Οι "ασημένιοι" Γ. Τζιάλλας - Γ. Τσίλης

Μία πολύ λαμπερή σελίδα έγραψε και πάλι η Γιαννιώτικη κωπηλασία και ο ΝΟΙ. Οι αθλητές του Γιάννης Τσίλης και Γιώργος Τζιάλλας ως μέλη της Τετράκωπου πήραν το ασημένιο μετάλλιο στο πρόσφατο Παγκόσμιο πρωτάθλημα της Σλοβενίας.
Και αν η Γιαννιώτικη κωπηλασία, μας έχει συνηθίσει σε διακρίσεις στα παγκόσμια, μία πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες ήταν κάτι που είχε σχεδόν 12 χρόνια για να γίνει.
Ο Γιώργος Τζιάλλας και ο Γιάννης Τσίλης έγραψαν ιστορία, και μετά την Τόνια Σβάϊερ , τον Παναγιώτη Μηλιώτη και την Αγγελική Γκρέμου, είναι από τους λίγους Γιαννιώτες που θα δώσουν ραντεβού στη μεγάλη διοργάνωση του Λονδίνου το 2012. Και μάλλον ήρθε η ώρα για Ολυμπιακό μετάλλιο.
Οι δύο αθλητές μίλησαν στην εφημερίδα «ΣΟΥΤ» σε ένα διάλειμμα από τις αγωνιστικές τους υποχρεώσεις (η δουλειά των κωπηλατών δεν τελειώνει ποτέ αφού την επόμενη αναχωρούσαν για προετοιμασία ενόψει του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος) και συνομίλησε μαζί τους για την τεράστια αυτή επιτυχία.
Συγχαρητήρια παιδιά! Το βάθρο στο Λονδίνο σας περιμένει!

Συνέντευξη στον Κώστα Γεωργιάδη

Συγχαρητήρια για την επιτυχία σας, και για την πρόκριση και για το μετάλλιο. Αυτή τη συναισθήματα σας αφήνει;

Γ.Τσίλης: «Καταρχήν να πούμε ότι το αποτέλεσμα αυτό ήρθε μετά από πολλά χρόνια προσπάθειας και αφοσίωσης στο στόχο για τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Δεν ήταν κάτι ουρανοκατέβατο, γιατί έχουμε πολλά χρόνια που είμαστε σταθερά στο βάθρο σε παγκόσμια πρωταθλήματα και είμαστε πολύ χαρούμενοι που πετύχαμε την πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες».

Αυτός ήταν και ο στόχος που είχατε θέσει και από την αρχή της χρονιάς ή κάνω λάθος;

Γ. Τσίλης: «Από την προηγούμενη Ολυμπιάδα είχαμε αυτό το στόχο. Το 2007 δεν καταφέραμε να πάρουμε την πρόκριση για δύο θέσεις, για πολύ λίγο δηλαδή. Την επόμενη χρονιά, το 2008 έδιναν μόνο δύο εισιτήρια για τους ολυμπιακούς και δεν τα καταφέραμε τότε. Από τότε έχουμε τα κεφάλια κάτω και ήμασταν συγκεντρωμένοι μόνο για να πάρουμε την πρόκριση».

Πόσο δύσκολα ήρθε αυτή;

Γ.Τσίλης: «Ήταν κάτι πάρα πολύ δύσκολο γιατί μόνο έντεκα βάρκες παίρνουν την πρόκριση. Αρκεί να σκεφτείς ότι 12 ή 13 βάρκες, δηλαδή αυτές του μεγάλου και του μικρού τελικού, έχουν διαφορές γύρω στα 5 δευτερόλεπτα. Υπάρχει δηλαδή μεγάλος ανταγωνισμός. Πέρυσι στο παγκόσμιο πρωτάθλημα είχαν κερδίσει οι Γάλλοι. Φέτος βγήκαν 13οι».

Συνεπώς δηλαδή τίποτα δεν είναι σίγουρο στο άθλημα αυτό για τα φαβορί;

Γ.Τσίλης: «Φαβορί υπάρχουν βάσει των παγκοσμίων πρωταθλημάτων. Από εκεί και μετά όλα είναι ανοιχτά».
Η ψυχολογία σας πως ήταν πριν τον αγώνα; Υπήρχε άγχος και πίεση;

Γ.Τζιάλλας: «Όλη τη χρονιά περάσαμε πολύ δύσκολα επειδή δεν ξέραμε τι θα συμβεί. Και δεν ξέραμε και τι πληρώματα θα βγάζαμε. Ήμασταν πάρα πολλοί αθλητές στην εθνική ομάδα, γύρω στους οκτώ από τα μεγάλα κουπιά και κάναμε μία καλή συζήτηση ώστε να πάμε μία χαρά στο παγκόσμιο. Μετά καθίσαμε οι έξι προηγούμενοι παγκόσμιοι πρωταθλητές από το Καραπίρο της Νέας Ζηλανδίας για να στελεχώσουμε τα πληρώματα της Σλοβενίας , ο Γιάννης Χρήστου και εγώ (σ.σ. τρίτοι στη δίκωπο) και ο Γιάννης Τσίλης με τον Στέργιο Παπαχρήστου και τους αδερφούς Γκουντούλα (ασημένιο στην ίδια διοργάνωση). Μετά από δοκιμές είδαμε ότι η τετράκωπος πάει γρηγορότερα με την τωρινή σύνθεση, και θέλαμε να χτυπήσουμε το πλήρωμα της Βρετανίας. Μπορεί αυτό να μην το καταφέραμε άλλα ρίξαμε τη διαφορά στο ένα δευτερόλεπτο. Όμως σιγά-σιγά πιστεύω ότι θα είμαστε μπροστά τους. Ήταν μία δύσκολη χρονιά αλλά όλα πήγαν καλά. Και πιστεύω ότι του χρόνου τα πράγματα να είναι ακόμη καλύτερα και με το χρυσό μετάλλιο (γέλια)».

Γ.Τσίλης: «Το πολύ το άγχος το είχαμε κυρίως στην πρώτη κούρσα που ήταν για να βγούμε στη δωδεκάδα έτσι ώστε να ήμασταν κοντά στην πρόκριση».

Στον τελικό ήσασταν πιο χαλαροί δηλαδή;

Γ.Τσίλης: «Ναι, στον τελικό ήμασταν πιο χαλαροί από άποψη άγχους. Πήγαμε εκεί και τα δώσαμε όλα.»

Η συνεργασία μεταξύ σας πως είναι; Φαντάζομαι ότι παίζει ρόλο μία καλή συνεργασία.

Γ.Τσίλης: «Είμαστε φίλοι και είμαστε συνέχεια μαζί. Στη βάρκα μέσα υπάρχει ένα πολύ καλό κλίμα. Δεν υπάρχουν αντιλογίες μεταξύ μας. Ότι πει ο ένας το κάνουν και οι άλλοι και γενικά συμφωνούμε σε όλα και είμαστε πολύ δεμένοι σαν πλήρωμα».

Γ.Τζιάλλας: «Αυτό που είπε και ο Γιάννης είναι απαραίτητο. Να υπάρχει δηλαδή άψογη συνεργασία. Μέσα στην κούραση είναι λογικό να υπάρχει εκνευρισμός και με την παραμικρή κουβέντα να ξεσπάς. Ευτυχώς όμως οι υπόλοιποι μπορούν να σε συγκρατήσουν και να σε ηρεμήσουν. Μετά το σκέφτεσαι πιο ψύχραιμα και το μετανιώνεις και ζητάς συγνώμη. Έχουμε περάσει και τέτοιες στιγμές. Όμως αυτό που μένει στο τέλος είναι ότι όλα είναι καλά και τα λάθη που κάνουμε τα καταλαβαίνουμε. Αυτό είναι το σημαντικό, να έχουμε άψογη συνεργασία με το πλήρωμα. Και αυτό είναι που κάνει εμάς τους έξι αθλητές να είμαστε στην κορυφή. Και δουλέψαμε πάρα πολύ σκληρά όλα αυτά τα χρόνια.»

Γ.Τσίλης: «Και ήμαστε συνέχεια μαζί όλα αυτά τα χρόνια στα κοινόβια. Σαν οικογένεια. Και με τα άλλα παιδιά έχουμε καλή συνεργασία».

Κακές στιγμές υπήρχαν; Κάτι που να σας έκανε σκέψεις ακόμη και να τα παρατήσετε;

Γ.Τζιάλλας: «Προσωπικά, είχα στεναχωρηθεί πολύ το 2007 που δεν είχαμε πάρει την πρόκριση. Είχαν τύχει πολλά πράγματα, είχαμε αρρωστήσει και ο Γιάννης και εγώ. Και ενώ πηγαίναμε καλά, για παράδειγμα σ' ένα παγκόσμιο κύπελλο είχαμε βγει 6οι , και κυνηγούσαμε όχι κάποιο μετάλλιο αλλά μία θέση από 8 έως 11, για να πάρουμε την πρόκριση δηλαδή. Τελικά όμως δεν έγινε. Όμως δεν μας πέρασε η σκέψη να σταματήσουμε. Άλλωστε γι' αυτό είμαστε εδώ που είμαστε».

Γ.Τσίλης: «Εμένα προσωπικά αυτό που με προβληματίζει είναι ότι δεν έχουμε επαγγελματικά αποκατασταθεί. Είμαστε τρεις από το πλήρωμα της τετρακώπου και μόνο ο Γιάννης Χρήστου είναι στην πυροσβεστική εδώ και δύο χρόνια. Μάλιστα αναγκαζόμαστε πολλές φορές να παίρνουμε λεφτά από τους γονείς μας».

Αυτό σας προβληματίζει για να πείτε καλές οι επιτυχίες και τα μετάλλια αλλά ποιο είναι το μέλλον μας;

Γ.Τσίλης: «Ναι το σκεφτόμαστε και πιθανότατα μετά το 2012 να αναγκαστούμε να κάνουμε κάτι για εμάς».

Γ.Τζιάλλας: «Πρέπει να βρούμε δουλειά, γιατί δεν γίνεται διαφορετικά. Έχουμε πάρει κάποια χρήματα λόγο των επιτυχιών. Αλλά αυτά όμως κάποτε θα τελειώσουν. Και από την στιγμή που δεν εισπράττεις δεν μπορείς να συντηρήσεις τον εαυτό σου».

Για τις προετοιμασίες βάζετε εσείς λεφτά από την τσέπη σας;

Γ.Τσίλης: «Όχι για την προετοιμασία δεν δίνουμε από την τσέπη μας. Όμως βάζουμε και εμείς λεφτά γιατί είμαστε ένα χρόνο μακριά από τα σπίτια μας. Όποτε θα αναγκαστείς να βάλεις λεφτά για το σούπερ μάρκετ για παράδειγμα και είναι πολλά τα έξοδα.
Πάντως μερικά κοινόβια θα μπορούσαν να γίνουν εδώ στα Γιάννινα».

Τι φταίει και δεν γίνονται;

Γ.Τσίλης: «Καταρχήν ο στίβος της κωπηλασίας στη λίμνη είναι διαλυμένος. Επίσης η κοινωνία των Ιωαννίνων δεν βοηθάει τόσο αφού για παράδειγμα οι τιμές στα ξενοδοχεία και τα εστιατόρια είναι ακριβές και δεν είναι ανταγωνιστικές σε σχέση με τον Σχινιά ή την Καστοριά. Όμως το βασικό είναι ο στίβος όπου είχαν υποσχεθεί ότι θα επισκευαστεί αλλά δεν έχει γίνει τίποτα ακόμη».

Έχετε πιέσει για να κινητοποιηθούν οι αρμόδιοι;

Γ.Τσίλης: «Έχουμε πιέσει αλλά δεν είναι όμως και στο χέρι μας».
Οι επίσημοι σας θυμούνται μόνο στις επιτυχίες; Υπάρχει κανένας της πολιτείας που να κοντά σας πριν τις επιτυχίες;

Γ.Τσίλης: «Κοντά μας είναι μόνο ο ΓΓ Αθλητισμού, κ. Μπιτσαξής. Έρχεται συνέχεια και ασχολείται και ενδιαφέρεται πάρα πολύ για το άθλημα. Οι υπόλοιποι στην ουσία μας θυμούνται όταν έρχονται διακρίσεις. Για παράδειγμα όταν ήρθαμε στα Γιάννινα μετά το παγκόσμιο, και κάπως μας πείραξε αυτό, ήταν που στο αεροδρόμιο ήταν μόνο ο κ. Κολόκας από την πόλη. Ήταν εκεί ο δήμαρχος της Ηγουμενίτσας, ο οποίος ήρθε και μας χαιρέτησε και μας συστήθηκε, όπως και ο αντιδήμαρχος και δεν ήταν οι δικοί μας!»

Γ.Τζιάλλας: «Είναι μία επιτυχία που τα Γιάννινα έπρεπε να τη γιορτάσουν. Γιατί μετά από χρόνια η κωπηλασία ξαναβρίσκεται στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Στην Ηγουμενίτσα για την Αλεξάνδρα Τσιάβου ετοίμασαν υποδοχή και την στηρίζουν πάρα πολύ».
Είναι κρίμα για το άθλημα. Αυτή τη στιγμή προπονούνται 100 παιδιά και είναι ασυντήρητη η λίμνη».

Οι άλλοι αθλητές που δεν είναι από τα Γιάννινα, τι λένε για την πόλη;

Γ.Τσίλης: «Θα ήθελαν και αυτοί κάποια κοινόβια να γίνονται στα Γιάννινα αντί για τον Σχινιά. Εδώ έχεις πολλές εναλλακτικές επιλογές. Να βγεις για μία βόλτα μετά την προπόνηση, να ξεφύγει λίγο το μάτι σου. Αντίθετα στο Σχινιά είμαστε απομονωμένα».

Γ.Τζιάλλας: «Λένε τα καλύτερα. Πάντως στην Καστοριά βοηθούν πολύ την κωπηλασία».
Γ.Τσίλης: «Ναι, στην Καστοριά οι άνθρωποι εκεί βοηθούν το άθλημα».
Αυτό στα Γιάννινα μάλλον όπως είπαμε και πριν, δεν γίνεται;

Γ.Τζιάλλας: «Ναι και έχουμε ένα παράπονο γι' αυτό. Θα είχαμε άλλη ώθηση αν γινόταν κοινόβια εδώ».

Στο Λονδίνο μπορείτε να τα καταφέρεται για το βάθρο ή θα αρκεστείτε στη συμμετοχή;

Γ.Τσίλης: «Από τη στιγμή που βγήκαμε στο βάθρο στο παγκόσμιο για 2η συνεχόμενη χρονιά και μάλιστα 2οι, υπάρχουν πολλές πιθανότητες. Αλλά οι Ολυμπιακοί αγώνες είναι κάτι άλλο. Όλοι προετοιμάζονται γι' αυτόν τον στόχο. Για παράδειγμα οι Αυστραλοί μπορεί να μην κατεβαίνουν στα παγκόσμια πρωταθλήματα τόσο δυνατοί, όσο θα είναι στους Ολυμπιακούς. Όμως και από τη δική μας πλευρά πιστεύω ότι το ίδιο θα γίνει. Δηλαδή θα είμαστε πιο δυνατοί».

Έχετε κάποιο γούρι;

Γ.Τσίλης: «Όχι, εγώ δεν έχω».

Γ.Τζιάλλας: «Εγώ έχω από πέρυσι που είχα τρέξει στη Νέα Ζηλανδία. Είχα το καπέλο ανάποδα και φορούσα το γυαλί ηλίου. Και νιώθω από τότε ότι αν δεν φορέσω το καπέλο ανάποδα και το γυαλί , δεν θα πάω καλά. Πριν τρέξουμε στο παγκόσμιο είχαμε τρέξει στη Λουκέρνη σε παγκόσμιο κύπελλο. Στον ημιτελικό είπα στους δύο Γιάννηδες ότι ξέχασα το καπέλο και μου είπαν αμέσως "πήγαινε παρ' το!" . Και δεν πήγα πολύ καλά. Δεν ξέρω, ίσως λόγω ψυχολογίας. Το έχω σαν γούρι, και γενικά όταν πάω σε αγώνες ξυρίζομαι πριν φύγω και μέχρι να φτάσουμε στον τελικό μένω αξύριστος».

Σκέφτεστε να γίνεται προπονητές αργότερα;

Γ.Τζιάλλας: «Αυτό θα εξαρτηθεί από το αν θα βρούμε δουλειά. Μπορεί να βοηθήσουμε τον όμιλο από πλευράς διοικήσεως. Από πλευράς προπονητών νομίζω ο όμιλος δεν χρειάζεται παραπάνω. Προπονητές έχει παρά πολύ καλούς. Έχει το Θύμιο Βλάχο, έχει τον ομοσπονδιακό προπονητή Τόλη Παλαιοπάνο και όλους τους άλλους, τον Δημήτρη Δερέκα, τον Θωμά Βαρδάκα, την Ευγενία Μπουτσίκα και άλλους αξιόλογους. Γι' αυτό και υπάρχει τέτοια υποδομή στον Όμιλο και γι' αυτό ο Όμιλος γυρνάει από αγώνες με πάνω από 20 μετάλλια.
Γ.Τσίλης: «Εγώ δεν ξέρω αν θα συνεχίσω από άλλο πόστο. Το σίγουρο όμως είναι ότι όταν θα σταματήσω από τον πρωταθλητισμό θα συνεχίσω να κάνω κωπηλασία σαν αθλητής όμως και όχι σαν πρωταθλητής».

Θα θέλατε να ευχαριστήσετε κάποια πρόσωπα;

Γ.Τζιάλλας: Θα ήθελα να ευχαριστήσω τους γονείς μου και την οικογένεια μου που όλα αυτά τα χρόνια με στήριξαν. Και επειδή δεν μένω στα Γιάννινα αλλά στη Λαψίστα, αναγκαζόταν να με πηγαίνουν και να με φέρνουν για τις προπονήσεις κάνοντας πάρα πολλά χιλιόμετρα. Η οικογένεια είναι το παν για μένα. Και θέλω κάθε φορά που παίρνω μετάλλιο να είναι δικό τους, γιατί αν δεν με στήριζε η οικογένεια δεν θα ήμουν εδώ που είμαι. Επίσης ευχαριστώ όλους τους συγγενείς που βρέθηκαν στο αεροδρόμιο στην υποδοχή και ήμουν πολύ ευτυχισμένος».

Γ.Τσίλης: «Και εγώ ευχαριστώ την οικογένεια μου που όλα αυτά τα χρόνια είναι δίπλα μου και κοντά μου. Τη Σοφία (Γιαζιτζίδου, αδερφή της χρυσής πρωταθλήτριας, Χριστίνας, συναθλήτρια της Αλεξάνδρας Τσιάβου) που βρίσκεται κοντά μου τα τελευταία τρία χρόνια και με στηρίζει το ίδιο. Μάλιστα θέλησε να έρθει μαζί μας στη Σλοβενία αλλά δεν μπόρεσε λόγω υποχρεώσεων . Επίσης ευχαριστώ τους προπονητές που κάνουν και αυτοί έναν αγώνα μαζί με εμάς και μας στηρίζουν και στις χαρές και στις λύπες.

Γ.Τζιάλλας: «Σε κάθε δύσκολη στιγμή που χρειαζόμαστε μία συμβουλή, οι προπονητές μας είναι δίπλα μας. Και δόξα τω θεώ έχουμε αυτούς τους ανθρώπους κοντά μας».

Πηγή: www.sportsioannina.gr  Το είδαμε στο www.tokoupi.gr