ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΜΑΧΑΙΡΑ
Τρία μετάλλια σε ισάριθμους τελικούς θα μπορούσε να χαρακτηριστεί -και δικαίως- ως θρίαμβος. Και η επιστροφή των θριαμβευτών από το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα που ολοκληρώθηκε στη Νέα Ζηλανδία συνοδεύτηκε μεν από χαμόγελα, λουλούδια, αγκαλιές και φιλιά, αλλά και από αγωνία για το μέλλον και την εξασφάλιση ανάλογων στιγμών στις επόμενες εξίσου σπουδαίες διοργανώσεις και πιο συγκεκριμένα στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου το 2012.
Τα λόγια του Στέργιου Παπαχρήστου χθες το μεσημέρι λίγα λεπτά μετά την άφιξη της ελληνική αποστολής στο «Ελευθέριος Βενιζέλος» καταδεικνύουν την αναζήτηση στήριξης από την πολιτεία σε μια προσπάθεια που κατέβαλε ο Βολιώτης κωπηλάτης μαζί με τους Γιάννη Τσίλη και τα αδέρφια Νίκο και Απόστολο Γκουντούλα μέχρι να πανηγυρίσουν το ασημένιο μετάλλιο στην τετράκωπο άνευ στη χώρα των Μάορι.
«Ολη την ημέρα δουλεύουμε στον Σχινιά. Δεν ξέρουμε τι πάει να πει καφές. Δουλεύουμε με κρύο και με ζέστη, με στήριξη μόνο από την οικογένεια, τους φίλους και την ομοσπονδία, αλλά τους αρμόδιους φορείς εξαφανισμένους. Το πιστέψαμε όμως. Στη Νέα Ζηλανδία υπήρχαν 62.000 θεατές. Αναρωτιέμαι αν υπάρχει γήπεδο έστω και ποδοσφαιρικό στην Ελλάδα που συγκεντρώνει τόσο κόσμο» τόνισε ο Παπαχρήστος, που αναφέρθηκε και στο πώς ήρθε το μετάλλιο: «Το πλήρωμα έχει τρεις μήνες μαζί.
Στο Ευρωπαϊκό δεν μας περίμενε κανένας. Κάποιοι μας χαρακτήριζαν το πλήρωμα φαινόμενο, λόγω της δυναμικής μας στα δυνατά τελευταία 500 μέτρα. Για μας δεν είναι φαινόμενο, αλλά προσπάθεια μιας ολόκληρης χρονιάς», ενώ δεν μάσησε τα λόγια του για την άνοδο της ελληνικής κωπηλασίας μετά το 2004, κάνοντας όμως δυσοίωνες προβλέψεις για το εγγύς μέλλον: «Από τότε και έπειτα γίνεται σωστή δουλειά και κόπηκαν κλίκες. Δυστυχώς όμως το κράτος δεν στηρίζει και μετά το 2012 ο αθλητισμός θα σβήσει».
Στο Ευρωπαϊκό δεν μας περίμενε κανένας. Κάποιοι μας χαρακτήριζαν το πλήρωμα φαινόμενο, λόγω της δυναμικής μας στα δυνατά τελευταία 500 μέτρα. Για μας δεν είναι φαινόμενο, αλλά προσπάθεια μιας ολόκληρης χρονιάς», ενώ δεν μάσησε τα λόγια του για την άνοδο της ελληνικής κωπηλασίας μετά το 2004, κάνοντας όμως δυσοίωνες προβλέψεις για το εγγύς μέλλον: «Από τότε και έπειτα γίνεται σωστή δουλειά και κόπηκαν κλίκες. Δυστυχώς όμως το κράτος δεν στηρίζει και μετά το 2012 ο αθλητισμός θα σβήσει».
«Η σημαντικότερη στιγμή»Για τον Γιάννη Χρήστου η γέννηση του γιου του μόλις μία ημέρα μετά την άφιξή του στη Νέα Ζηλανδία αποτέλεσε μία από τις στιγμές της ζωής του που θα ήθελε να είναι παρών και το χάλκινο μετάλλιο στη δίκωπο άνευ μαζί με τον Γιώργο Τζιάλλα ήταν η «αποπληρωμή» της προσωπικής θυσίας που χρειάστηκε να κάνει:
«Αυτή η περίοδος είναι από τις πιο σημαντικές της ζωής μου, καθώς πριν από λίγες μέρες έγινα πατέρας και αμέσως μετά ήρθε και το μετάλλιο. Ανυπομονώ να γυρίσω πίσω (σ.σ.: στην Καστοριά) να δω το γιο μου. Το μυαλό μου ήταν συνέχεια στο μωρό, αλλά την ώρα του αγώνα ήταν επικεντρωμένο στην κούρσα. Τελειώσαμε με επιτυχία μια πολύ δύσκολη και μακρά σεζόν. Κερδίσαμε σε τρεις διοργανώσεις τρία μετάλλια και πλέον κοιτάμε το μέλλον. Στο χέρι μας είναι να έρθουν κι άλλες επιτυχίες».
«Αυτή η περίοδος είναι από τις πιο σημαντικές της ζωής μου, καθώς πριν από λίγες μέρες έγινα πατέρας και αμέσως μετά ήρθε και το μετάλλιο. Ανυπομονώ να γυρίσω πίσω (σ.σ.: στην Καστοριά) να δω το γιο μου. Το μυαλό μου ήταν συνέχεια στο μωρό, αλλά την ώρα του αγώνα ήταν επικεντρωμένο στην κούρσα. Τελειώσαμε με επιτυχία μια πολύ δύσκολη και μακρά σεζόν. Κερδίσαμε σε τρεις διοργανώσεις τρία μετάλλια και πλέον κοιτάμε το μέλλον. Στο χέρι μας είναι να έρθουν κι άλλες επιτυχίες».
Την πεποίθησή του ότι η ελληνική κωπηλασία έχει πολλά να δώσει στο μέλλον εξέφρασε ο εκ των ομοσπονδιακών τεχνικών Χρόνης Βλασταρίδης: «Ηρθαν πολλά μετάλλια στα Παγκόσμια Πρωταθλήματα των μικρότερων κατηγοριών και οι επιτυχίες στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Νέας Ζηλανδίας ήρθαν σαν επιστέγασμα όλων των προσπαθειών. Ακόμη δεν έχουμε πιάσει ταβάνι και τα παιδιά το αποδεικνύουν αυτό σε κάθε αγώνα».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου