Οπως έλεγε αργότερα, ο Σίμιτσεκ διατράνωνε τη μεγίστη σημασία του καλού ύπνου, λέγοντάς τους, ότι τη διαφορά του αθλητή από τους άλλους ανθρώπους, δεν την κάνει τόσο η διατροφή, όσο ο ύπνος.

Ξεχώρισε και σε άλλα αθλήματα ο Ματθαίου. Στον στίβο ασχολήθηκε κυρίως με τις ρίψεις και διακρίθηκε στους Παμμακεδονικούς αγώνες. Το 1947 νίκησε σε δισκοβολία, σφαιροβολία, ακοντισμό, λιθοβολία, ελληνική δισκοβολία και πένταθλο, το 1948 σε σφαιροβολία, λιθοβολία και ελληνική δισκοβολία και το 1949 στη λιθοβολία. Ηταν τερματοφύλακας του Αρη στο πόλο, ενώ, σύμφωνα με την αυτοβιογραφία του, είχε αναδειχθεί πρωταθλητής Ελλάδος στο κανό και δευτεραθλητής Θεσσαλονίκης στο τένις.

Παρά την έντονη ενασχόλησή του με τον αθλητισμό, δεν παρέλειψε τη μόρφωσή του. Το 1948 αποφοίτησε από την γεωπονική σχολή τού Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης. Λέτε γι’ αυτό ν’ ακολούθησε τα επιστημονικά βήματά του ένας άλλος σπουδαίος μπασκετάνθρωπος από την ίδια πόλη, ο Γιάννης Ιωαννίδης;

Πηγή: kathimerini.gr